Bu gece tek başıma hem gider hem ağlarım.

                                         Son defa saçlarıma dertlerimi bağladım.

                                        Gün olur küllerimden ben yeniden doğar.

                                                                                                                    Akarım,taşarım,yol olur ben yaşarım

TARİH 24 EYLÜL 2015

Agah Arslan:Biraz dur be güzelim.Neye kırıldı benim çocukluğum?Böyle apar topar gidiyor?Vedasızca.

Bir yandan bavulumu çekiştiriyor diğer yandan gözlerimin akmasını durdurmaya çalışıyordum.Sormasın artık.Anlamıyorsa tek bir bakışımdan onunla geçen senelerimden anlamadıysa sormasın artık.

İnci:Bir şey olmadı diyorum.Neden ısrar ediyorsun?Üniversitede yaşayacağım şehri tanımak için erken gidiyorum sadece.

Agah Arslan:Buna sadece o salak abin inanır.Seni bilmiyormuşum gibi konuşuyorsun.Hadi bunun için gidiyorsun diyelim,16 senedir kapatmadığın perde niye kapalı 2 aydır?

İnci:Artık öyle gerekiyordu.

Agah Arslan:Yapma İnci.Yapma.Neye kırıldığını söyle artık gün güzelim.Ben seninle böyle olmayı sevmiyorum.Uzaksın,2 aydır doğru düzgün yüzüme bile bakmıyorsun.

İnci:Gitmek istiyorum.Uçağım kalkmak üzere,bırak artık.

Arkamı döndüm.Titreyen dudaklarımı birbirine bastırdım hızla.Ağladığımı görürse bırakmazdı.

Agah Arslan:Böyle gidersen,ben bu şehirde yaşamam artık.Gidersen gideceğim İnci.

Durdum.Bu şehirden başka yerde yaşayamam derdi hep.Şehrine aşıktı.Deniz yoktu bir kere Ankara'da.Bu yüzden bile çok severdi burayı.Seneler önce kardeşini kaybetmişti denizde.Denizden nefret ederdi.

İnci:Yapma Arslan.Sen aşıksın bu şehire.Yapamazsın başka yerde.Hem deniz yok burada,unuttun mu?

Agah Arslan:SEN BANA ARSLAN DEMEYECEKSİN İNCİ!DUYDUN MU BENİ!HANİ HERKESE ARSLAN'KEN BİR SANA AGAH'TIM BEN NE OLDU?!

İnci:Sana bir şey olmadı.Ben herkes oldum.

Agah Arslan kırgınlıkla baktı yüzüme.Beklemiyordu bunu.Bir adım uzaklaştı benden.

Agah Arslan:Peki İnci.Öyle diyorsan git.Ancak döndüğünde burada olmayacağım.

Yavaş adımlarla arkamı döndüm ve evden çıktım.Kapıdaki abimin yanından geçip arabaya bindim.Abim geldi,arabayı çalıştırdı.Yol boyunca tek kelime etmedi.Telefonu çaldığında aramızdaki sessizlik bozuldu.Annem arıyordu.

Ege:Efendim anne?

"Oğlum bıraktın mı İnciyi?"

Ege:Az bir yolumuz kaldı anne neden?

"Arslan sizden sonra İncinin odasına çıktı.Perdeyi söktüğü gibi camdan aşağı attı.Ben diyemedim bir şey oğlum çocuk çok üzgündü.Perdeyi eve aldım gelince takıver.Komşum duyup üzülmesin."

Ege:Gelince bakarız.

Abim telefonunu kapattı ve bana döndü gördün mü dercesine.Bense hala şoktaydım.Bu iki ay içinde çokça söylemişti bunu.Aç yoksa sökerim bunu buradan diye ama yapmamıştı.

Ege:Sana git anlat tane tane dedim.Neyi kaybederdin İnci?

İnci:Çocukluğumu.

Ege:Şimdi farklı mı oldu?Sen gidiyorsun o gidiyor.

İnci:O gitmez.

Ege:Görürsün.Senin gitmene bir şey demedim diye günlerdir bana demediği kalmadı.Aha arıyor işte manyak.Ne var lan?

Agah Arslan:Gitti mi?

Ege:Binecek birazdan.Sen cam perde indirmişsin hayırdır kardeşim?Hayır yani bana kaldı o perdeyi takma işi.Sadece sökmekle oluyor mu?

Agah Arslan:Ege o odaya perde takarsan senin ağzına sıçarım.Duydun mu beni?Perdesiz kalacak o oda.Ben gitsem de o perde takılı olmayacak.

Ege yanında ağlayan kardeşine bakarak iç çekti.

Ege:Tamam kardeşim tamam.Sen gidecek misin?

Agah Arslan:Gideceğim,tayin dilekçesi verdim.

Ege:Arslan sen yapamazsın başka şehirde.Hep öyle demiyor muydun,deniz yok burası benim şehrim diye.

Agah Arslan telefonun hopörlerde oldğunu anladı,İnci'nin ağlamamak için kendini sıktığını da.Ancak bozmadı duruşunu.Ne demişti çocukluğun güzel yanı.Herkes gibiyim artık demişti.Daha söylenecek söz var mıydı?

Agah Arslan:Deniz yokken de boğulabiliyormuş insan.Gelince görüşürüz kardeşim.

Demişti böyle ama Ege İnci'yi bırakıp gelene kadar gitmişti Agah.Görev çıktı demişti ailesine de.

Birbirini yanlış anlayan iki kalp vardı birbirine en uzak iki şehirde.

İnci kırgındı.Apar topar gidişinin sebebi belliydi.

3 AY ÖNCE

Herkes toplanmış İnci'nin sınavının bitişini kutluyordu.İnci tüm senesini vermiş sınavı da istediği gibi geçmişti.Ankara yazacaktı.Agah'ı öyle istiyordu var mıydı ötesi?

Senelerdir Agah'a olan sevgisini önce çocukluk arkadaşı diyerek yok saymıştı ama yok sayılmayacak bir boyuttaydı artık.

Ama Agah seviyor mu bilmiyordu ve bu yüzden bir şey diyemiyordu.

Agah çok özel hissettiriyor,İnci'yi çok iyi tanıyor hatta sadece İnci'nin ona Agah demesine müsaade ediyordu.

Ediyordu da bunlar aşk demek miydi?

Agah işten çıkmamıştı henüz.Yemek için onu bekliyorlardı iki aile birlikte olmayı çok severdi.Bu mutlu günde de böyle olsun istediler.

Zil çaldı İnci koşarak açtı kapıyı.Agah Arslan ile paylaşacaktı sevincini.

kapıyı açtı karşısında Agah ve bir kadın vardı.

Arkadaşıdır diyerek geçmeleri için elini uzattı içeri geçtiler.

Ama Agah Arslan o kızın elini tutuyordu.

Agah Arslan:Kız arkadaşım Derya.

Herkes tebrik etti.

İnci inanamadı bir an.Diyemedi bir şey.Baktı sadece gözlerinin içine.Ardından annesinin seslenmesi ile yemek masasına geçtiler.

Ege:Kızım seni kutluyoruz şu suratına bak ne oldu?

İnci:Bir şey olmadı abi.Uykum var sadece.

Agah'ın babasının sorduğu soruyla ona döndü İnci.

Arslan:Hangi şehri yazacaksın güzel kızım?

İnci durdu.Karşısındaki Derya'ya baktı.Ardından Agah'a.

Gülümseyerek bakıyordu ,İnci'ye biliyordu Ankara diyeceğini.Ancak yanındaki Derya' dan sonra İnci bu şehri yazar mıydı?

İnci:Trabzon'u yazacağım Arslan Amcacım.

Agah hızla çattı kaşlarını.

Agah Arslan:Ankara'yı yazacaksın sanıyordum.

İnci:Bu şehirde kalmamın bir anlamı yok artık.Farklı bir yer yazmak istiyorum Arslan.

O andan sonra kimse konuşmadı.Yemekler yendi.Aileler kendi arasında sohbet etti.Agah Arslan sessizdi.Ailesi eve geçti.Agah Derya'yı eve bıraktıktan sonra eve döndü.Odasına çıktı.Kaşları çatıldı,İnci'nin perdesi kapalıydı.

Bu ne demek oluyordu şimdi?Önce Arslan.Sonra kapanan perdeler.Telefonu çıkarıp mesaj attı İnci'ye.

Agah Arslan:Çardağa gel İnci.

İnci:Yorgunum sonra görüşürüz.

Agah Arslan:Hemen İnci.Hemen.Gelmezsen size gelmekten çekinmeyeceğimi biliyorsun.

İnci ağlayan gözlerini sildi ve yataktan kalktı.Biliyordu gitmezse Agah gelecekti.

Üzerine hırkasını geçirdi anahtarları alarak çıktı evden.Çardakta oturan Agah Arslan'a kaydı gözleri.Gergin olduğu buradan bile anlaşılıyordu.Sakince gidip onun karşısına oturdu.Bilmezden geldi.

İnci:Bir şey mi oldu?Bu saatten çağırdın.

Agah Arslan kaşlarını çattı alayla gülümsedi ardından.

Agah Arslan:Ben de onu soruyorum sana İnci.Ne oluyor?Nereden çıktı bu farklı şehir merakı?

İnci:Hep burada yaşamayacağım ben Arslan.Farklı yerler görmek istiyorum ne var bunda?

Agah Arslan:Bir haftada mı karar verdin buna?Hem sen değil miydin bizim şehrimiz burası başka yere gerek yok diyen?Ne değişti?

Demek istedi İnci.Burası artık sizin şehriniz,bana burası nefes aldırmaz.

İnci:Çok şey değişti Agah Arslan ve gitmek istiyorum artık.Sorma daha fazla sende.

Agah Arslan daha fazla zorlamadı nasılsa öğrenirdi bunu.Birkaç dakika sessizlik oldu aralarında.

Agah Arslan:Neden kapalı perden?

İnci:Kapatmam gerekti.Zaten bence bundan sonra sen de kapat.

Agah Arslan:İnci,sinirleniyorum güzelim.Hadi anlat ne oldu?

İnci:Bir şey olmadı.Büyüdük sadece.Ve artık senin...hayatında biri var.

Agah Arslan gülmeye başladı.Şimdi anlaşılmıştı.

Agah Arslan:Şimdi anladım sen Derya'yı sana anlatmadım diye kızdın.O yüzdendi o Arslan demeler.

İnci ağlamamak için zor tutuyordu kendini.

İnci:Neden kızayım ki?Beni ilgilendirmez.

Agah Arslan:Gün güzeli yapma böyle,tanıyorum seni.

İnci:Belki de tanıdığını sanıyorsundur Agah Arslan.

Kaşlarını çattı adam.İnci'nin kendini geri çekmesinden nefret etti.

Agah Arslan:Bu ara çok kullanıyorsun Arslan ismini.Yapma İnci.

İnci yeniden dolan güzleri ile ayağa kalktı.

İnci:Ben bir şey yapmıyorum.Sadece gitmek istiyorum farklı bir şehire.

Agah Arslan:Peki İnci.Daha zaman var konuşacağız tekrar.

İnci başını salladı ancak konuşacak bir şey yoktu.

İnci:İyi geceler.

İnci o zamandan sonra daha da geri çekti kendini.Doğru düzgün dışarı çıkmadı.Agah Arslan var diye gitmekten vazgeçtiği çok yer oldu.

Agah Arslan ve Derya ayrılmıştı ancak konu Derya değildi.Agah Arslan'ın sevgilim diyerek birini getirebilmesiydi İnci'yi yakan.Demek ki İnci gibi hissetmiyordu adam.

Demek ki sevebiliyordu başkasını.

Madem Agah Arslan başkalarını sevebiliyordu İnci de giderdi uzaklara unuturdu.Böyle düşündü kız.Yazdı Ankara'ya uzak bir şehir.Kimseye göstermeden yaptı tercihlerini.

Sonuçlar açıklandığında herkes kızmıştı böyle yapmasına ama Agah Arslan farklıydı.Sessizce durmuş İnci'ye bakmıştı bütün akşam.Hiçbir şey demeden bakmıştı.Anlamlandırmaya çalışmıştı belki de.Başaramamıştı ama.

Çocukluğu,oyun arkadaşı,Gün güzeli gitmişti.

6 Sene Sonra

Agah Arslan:Lan oğlum bi sakin artık.

Çağan:Napayım kardeşim korkuyorum işte.İnadına da bana veriyorlar böyle işi anasını satayım.

Agah Arslan:Sanki sana dediler otopsi yap diye amma abarttın be.

Çağan:Sevmiyorum ölü görmeyi sevmiyorum kardeşim.Bir de yeni doktor mu ne gelmiş.Ben de bu şans varken antika insanın tekidir.Arslan..Arslan...

Arslan:NE VAR NE?

Çağan:Bir kerelik sen gitsene nolur lütfen.İzin günün evet ama nolur git.İyilik yapmış olursun ha kardeşim.

Agah Arslan:Çağaaaaan.

Çağan telefonunu kulağından  çekti birkaç dakika.Bekledi.

Agah Arslan:Tamam lan tamam gideceğim.Ama bir kereye mahsus giderim.

Çağan:Tamam canım kardeşim sen var ya kralsın kra-

Agah Arslan:Yağcı puşt kapat telefonu.

Agah uzandığı yataktan kalktı,söylenerek üzerini değiştirmeye başladı.Aşağı indiğinde annesinin telefon ile konuştuğunu gördü.Annesi onu gördüğünde telefonu kapatıp yanına geldi.

"Nereye oğlum?"

Agah Arslan:İşe  gidiyorum annem.

"Hani izinliydin yavrum?Ne işi bu şimdi?"

Agah Arslan:Çağan'ın ısrarı işte anne.Gider gelirim.Sen kiminle konuşuyordun?

"Elif teyzenle."

Agah gülmeden edemedi.

Agah Arslan:Annem zaten sürekli oturmaya gidiyorsunuz.Onlar geliyor.Niye telefonda da konuşuyorsunuz?

"Dalga geçme benimle.Hem Elif teyzen mutluluktan yerinde duramıyor.Geliyormuş İnci kızım."

Agah Arslan'ın kapıyı açan eli durdu.

Agah Arslan:Geliyormuş derken?

"Geliyormuş işte oğlum.Tayin istemiş buraya.Hastanede başlamış işe.Yarın akşama çağırıyor Elif'imde.Gelişini kutlayalım diyor."

Agah Arslan:Kutlayalım bakalım.

İnci geçen 6 sene içinde çok nadiren gelmişti.Agah Arslan 3 kere görebilmişti sadece.Onda da İnci'nin araya ördüğü duvarları derinden hissetmiş.Geri çekmişti kendini Agah Arslan.Hiç karakterine uymamasına rağmen.Ancak artık dönmüşse İnci'yi bırakacağını düşünmüyordu.Seneler önce yapmıştı bir hata.Kaybetmişti.

Agah Arslan arabasına bindi.Mahalleden çıktı.Ardından gülmeye başladı.

Agah Arslan:Seni tekrar kaybeden en adi puşt olsun İnci.

20 Dakika Sonra

Agah Arslan hastaneye girdi.Elindeki evrakları danışmaya götürdü.Hızla ona gösterilen merdivenlerden indi.Biraz geç kalmıştı.Çağan'ın dediği gibi arıza bir doktor ise işi zordu.Hemşire kartını okuttu.Ardından geçmesi için kenara çekildi.

Hemşire:Buyrun,doktor hanım içeride sizi bekliyor.

Agah Arslan:Tamamdır teşekkürler.

Agah Arslan içeri girdiğinde morgun kendine özgü soğukluğu karşıladı onu.Kadın arkasını dönmüş eldivenleri takıyordu.Terslemesi muhtemeldi.Sakin ol diye geçirdi içinden.

Nazik ol Agah Arslan.

Agah Arslan:Kolay gels-İnci?

İnci öğleden sonra işe başladığı gibi gelen cinayet haberi ile morga indi.Hızlı başlamıştı.Gelecek olan komiseri bekliyordu.Geç kalmıştı komiser.

Geldiğini öğrendiğinde üzerine ameliyat kıyafetlerini giydi.Eldivenleri giyerken gelen adım sesleri ve konuşmaya başlayan adam ile arkasını döndü.Dudakları şaşkınlıkla aralandı.

İnci:Agah Arslan.

BÖLÜM SONU.

İlk bölümün sonuna geldik.

Bundan sonraki bölümler daha uzun olacak.

Sizden ricam yorum yapmanız :)