☂️

Masada uyumaktan tutulmuş boynumu ovalarken alarmımı kapatıp doğruldum. Bugün dershane olmadığından direkt kafeye geçecektim.

Ne ara uyuyakaldığımı bilmiyordum. Geceye dair en son hatırladığım başıma bela olmuş bir psikopat ve boğuştuğum matematik sorularıydı.

Üzerimi giyinip mutfağa geçtim. Fulya ve annem kahvaltıya başlamıştı çoktan. "Günaydın." esneyerek yerime oturdum.

"Günaydın kızım." Annem çayımı doldurdu. O sırada Fulya çoktan ayaklanmıştı. 2 yıldır bir markette kasiyerlik yapıyordu. O, benim aksime okumaya devam etmemişti.

"Görüşürüz bebeklerim." diye bize seslendikten sonra evden çıktı. Ben de fazla vakit kaybetmeden birkaç bir şey atıştırıp çıktım.

Haftanın 5 günü yeterince geç gidiyordum zaten.

Kafe evden oldukça uzaktı. Bu yüzden otobüsle gidiyordum. Kafeye vardığımda kulaklıklarımı çıkarıp içeri yöneldim. Henüz gelen olmadığı için günlük işlere yardımcı olup öğlene doğru kasaya geçmiştim.

Psikopattan herhangi bir mesaj yoktu. Buna sevinmiştim. Belki de peşimi bırakmıştı.

Sorunsuz bir şekilde saatleri saymaya devam ediyordum. Karşıdaki okulun öğrencileri dağılmaya başlamıştı. Her zamanki gibi buraya akın akın öğrenci yağmaya başladı.

Hiçbir zaman böyle bir arkadaş grubuna sahip olmamıştım. Olabileceğimi de pek sanmıyordum. Zira pek de insancıl değildim. Fulya, insanlara onları öldürmek istiyormuşum gibi baktığımı söylerdi.

Her şey normal seyrinde giderken masanın birinden bir ses yükseldi. "Biraz susun artık. Sabahtan beri gülüp duruyorsunuz. Bir de kız olacaksınız, edebinizle otursanıza." gözlerimi kocaman açarak konuşan erkek müsveddesine baktım.

Orta masada eğlenen bir grup öğrenciye sesleniyordu. Kızlar neye uğradığını şaşırmışlardı. "Anne baba terbiyesi almayınca böyle olur işte." Bu kez de yanındaki erkek söze girince arkadaş grubu kalkmaya yeltendiler.

Kasadan kalkarak orta yaşlı iki erkeğin yanına ilerledim. "Sizin terbiye dediğiniz şey, hödük gibi insanlara bağırmak mıdır?" derken oldukça sinirliydim. Adamlar kaşlarını çatarak bana baktı ve ayaklandılar.

Tek kaşımı kaldırarak üzerime yürümelerini izledim ancak bir adım bile geri atmadım. "Hayırdır? Beni bu şekilde korkutacağınızı mı zannediyorsunuz yoksa?" Alaylı bir şekilde güldüm. "Şimdi hemen hesabı ödüyor ve burdan defolup gidiyorsunuz. Başınızın belaya girmesini istemiyorsanız da bir daha insanlara bulaşmayın."

"Sen kimsin ki bizi buradan kovuyorsun?" o sırada yanımıza Halil amca gelmişti.

"Ne oluyor burda?" Adamlar Halil amcaya beni şikayet etmekte gecikmedi.

Halil amca söze girdi. "Kafe sahibinin sizi kovmasından daha doğal ne olabilir? Çıkın gidin şimdi, arıza çıkarmayın." Adamlar sonunda pes edip mekanı terk ettiler.

Hafif tedirgin bir şekilde Halil amcaya döndüm. "Halil amca kusura bakma. Yanlış bir şey yaptım belki ama kızlara öyle davranınca dayanamadım."

Halil amca gülümsedi. "Mahperi, seni iki buçuk yıldır tanıyorum kızım. Bir şey yapıyorsan haksız yere yapmayacağını bilirim. Sıkma canını." omzumu babacan bir tavırla sıvazladıktan sonra içeri geçti.

Üzerlerinden şoku atlatamayan kızlar hala ayakta duruyordu. Yüzüme bir gülümseme yerleştirmeye çalışarak yanlarına ilerledim. "Kızlar, oturun lütfen. Kimseyi rahatsız etmediniz. Buraya kafa dağıtmaya geliyoruz, kafa dinlemek isteyen kütüphaneye gitsin değil mi?" kızlar birer birer yerlerine oturdu.

"Yalnız bir şey söyleyeceğim. Eğer mümkünse abiniz ya da babanız alsın sizi. Böyle kadın düşmanı tiplerin ne yapacağı pek belli olmaz." kızlar bana teşekkür etti ve ben de yerime geçtim.

Mesai saati bitiminde kızlar hala oradaydı. Yanlarındaki genç adam kasaya doğru yaklaştı. "Merhaba, ben Aytekin. Masadaki kızlardan birinin abisiyim. Olanları anlatınca size teşekkür etmek istedim."

Gülümsedim. "Mühim değil. Kim olsa aynı şeyi yapardı." Masadaki kızlardan ikisi de kasaya yaklaştı.

"Sana çok teşekkür ediyoruz tekrardan. Ben Açelya, bu da kuzenim Begüm." kızların uzattığı eli sıktım. "Memnun oldum kızlar, ben de Mahperi."

Kızlarla ve Aytekin'le vedalaştıktan sonra yola koyuldum. Tam unuttu beni dediğim şahıs o an mesaj atmıştı.

#Bipolar Psikopat: İş yerin baya güzelmiş. Bugün yaşanan olay biraz tatsızdı ama.

#Bipolar Psikopat: Bu arada kafenin yanındaki sokağa bir göz at. Senin için bir şey bıraktım.

Kaşlarımı çatarak kafenin yanındaki sokağa baktım. Bugünkü iki adam, yüzü gözü kanlar içinde duruyorlardı. Beni görünce konuşmaya başladılar. "Özür dileriz abla. Bir daha böyle saygısızlık yapmayacağız. Hiçbir kadına yapmayacağız." adamlar koşarcasına uzaklaştı.

#Mahperi: Bu neydi şimdi?

#Bipolar Psikopat: Hoşuna gitmedi mi?

#Mahperi: Kardeşim sen hasta mısın? Bunun nesi gitsin hoşuma?

#Mahperi: Ayrıca bunlardan kaç tane var biliyor musun? Tek tek bulup dövecek misin hepsini?

#Bipolar Psikopat: Yok, o kadar da psikopat değilim. Sana yamuk yapanları dövsem yeter.

#Mahperi: Daha düne kadar beni tehdit ediyordun. Şimdi neden beni koruyorsun?

#Mahperi: Üstelik attığın o videodaki kıza neler yaptığını gördüm.

#Bipolar Psikopat: Sadece bir şeyler gördün Mahperi.

#Bipolar Psikopat: Gördüğünün ne olduğunu bilmiyorsun.

#Bipolar Psikopat: Emin ol orada gördüğün hiç kimse masum değil.

#Mahperi: *yeter duymak istemiyorum yazılı sticker*

#Bipolar Psikopat: *arkadaslar kusura bakmayın akli dengesi yerinde değil ondan böyle şeyler yapıyor yazılı sticker*

#Mahperi: Ksbcnsbcjs

#Mahperi: Ne çeşit bir psikopatsın bilmiyorum.

#Mahperi: İyi misin kötü müsün onu da bilmiyorum.

#Mahperi: Ama bu içerde olanları görüp de böyle bir şey yapman kısmen hoş.

#Mahperi: Yine de şiddetin her türlüsüne karşıyım.

#Bipolar Psikopat: *ay ne kadar havalı oldun öyle söyleyince yazılı sticker*

#Bipolar Psikopat: Sana kötü biriolmadığımı kanıtlamak gibi bir hisse neden kapıldım bilmiyorum.

#Bipolar Psikopat: Hoşçakal ay perisi.

☂️