7. Bölüm

Ben Azade Hür herkesin okutma gözü kayar, evlendir çoluk çocuk baksın dediği istenmeyen bir kızım şu hayatta ne arkamda duran bir baba nede bir abim oldu. Ben buraya kadar kendi tırnaklarımla tutunarak geldim. Şimdi dersiniz en fazla ne yaptın diye belki size çok normal gelebilir ama okudum. Evet bizim yörelere göre kız çocuğu okumaz, cahil kalır , çocuk doğurur ona bakan bir köle olarak yetişir. Ben bu konuda anneme çekmişim oda hukuk fakültesi mezunu okumuş fakat babam gibi şeytanın şekilini almış biriyle evlendirilmiş. 6 erkek çocuktan sonra 1 kız gelmiş eve tabi evin bütün namusu kesilmiş. Çünkü kız doğdun eğer erkek olsaydın baban sevinir, karısına altınlar , bilezikler takarlardı benim doğduğum gün annem o doğum yapmış haliyle babamdan bir saat dayak yemiş. Evet yemin ettim babam gibi birini bulup evlenmemeye çünkü ben annemin genlerini almış en önemlisi okumuş ve mesleğini eline almış bir kızım

Şimdiki Zaman

Evet bir süredir kanser tedavisi görüyorum ama kemoterapi etkili olmuyo doktor 6 yılın var istediğin herşeyi yap dedi benim de aklıma ilk kızım geldi o bensiz yapamaz bu yüzden sana bırakmaya geldim bunu ne Havin biliyo nede başkası biliyo lütfen ona söyleme en azından mezarıma biri gelsin

Azadın gözleri doluydu hatta ağlıyodu , elini tuttum bana bakıyodu ve canım o gün daha çok yanıyodu

Niye, değer verdiğim herkes ölüyo tam dedim onu buldum geri geldi yanımda izin vermiycem o hastalığın seni benden almasına izin vermiycem sonucu ne olursa olursun dedi azad

Olmuyo azad denedim en az 30 tane doktora gittim hepsi aynı 6 yıl yaşayacaksın diyo

Elini masaya vurup koşarak dışarı çıktı yağmur yağıyodu arkasından gidiyodum koşuyodu koşuyodum sonra durdu . Arkasına dönüp dudağıma yapıştı sadece belimi tutuyodu ama aynı zamanda ruhum ve kalbim onun elindeydi kendimi çekmiştim

Evlisin sen olmaz , bizim sadece kızımız var sen benim kızımın babasısın sadece dedim gözlerim den yaşlar damlarken

Bana doğru geldi

Söyle sevmiyorum seni de hadi sevmiyorum seni azad hatta senden nefret ediyorum desene hadi

Susuyodum onu deliler gibi seviyodum

Korkak seviyosun bende seni seviyorum söyle azade

SENDEN NEFRET EDİYORUM AZAD BİTTİ SENİ SEVMİYORUM ANLA ŞUNU ARTIK YETER

( Bundan sonra siyah ve solgun bir renkle yazılmayacak bilginize)

Azad ise yerde dizlerinin önüne çökmüş 7 yaşındaki çocuk gibi ağlıyordu sanki ölümüm veya yaşamam onun için bir dönüm noktasıydı. Ama bunu ben bilmiyordum dayanamayıp yanına gittim sarıldığımda elleriyle kalçama sarıldı sanki canı yanan bir çocuğun tek kurtuluşu gibiydim. Ona sarıldıkça hıçkırarak ağlıyordu. Dayanamayıp ellerimle saçlarını seviyordum sanki bu onu biraz sakinleştirmişti ağlamıyordu ama gözleri bitkindi en sonun da ayağa kaldırıp yürütüyordum asla konuşmuyordu benden çok uzun adam şimdi önümde küçükcüktü. Arabaya bindirdikten sonra arabı sürüyordum paramparçaydı tam o arada kardeşim aradı onu rahatsız etmesin diye kulalıkla bağlandım

Efendim eyüp dedim heycanlı sesiyle konuşma ya başladı abla azad eniştenin sen ölünce neler yaptığını öğrendim dedi hem korkarak hemde merakla ne yapmış dedim sen ölünce ve gömülünce gelmemiş dedi üzülmüştüm eee dedim ama hergün mezarlıkta yatmış bazılarının dediğine göre sen karanlıktan korkarmışsın oda senin korkmaman için hergün mezarında sabahlamış, kar felan yağınca mezara gidip yorgan serermiş üşğme diye abla benim bir işin var kapatıyorum dedi gözlerimden yaşlar dökülmeye başlamıştı hiç düşünmeden arabayı sağa çekip arka koltuğa gittim azada sarıldım ağladığımı görmüştü

Niye ağlıyosun birtanem diye sarıldı bütün kokusunu içime çekiyordum en sonunda kendime hakim alamayıp hıçkırarak ağlamaya başladım eliyle saçlarıma dokunuyordu . Yanağından öpmeye başladım çünkü adım gibi emindim benden sonra kimse öpmemişti onu