2. Bölüm

Neyse dedim gözyaşlarımı silerken böyle bir hayat yaşadım işte dedim

Üzülme diyicem ama doğru genelde güzel kızların canı yanar dedi

Güzel mi ben mi ? dedim

Hadi canım hiç aynaya bakmıyosunuz galiba dedi gülerek

Varlığın için saol Alparslan dedim

Varlığım varlığına feda olsun doktorum dedi

Neyse ben çıkıyorum sen iyice dinlen ben öğle arasında iner bakarım sana dedim

Dört gözle bekliyorum doktorum dedi

Tam giderken bileğimden tuttu

Unutma burda seni bekliyen bir hastan var dedi

Gülerek dışarı çıktım ama ilk kez bu kadar mutluydum tuvalete doğru yürüyorum varınca elimi yüzümü yıkadım çabucak aşağı indim yemeğimi yiyodum ama bir yandan da saate bakıyordum öğle arası bittiği an fırladım ve alparlanın kapısının önüne geldim ve kapıyı tıklatım gel diye bir ses duydum içeri girince yemek yemeğe çalışan bir Alparslan görmüştüm

Dur dur ben yediriyim dedim kaşığı çorbaya batırdım ve Alparslanın ağzına doğru götürdüm içmişti ama ağzının kenarında çorba kalmıştı onu elimle aldım alparslan ise hayran gözlerle bana bakıyodu

Boşver ya konuşalım dedi

Ama açsın bunu bitir öyle dedim

Şuan doydum çünkü sen geldin dedi

Sen hep böyle iltifat mı edersin dedim

Yok genelde etmem yani benim için değerli kişilere iltifat ederim dedi

O zaman ben senin için değerli miyim ? dedim

Hayatımı kurtaran kadın, benim yüzümü güldüren kadın , gözlerinde ormanları gördüğüm kadın , sözlerine ömrümü verebileceğim kadın sen benim için en değerli insan sın dedi

Hadi ya dedim utanarak

Eeee dedi ne yapalım dedi

Bilmem dedim küçük bir gülüşle

Çok güzel gülüyosun dedi

​​​​​​Alparslan beni tarif etsene dedim

Saçların nehirler kadar uzan ve güneş kadar parlak, gözlerin ormanın bütün renkleri kadar güzel , gülüşün offf hayatımı verebileceğim kadar güzel dedi

E sen baya dedim lafı nı keserek

AĞŞIKSIN DEDİM

​​​HE ŞUNU BİLEYDİN DEDİ GÖZLERİME BAKARKEN

​​​​​

​​​​​​