(3) Aynadaki Gözler

Ruh değişimi olmadan hemen önce

Yazardan;

Acımasız hayat herkesi bir köşeye savururken, kiminin bahtına vezir olmak kiminin bahtına ise rezil olmak düşüyordu.

Valeri o sabah da her sabah yaptığı gibi bütün rutinleri tamamlamış, bakımlarını yaptırmış ve nihayet aynanın karşısına geçmeye hak kazanmıştı. Bu hakkı işlerinin birçoğunu bitirmeden kendine vermiyordu.

Kendisi bir ejderha alfasının kızıydı ve onun için planlanan birliktelik de bir alfayla olmalıydı. Piramidin üstünde olan kimse bir alt tabakaya kendini layık görmezdi. Zira babası da kızı için aynı şeyi yaptı. Anaerkil bir düzende bulunduklarından kraliçe kızı için bu izdivacı onayladı ve anında haber saldı.

Gençler zaten başına gelecekleri az çok tahmin ettiklerinden ve kalplerinde kimseye yoğun bir sevgi hissetmediklerinden, en son onların onayıyla görkemli bir düğün gecesi yapıldı. Birbirlerine aşık olmayan bu çift taraflardan biri bozmadığı sürece saygısını ve sadakatini koruma yemini edip hayatlarını birleştirdiler.

Evliliğin yükümlülüklerinin hepsi farkındaydı. İyi bir eğitim almak için hâlâ uğraşıyor olsalar da, alfalar için şartlar biraz daha esnekti. Bu yüzden soyun devamını getirecek bir alfa bebek beklendi.

Nihayet beklenen haber geldiğinde sarayda şaşalı bir yemek verildi, Tanrılara şükranlarını sunmak için adaklar kesildi ve piramidin alt tabakasına kadar herkes nasiplendirildi.

Valeri fırfırlı elbisesini giyerken birkaç ay içinde neler yaşadığını aklından geçirince gülümsedi. Şimdi karnında minik bir embriyo vardı. Ona ne hissettireceğini tamamen kestirememişti, onu henüz hissetmediği için yüksek bir bağ da kuramıyordu. Saray kuralları gereği bebek emmeyi bitirdikten sonra eğitimler için sık sık farklı dadıların yanına gönderilirdi.

Valeri de böyle büyümüştü. Kral, kraliçe ya da alfaların çocuğu olmak ayrıcalıklı gibi gözükse de onlar için sadece bir soy aracı olduğunu düşünüyordu. Kendi kendine verdiği söze göre o bebeğiyle ilgili olacak ve bir yabancı gibi diyalog kurmayacaktı. Dadıların eline bile gitse, geldiğinde onu harika bir şekilde karşılayacaktı. Hem o bütün eğitimleri öğrenmişti, çocuğuna kendisi de öğretebilirdi.

Ancak bu şekilde üzeri kirlenir, tırnağı kırılır, saçı topuzundan çıkar ve bir alfa kadını gibi özenli olamazdı. İşte hoşuna gitmeyen durumun özeti buydu. O da alt tabak insanlar gibi annesine sarılmak ve çamurların arasında yuvarlanmak istiyordu. Bebek gibi sürekli süslediği saçlarının arasında ot karışsın, rüzgârı hissetsin istiyordu...

Her ateşin kendine ait bir yeteneği olduğu gibi Valeri'nin de vardı ve o sabah tüm güzelliği ve kusurlarıyla aynaya baktığında yaşadığı şaşkınlık ve korku onu bir bilinmezliğe sürükledi.

O gece ve onu takip eden bir hafta boyunca kütüphanenin gizli arşivinde araştırma yapıp durdu. En son yasaklı büyüler sayesinde öğrendiği tüm detaylar zihninde yer edindi ve uygulamak için malzemeleri hızlıca topladı.

Alfa eşi, bu süreç boyunca eğitimler verdiğinden biraz yoğundu. Bu yüzden daha da yalnızlaşan Valeri korkunun kurbanı oldu. Gece vakti özel karışımları hazırlayıp elindeki fenerle birlikte ormana doğru yürüdü. O ateş soyundandı ve bir ejderhası vardı. Elbette ateş soyunda olup ejderhası olmayan öğrenciler de vardı.

Valeri şanslıydı, zekiydi, alfanın kızıydı ancak ejderhalar için bunların hiçbirinin önemi yoktu. Onları sahiplenemez ya da kilit altında tutamazdın, onlar senin yoldaşın olmayı seçerdi. Grienner onu seçtiğinde daha on beş yaşındaydı. O zamandan bu zamana kadar birlikte vakit geçirmiş ve Valeri'ye harika bir koruyucu olmuştu. Tüm gizli kapaklı işlerinde olduğu gibi; şimdi de öyle olacaktı.

Gri ve sert derisiyle gecenin karanlığında, kızın önünü aydınlatmak için hafif bir alev püskürttü. Valeri yaklaşıp burnunun üzerinden öptüğünde yüksek bir nefes sesi duyuldu.

"Grienner, bir yolculuğa çıkıyorum sevgili dostum. Dönüşüm ne zaman ya da olacak mı bilmiyorum. Bunun olması için yapmam gereken en keskin ihtimal buydu ve onu yapacağım. Bir süre ortalarda görünmeyeceğim. Beni unutma."

Kes şamatayı Valeri, ateş benim içinde ve düşüncelerinin dumanını alabiliyorum. Yapacağın her neyse basit bir şey gibi durmuyor.

"Yoo basit değil, ama buna cesaret etmem gerekiyor. Bana engel olmayacaksın, seni buraya veda etmek için çağırdım. Geride öfkeli bir ejderha bırakmak istemedim."

Alexander ne olacak peki? Bir ejderha değil ama burnundan nasıl soluması gerektiğini biliyor.

Grienner'ın şakacı tonu Valeri'yi rahatlatmak için yetmişti. Beline bağladığı mini cep çantasının içindeki malzemeleri tek tek çıkardı. Küp halindeki gümüş galen taşını bir üçgen oluşturur gibi toprağın üzerine dizdikten sonra sıra hançerindeydi. Avucunun içine kesik atarken büyülü sözleri söylemeyi ihmal emedi. O ilk kan yere damladığı an üçken gümüş taşlarının arasında ince gümüş bir çizgi oluştu.

Valeri, seni ahmak kız! Ne yapıyorsan vazgeç!

"Benim için her zaman bir yol bulursun Grienner."

Zihninde duyduğu ejderhasının sesi çok gerilerden geldiği için ona bakmak bile istemedi. Yaptığı ayin işe yarıyor ve çevreyle irtibatı yavaş yavaş kopuyordu. Avucunu keserek akıttığı kanlarla üçgenin tam ortasına bir elips çizdi. Çizdiği şeklin ortasına ise avucunu dayadığında üçgenin gözünü tamamladı ve etrafı koyu gri bir duman kapladı.

Grienner yapılan bu büyünün felaketle sonuçlanacağını anladığında ağzındaki alevle bunu bitirmek istedi ancak duman kızı tamamen içine sarmıştı. Dumanın arkasında görünmeyen ama havadan ibaret olan bir varlığın silueti belirdiğinde, Valeri çığlık çığlığa kalmıştı. Avucunu bastırdığı topraktan asla çekemezken canı son derece yanıyor fakat bağırmaktan başka bir şey yapamıyordu.

Siyah duman kızın etrafından ve en son içinden geçtikten sonra gümüş küplerden yükselen duman yavaşça geri çekildi. Taşlar eriyip etrafa zehirli bir gaz bırakırken yere yığılan Valeri'ye dehşet içinde baktı ejderhası. Oldukça uysal bir kız olduğundan bu tarzda bir büyü girişimi onu bile şok etmişti.

Çıkan zehirli gazı son anda alev püskürterek yokeden Grienner'dan geriye acı dolu bir kükreme kaldı.