"Kim var orada? " Diye sorduğumda artık korkmaya başlamıştım . Sonra duvarın arkasındaki kişi gözüktü. Gelen Enesti.

"Enes." Dedim şaşkınlıkla hala kapıya yakın duruyordu. Üstünde en son giydikleri vardı. Gözleri kızarmış ve torbalanmıştı. Yüzünde ufak bir endişe ifadesi vardı.

"Gelebilir miyim? " Diye sordu.

"Geldin zaten çoktan geç otur. " Dedim bende. Oturmak yerine benim yanıma gelmeye başladı. İlk başta ne yapmaya çalıştığını anlamadım. Sonra iyice yaklaşıp kollarını bana sardı. Ben hiç bir şey yapamadım gözlerimi kapatıp öylece kaldım. Bana sarılıyordu ama ben hareket bile edemiyordum. Ardından kafasını boynuma gömdü.

"Çok korktum Asel. " Dedi boğuk sesiyle. Nefesini boynumda hissedip huylanmıştım. Daha fazla beklemeden bende sardım kollarımı onun vücuduna. Evet şuan sarılıyorduk. Hemde sımsıkı sarılıyorduk. Onun kokusunu bu kadar yakından duymayı çok özlemiştim. Gözlerim doldu ve görüşüm bulanıklaştı. Çok geçmeden ayrıldık ve sedyenin kenarına oturdu. Aynı benim gibi onunda gözleri dolmuştu.

"Nasılsın? " Dedi hüzünlü sesiyle.

"Ben iyiyim. Korkmanı gerektirecek bir durum yok. " Hüzünlü yüz ifadesi bir ana gerildi.

"Ne demek yok Asel ya. Kimmiş Asel bunlar senden ne istiyorlarmış? Anlam veremiyorum kim sana nasıl ve neden zarar vermek istesin tanıyormusun onları? " Sabırla gözlerimi kapattım bide Enes'e yalan söyleme işi vardı.

"Boşver şimdi bu konuları sonra konuşuruz. "

"Hayır Asel şimdi konuşucaz ne yaptılar sana neden kaçırmışlar kimlermiş hepsini öğrenmek istiyorum. Şerefsiz evlatları şu haline bak Asel ben bu işin peşini bırakmam. " Ayaklandı birden ve zaten dağılmış olan saçlarını karıştırmya başladı.

"Enes bir sakın olur musun? "

"Ne sakın olması Asel dalga mı geçiyorsun ? Dersleri vermeyecek miyiz onlara , yaptıkları yanlarına mı kalacak? "

"Ya Enes şu an bunları konuşmanın sırası değil oturur musun lütfen. "

"Ne zaman sırası adamlar yurt dışına kaçınca mı? " Derin bir nefes vererek gözlerimi kapattım.

"Yok ya seninle gerçekten oturup normalce konuşulmuyor. " Ben böyle söyleyince sakinleşip tekrar oturdu aynı yerine.

"Tamam uzatmıyorum ama sonra konuşucaz bu konuyu. " Dedi bende sessizce başımı salladım.

"Çok korktum Asel sana bir şey olmasından çok korktum. " Biraz hoşuma gidiyordu bu ilgisi ama belli etmiyordum. Kaybedeceğini anlayınca değerlenmiştim onun gözünde.

"Korkacağın bir şey yok gayet iyiyim. " Dedim tüm ciddiyetimle.

"Sen kırıldın mı bana? En son söylediklerim için . " Diye sordu.

"Yoo ne söylemiştin ki? Hem neden kırılıyım? İnsan seviyorsa kırılır . Bizim aramızda öyle bir ilişki yok sonuçta. " Tabiki en son neler söylediğini hatırlıyordum ama benim için bir değeri olmadığını anlasın diye bilmemezlikten geliyordum.

"Diyorsun? "

"Diyorum."

"Diyemezsin."

"Nedenmiş o? "

"Sen yalan söylemezsin de ondan. "

"Yalan söylediğimi nereden çıkardın? "

"Gözlerinden." Demesiyle daha fazla konuşup bu ortamı bozmak istemedim ve sustum. Sadece birbirimize bakıyorduk. Hatta nefes almama şansımız olsa onu bile almazdık. Ben almazdım daha doğrusu. Bakışmamızı kesen şey kapının açılıp içeri Selin'in girmesi oldu. Elinde bir kaç yiyecekle daldı odaya. Bizi görünce biraz pişman olmuştu ama artık çok geçti. Selin'i görünce Enes hemen ayaklandı. "Ben gideyim artık. " Dedi ve çıktı odadan.

"Pardon kanka ya yanlış zamanla. " Deyip gülmeye başladı Selin. Bir yandan da masaya aldıklarını diziyordu.

"Yo yoo çok doğru bir zamandı. " Dedim bende. Hemen önüme çekti masayı.

"Hadi bakalım doyur karnını. "

"İstemiyorum."

"Kızım deli misin? Yesene. "

"Hayır ya yemicem. "

"Yemezsen iyileşemezsin ye hadi. "

"Tamam Selin sen anneme dönüşmeden bitiririm. " Dedim ve güldük .

Sonra biraz yemek yedim. Biraz uyudum. Biraz kitap okudum derken akşam olmuştu. Doktor gelip taburcu işlemlerini tamamladı. Ve artık evime gidebilirdim. Hemen toplandık. Sonra hastaneden çıktık. Kapıda Enes arabasına yaslanmış bekliyordu.

"Enes sen gitmedin mi hala? " Diye sordum hemen.

"Yok gitmiştim de sizi almak için geri geldim. " Dedi.

"Ne gerek vardı bir daha gelmene? " Sonra Ayaz kaldı Selin'e dönüp sordum. "Siz mi çağırdınız yoksa? "

"Ne yapacaktık kızım burdan eve de mi toplu taşımayla gidecektik? " Dedi Ayaz.

"Taksi diye bir şey var Ayaz. " Diye daha fazla kızdım Ayaz'a.

"Tamam Asel sorun yok benim için. Yabancı mıyım hem ben tabiki çağıracak? " Dedi Eneste daha fazla konuşmadan bindik ve eve gittik. Geldiğimizde arabadan dikkatlice indim ve asansöre bindik.

"Çok sağol ya gerçekten Ayaz'ın işleri işte. " Dedim Enes'e dönüp.

"İlaçlarını aldın mı sen? " Diye sordu Enes.

"Evet evet aldım. "

"Aksatmadan iç. Bir ihtiyacın olursa kapıyı tıklatırsın. İyi geceler. "

"İyi geceler . " Dedim ve eve girdim. Benimle beraber Selin ve Ayaz da gelmişti. Biraz oturup uyuduk. Çok yorgundum zaten. Hiç uğraşmadan hemen uyuya kalmışım.

🔆🔆🔆

Kısacık bir bölüm oldu kusura bakmayın. Aslında bugün atmayacaktım ama yorumlara yazdığım için attım. Bugün değilde yarın atsaydım daha uzun olurdu ama neyse artık. İyi okumalar arkadaşlar.