Enesle parkın ortasında çömelip ağlıyorduk ve halimizden gayet memnunduk ki ikimizde kımıldamıyorduk.

"Daha iyi misin? " Diye soran oydu. Cevap vermeden önce ondan ayrıldım.

"İyiyim geçti. Peki sen... " Biraz bekledim. "Nasılsın? "

"Ben iyiyim sen beni düşünme hadi kalkalım artık üşüdün zaten bütün gece daha fazla üşütme. " Dedi ve belimden tutup beni ve kendisini ayağa kaldırdı.

Aklıma bir anda dün geceki sorun geldi. Bir an ürperdim ve Enes'in koluna tutundum.

"Bişey mi oldu? " Endişelenmişti hemen.

"Sana bir şey anlatmam gerek. " Dedim.

"Anlat dinliyorum. " Dedi. Sonra bir araba kayma sesi geldi. O tarafa döndüğümde bir arabanın parkın önüne durduğunu gördüm. Gözlerim öyle açıkdıki yuvalarından çıkacaklar sandım. Kolunu tuttuğum Enes'in kolunu daha da sıkmaya başladım.

"Evet Asel dinliyorum. Anlat hadi. " Dedi ama benim tüm dikkatim gelen arabadaydı. Hala oraya bakıyordum. "Noluyo Asel , nereye bakıyorsun? Hadi gel oturalım da anlat ne olduğunu. " Şuan Enes'in hayatı tehlikedeydi ve ben hiç bir şey yapamıyordum. Arabanın kapıları açıldı ve o an ne yapacağımı bilemeyerek Enese döndüm.

"Enes, Enes gitmemiz lazım burdan. " Deyip onuda tutup hemen ilerlemeye başladım.

Çok korkuyordum elimden jiç bir şey gelmiyordu. Enes anlamayarak baktı ve bir kaç adıö sonra durdu.

"Asel noldu neden gidiyoruz? Kimden kaçıyorsun? " Enes'in soruları beni daha çok strese sokuyordu.

"Şuan olmaz Enes yürü hadi uzaklaşalım şu lanet parktan. " Dedim sesim hiç bu kadar endişeli ve sessiz çıkmamıştı. Bir yandan korkuyor bir yandan duymasınlar diye bağıramıyordum bile.

"Hayır Asel ben ne olduğunu anlamadan hiç bir yere gitmiyorum. "

"Tamam anlatıcam gel hadi lütfen hızlı olalım. " Dedim ve arkadan bir ses duyulması bir oldu.

"Hop çifte kumrular nereye? Ayıp değilmi ama biz daha yeni gelmiştik. " Soğuk soğuk terlemeye başlamıştım. Sesi duyunca da dönüp kaldım. Enes gecikmeden arkasına döndü. Biraz sonra bende döndüm. Arkamdaki kadro yutkunmama sebep oldu. 4 kişilerdi ikisinin elinde demir diğer ikisinin elinde tahta sopalar vardı.

"Hayırdır bize mi seslendiniz? " Diye sordu Enes . Adamlar biride cevap verdi.

"Tabi tabi neydi Enes Altan ve çok sevgili manitası Asel hanıma bakmıştık. " Dedi ve hızla bize doğru gelmeye başladılar.

"Noluyo ya kimsiniz siz karde- " Enes lafını tamamlayamadan ellerindeki sopalarla Enese vurmaya başladılar.

Benim ise dilin tutılmuştu sanki hiç bir şey söyleyemiyor yapamıyordum. Daha fazla duramadım ve etrafa bağırmaya başladım.

"Yardım edin nolur biri yardım etsin. " Bağırmaya başlamamla ağlamaya başlamam da bir olmuştu.

Elimden bşr şey gelmiyordu. Sevdiğimin canı yanarken öylece duruyordum. Ve bu beni çıldırtıyordu. Ellerimi saç diplerime geçirip saçlarımı Kökünden koparmaya çalıştım. Sesimi duyarlar diye ses tellerim susana kadar bağırdım ama fayda etmiyordu. Bir türlü yardıma gelmiyorlardı. Bunun böyle devam etmiyceğini akıl ederek adamlardan birinin saçından tutup onu geriye ittim. Bir tanesini de ittirebikeceğim kadar ittirip Enese yaklaştım. Ama arkada bıraktığım adamlardan biri beni tutup hızlıca kenara fırlattı. Yere yığılıp kaldım. Artık yalvarmak tane başka hiç bir şansım yoktu.

"Yapmayın nolur durun artık lütfen. " Dedikten sonra başımda bir ıslaklık hissettim. Ve elim oraya gitti. Ardından elime tekrar baktığımda başımın kanadığını anladım. Ama umrumda değildi. Ayağa kalkıp Enesi bir şekilde kurtarmam lazımdı. Sendelesemde ayağı kalktım fakat başımın dönmesiyle tekrar yere kapaklandım.

"Enes sevgilim özür dilerim. Beni affet. " Diye mırıldandım sessizce sonrasında bir ambulans sesi işittim. Daha sonrası koca bir boşluk.

🔆🔆🔆

Evet bugünde bu kadardı. Oldukça kısa bir bölüm olduğunun farkındayım ama yazarken uyumamak için zor durdum. Oy vermeyi ve yorumlamayı unutmayınız . İyi geceler haftaya daha uzun bölümlerde görüşürüz inşallah.