☂️

#Hüzünlü Kekim: Günaydın güzelim.

#Hüzünlü Kekim: Umarım iyi uyumuşsundur.

#Hüzünlü Kekim: Malum bugün deneme sınavın var :)

#Mahperi: Oha, onu da mı biliyorsun ya?

#Hüzünlü Kekim: *Allah herkese benim mükemmelliğimden versin yazılı sticker*

#Mahperi: Haha!

#Mahperi: Seni egoist. -.-

#Hüzünlü Kekim: Çok güzel gülüyorsun vicdansız.

Başımı camdan tarafa çevirdim. Okuldayken bile peşime mi düşüyordu bu çocuk?

#Mahperi: Senin işin gücün yok mu evladım?

#Mahperi: Niye hep beni takip ediyorsun?

#Hüzünlü Kekim: *bebeğim sen böyle her şeyi soracak mısın yazılı sticker*

#Mahperi: Salak skdbsndb

#Mahperi: Hoca gelecek, kapatıyorum telefonu.

#Hüzünlü Kekim: İyi şanslar ay perisi. :*

Salak salak sırıtarak telefonu kapattım.

"Sen hoşlanıyorsun bu çocuktan. Demedi deme." Açelya'ya orta parmağımı gösterdiğimde güldü.

"Terbiyesiz."

"Olur olur, yeriz yeriz." dediğimde arkadaki Berk de duymuş olacak ki öküz gibi anırmaya başladık.

Nihayet sustuğumuzda hoca geldi ve sınava başladık.

#Mahperi: Anasını avradını, Kerkük boru hattı gibi soru sormuş adam.

#Mahperi: Vicdansız herif sınav senemiz zaten, ne yoruyorsun?

#Hüzünlü Kekim: Kötü mü geçti?

#Mahperi: *ne ölmesi kardeşim bayılmışım amk*

#Mahperi: Bu moddayım şu an.

#Hüzünlü Kekim: Kıyamam ya.

#Hüzünlü Kekim: Okul çıkışı bir kahve ısmarlayım da keyfin yerine gelsin sndnsnbd

#Mahperi: *uyusak rüyalar kandırıyor uyansak insanlar yazılı sticker*

#Mahperi: Duygularımla oynama benim.

#Hüzünlü Kekim: Duygularını seveyim senin. *-*

#Mahperi:*Yalnız bu ifade bana biraz abartılı gibi geldi yazılı sticker*

#Hüzünlü Kekim: ksbxksbd

#Hüzünlü Kekim: Güldürme, herkes bana bakıyor.

#Mahperi: Herkes sana mı bakıyor?

#Mahperi: Gözlerini oymaya geliyorum :)

#Hüzünlü Kekim: Konuşmalarımızı aklında tutuyorsun demek.

#Mahperi: Seninle ilgili hiçbir şeyi unutmak istemiyorum.

#Mahperi:*Sana çok bağlandım emniyette miyim yazılı sticker*

☂️

"Ay anne tamam, her şey çok güzel oldu."

"Ne yapayım kızım? Uzun zamandır ilk kez misafir ağırlıyoruz." anneme gözlerimi devirerek mutfağa geçtim. Bugün pazardı. Annem dün akşam Açelya ve ailesini yemeğe davet etmişti. Sabahtan beri yemeklerle uğraşıyorduk.

Kapı çaldığında koridordaki aynadan son kez kendime bakarak kapıyı açtım. Gülümseyen bir Alparslan çıkmıştı karşıma. Gülümseyerek uzattığı çiçeği aldım.

"Teşekkürler, hoş geldiniz." Sakin ol Mahperi, seni istemeye gelmediler ya!

İçeri geçtiklerinde biraz oturup hoşbeş ettiler. Biz Açelya ile mutfakta son hazırlıkları yapıyorduk.

"Abim öyle çiçekle gelince, annem yol boyunca espri yaptı gitmişken Mahperi'yi de isteyelim diye." gözlerimi kocaman açarak ona baktım.

"Kız sus, duyacaklar." Kahkaha atarak içeri girdik. Çorbaları servis ederken herkes yerine oturmuştu.

Fulya bir Aytekin'e bir Alparslan'a bakıyordu. Gözleri beni bulduğunda sinsice sırıttı. Gözlerimi devirdim ve önüme döndüm.

"Vallahi Betül Hanımcım, kızınız o kadar iyi o kadar hanım hanımcık bir kız ki, bu zamanda böyle evlat yetiştirmek çok zor." Annem Füsun teyzenin söylediklerine gururla gülümserken ben utanmakla meşguldüm.

Açelya kulağıma eğildi ve fısıldadı. "Şimdi tam bir isteme konuşması oldu değil mi?" hafifçe dirsek attım. Sağımdaki Alparslan kıkırdıyordu. Nesi bu kadar komikti?

"Vallahi Açelya da çok hanım bir kız. Bizim kızın ilk arkadaşı sayılır." Sohbet neden bizim üzerimizden ilerliyordu, anlamıyordum.

"Fulya kızım, sen neden okulunu bitirmedin?"

Gülümsemeye çalıştım. "Babamızın ölümünden sonra bütün yük annemin üzerine binince, ablamla anneme yardımcı olmak istedik. Önce ben okulumu bitireyim diye devam etmedi okuluna." Fulya gülümseyerek bana baktı.

"Öyle öyle, sağ olsun kızım çok merhametlidir."

"Başınız sağ olsun Betülcüm. Sevdiğin birini kaybetmek nasıldır bilirim. Biz de evladımızı kaybettik." Alparslan sert bir şekilde öksürdü. Tüm bakışlar ona çevrildi.

"Oğlum biraz hassastır bu konuda. Kapatalım en iyisi."

"Başınız sağ olsun." dedim fısıltıyla. Aklıma anonimin gelmesine engel olamadım.

Bugün hiç konuşmamıştık. Konuşmadığımız zamanlarda onu özlüyordum.

Yemekler yenip sofra toplandığında salonda oturmaya geçmiştik.

"Kızım hadi odanıza geçin de keyfinize bakın siz, sıkıldı çocuklar." Anneme ne gerek vardı bakışı attım, elbette anlamadı. Hep birlikte ayaklandık ve benim odama geçtik.

"Ayy bu ne şirin şey!" Açelya duvara astığım ay perisini eline aldı, gülümsedim.

"Çok sevdiğim birinden hediye." diyerek yatağa oturdum. "Kahve yapayım da içelim, geliyorum."

Hızlıca kahveleri yaparak önce salondakilere sonra odadakilere verdim.

"Ay doğruluk cesaretlik mi oynasak?" Fulya'dan gelen anlamsız soruya gözlerimi devirdim.

"Olur, oynayalım." Aytekin sanki bu anı bekliyormuş gibi atıldı.

"Bana uyar, ne dersin Mahperi?" Açelya'ya omzumu silktim. Masadaki su şişesini aldık ve çember oluşturduk.

Şişe Açelya ile Fulya arasında durdu. Fulya soruyordu. "Doğruluk mu cesaretlik mi?"

"Doğruluk olsun." dedi Açelya.

"Hoşlandığın biri var mı?" Hah, klasik soruydu!

"İki tane abim varken sence mümkün mü?" dediğinde güldüm. Şişe yeniden çevrildi ve benimle Aytekin arasında durdu.

"Doğruluk mu cesaretlik mi?" diye sordu Aytekin.

"Doğruluk."

"Senin hoşlandığın biri var mı Mahperi?" dudaklarımı büzdüm.

"Evet, var." vardı ama kim olduğunu ben de bilmiyordum.

"Kim?" Aytekin'e alayla baktım.

"Bu ikinci soruya girer, hile yapma." Aytekin teslim olurcasına elini kaldırdı.

Şişe bu kez Aytekin'le Alparslan arasında durdu.

"Doğruluk." diye kestirip attı Alparslan.

"Kim olduğunu birinden sakladın mı hiç?" Aytekin alayla sırıtıyordu. İma doluydu bakışları. Alparslan sinirle ona baktı.

Alparslan'ın yanındaki Fulya'nın ani hareketiyle, Alparslan'ın elindeki kahve üzerine döküldü.

"Hii, abi!" Telaşla ayağa kalktım.

"Ay özür dilerim Alparslan."

"Sorun yok."

"Abi çıkarsana şu tişörtü ne bekliyorsun?" Alparslan'ın canı ne kadar yandıysa şayet hızla tişörtünü çıkardı.

Çıkardı ve benim bakışlarım dondu kaldı.

Alparslan'ın sırtında peri dövmesi vardı!

"Aalparslan.." fısıldadım. Dehşetle bana döndü, ne yaptığının yeni farkına varıyor olmalıydı.

"Mahperi, ben.." dinlemedim, dinlemek istemedim.

"Ne oluyor ya?" diyen Açelya meraklıydı.

Hem şaşkın hem mutluydum. Garip bir durumdaydım, sonunda onu bulmuştum.

"Anonim, anonim abinmiş."

☂️