Cenazeden çıkıp eve gittiğimizde eve girere girmez üstüme bir ağırlık çökmüştü, galiba 2 gündür uyumadığım içindi, anneme dönüp ona baktım benden yana farkı yoktu o da çok ağlamıştı, oda çok üzülmüştü... gece çökmek üzereydi..

"Anne ben odamdayım" dedim pürüzlü çıkan sesimle...

"Tamam kızım git yat sen"

Odamın kapısını açar açmaz pis bir koku gelmişti burnuma, sanki ölü kokusu gibiydi. Elimle burnumu kapatıp cama doğru yöneldim. "Bu nasıl bir koku böyle"  Pencereyi açtığımda temiz hava içeri doğru üflemişti, hava biraz rüzgarlı olduğu için perde uçuşuyordu.

Pencereyi açık bırakıp yatağıma yöneldim, genelde karanlık olmadan uyku tutmazdı beni ama son günlerde gördüğüm kabuslar yüzünden ışığımı açık bırakıp kendimi uykunun tatlı kollarına bıraktım..

Baba annem ne zaman bize geri gelicek

Annen en yakın zamanda bize geri gelicek kızım

Ben şimdi gelsin istiyorum baba

Bende çok istiyorum kızım hadi gidip anneni alalım

"Hayır!"

Nefes nefese kalmış bir şekilde yatağımdan zıplayarak uyanmıştım, bu sefer görüntü yoktu bir tek sesler vardı. Elimi hızlı atan kalbimin üstüne koyup besmele çektim...

"Bismillahirrahmanirrahim"

"Sen büyüksün yarabbim ya Resulallah"

Tam yataktan kalkıcakken ışığımın kapalı olduğunu fark ettim. "Ben ışığı açık bırakmıştım ama" neyse annem kapatmıştır diye düşünüp ayağa kalktım. Oda zifiri karanlık olduğu için ellerimi uzatıp komidinin üstündeki telefonumu aramaya başlamıştım. Uzun uğraşlar sonucu almıştım telefonumu, saate baktığımda 3 e geliyordu.

Odamın ışığını açmaya çalıştığım da elektriklerin gittiğini fark ettim. "Hay ben böyle işin" söylenerek telefonumun flaşı ile mutfağa yöneldim, kendime bir bardak su doldurup tam suyu içicekken mutfağın kapısı sert bir şekilde kapanması ile çığlık atıp elimdeki su bardağını ve telefonu yere düşürmem bir olmuştu...

"A-anne sen misin?" Ses yoktu

"Baba" yine ses yoktu

Titrek bir şekilde yere eğilip yere düşen telefonumu aldım, Allah'tan ayağımın yanına düşmüştü.. telefonun ışığını mutfak kapısına tutmam ile birinin bana sırıttığını görmem bir olmuştu. Çok korkuyordum, bağırmak istiyordum ama yapamıyordum, ben hala ona korkakça bakerken birden yanıma gelmesi ile çığlık atıp yere düşmem bir olmuştu.

Hiç bir şey demeden bana doğru eğilmişti telefonu kafasına atıp düştüğüm yerden hızlıca kalkıp annemlerin odasına doğru koşmaya başladım.

Kapıya ardı ardına vurup "anne!" Diye bağırdım

"Baba!"

"Anne kapıyı aç çok korkuyorum!"

"Yalvarırım kapıyı açın evde biri var!"

Ne kadar çok bağırsamda açmadılar kapıyı ağlayarak direk odama koşup kapıyı kilitledim..

Kapının yanındaki düğmeye basıp ışıkları açmaya çalıştım... ışığın açılması ile yerde kanlar içinde yatan bir beden görmemle donup kalmıştım âdeta.

Odamın her yeri kanlarla kaplıyd, titrek adımlarla yerde yatan kişiye doğru adımladım, aramızda 5 adımlık mesafe bıraktığımda gördüğüm bedenle beynimden vurulmuşa döndüm adete, yerde kanlar içinde yatan kişi babamdı!

"Ba-baba"

Ses vermedi hareketsiz bir şekilde yatıyordu, aramızdaki mesafeyi kapatıp babamın yanına koştum, dizlerimin üstüne oturduğumda yatağın diğer kısmında bir cansız beden daha görmemle nefes alamadım.

"Anne!" Diye bağirıp oturduğum yerden kalkıp annemin yanına koştum. Hiç bir şey diyemiyordum sadece ağlıyordum, ne kadar uzun bir süre annemin cansız bedeninin yanında ağladığımı bilmiyorum, odamdan sesler geliyordu ama aldırış etmiyordum çünkü artık korkmuyordum hiç bir şey hissetmiyordum ben ailemi kaybetmiştim..

Omzuma bir elin değmesi ile kafamı yavaşça çevirip kim olduğuna baktım. Simsiyah gözleri vardı, özenle taranmış saçlar, sivri çene yapısı, sert yüz hatları olan biriydi. Ona hissiz gözlerle bakıyordum. Omuzlarımdan tutup beni ayağa kaldırdı, bir süre gözlerime bakıp göz yaşları mı sildi. Hiç bir şekilde ona engel olmuyordum.

"Eğer beni ilk başta kabul etseydin bunların hiç biri olmazdı sevgilim"

"Sen mi yaptın"

"Kızımız seni özledi"

"Sen mi yaptın!" Diye bağırıp omuzlarından ittirmiştim.

"Eğer bana ait olmazsan sana ait olan her şeyi alırım sevgilim"

"Neden ben" dedim hala ona vurarak tam elimi kaldırıp ona tokat atıcakken elimi havada tutup, boğazımı yapışarak duvara itmişti beni.

"Beni çağıran sizsiniz" diye tısladı adeta

Nefes almakta zorlanıyordum, onu ne kadar çok itmeye çalışsam da gücüm yetmiyordu, gözlerim kararmaya başlamıştı, o bunu fark etmiş olucakki boğazımı bırakmadan beni duvardan çekip sert bir şekilde kafamı duvara vurarak bırakmıştı boğazımı.

"Bu sana ilk ve son uyarım sevgilim sakın bir daha bunu yapmaya çalışma"

O hala konuşurken boğazımı tutup öksürüyordum, bakışlarım onu bulduğunda bana çatık kaşlarla bakıyordu..

"Ki-kim çağırdı se-seni" diye bilmiştim öksürerek.

"Sen çağırdın sevgilim unuttun mu?"

Hala ona anlamayan gözlerle bakıyordum, ben nasıl çağırmış olabilirdim ki ?

" 5 ay önce dolunayda âyin yapıp çağırdınız beni, tam bu odada ve biliyormusun senin sayende hapis kaldığım yerden kurtuldum eğer o gün beni çağırmasaydınız idam edilecektim ama senin sayende güçlerimi geri alıp benden kurtulmak isteyen herkesi helak ettim sevgilim"

"Ama o gün 4 kız burdaydık neden ben" dedim evet aklıma bir tek bu takılmıştı o kadar kızın içinde neden beni şeçtiğiydi..

"İlk gördüğüm kişi sendin seni gördüğüm ilk an aşık olmuştum ve o gün sadece senin ismin bahsedildi ayinde senin adın geçiyordu bir tek"

Yani bunların hepsi bizim öylesine eğlence amaçlı yaptığımız şey yüzünden mi oldu?

"Ahh sevgilim bu kadar yeter artık gitme zamanımız geldi" Demesi ile bakışlarım onu buldu.. 

"ne-nereye"

Bana hiç bir şekilde cevap vermeyip üstüme doğru yürümeye başlamıştı, oturduğum yerden geriye doğru gitmeye çalışıyordum, bana çatık kaşlarla bakıp hızla yanıma gelerek bana doğru uzanmıştı..

"Benden korkuyormusun hala sevgilim"

Ona cevap vermeyip sadece gözlerinin içine bakıyordum evet korkuyorum hemde deli gibi tam kollarını uzatıp beni kucağına alıcakken birinin ona vurması ile savrulup duvara yapışması bir olmuştu.....