☂️

"Oho! Böyle mi kutlayacaksın kızım abimin doğum gününü? Uyansana!" Açelya'nın, kulağıma bayram ettiren(!) sesiyle uyanmak tarifi olmayan bir histi.

Zaten sabaha karşı anca uyuyabilmiştim. "Açelya rüyanda mı gördün sabah sabah?"

Açelya güldü ve makyaj masama oturarak çekmeceleri karıştırmaya başladı. "Ne sabahı yavrum öğlen oldu be!"

Telefonumu alarak Alparslan'ın mesaj atıp atmadığına baktım.

#Aslan Parçası: Günaydın güzelim. (08.30)

#Aslan Parçası: Tatilin tadını uyuyarak çıkarayım dedin herhalde. (10.23)

#Aslan Parçası: Güzelim uyansana, özledim be! (12.02)

#Mahperi: *Uyuma yaa konuşalım yazılı sticker*

#Aslan Parçası: Uyanır uyanmaz da yapmazsın be Ay perisi.

#Mahperi: Ne yapayım be Aslan parçası, doğamda var.

Gülerek yataktan kalktım ve hazırlanmaya başladım. Gerekli eşyaları çantalara doldurdum. Açelya bu sırada hediyemi görmüştü.

"Oha! Bunları sen mi yaptın?" sinsice gülümsedim.

"Niye bu saate kadar uyudum sanıyorsun? Sabaha kadar uğraştım." yalandan gözlerini sildi.

"Ay benim canım yengem. Abimi sana teslim edeceğimi bilince içim rahatlıyor." omzuna vurdum ve odadan çıktım. Mutfaktan mis gibi kokular geliyordu.

"Annecim ne yapıyorsun?" mutfağa girerek anneme sarıldım. Bugün inanılmaz mutluydum!

"Alparslan oğlum için birkaç bir şey hazırladım." tenceredeki sarmaya ve tepsideki böreklere aşkla baktım.

"Harikasın be kadın! Kahvaltımı yapayım da pastaları almaya gideceğim." Açelya ile birlikte masaya gömülüp annemin hazırladığı enfes kahvaltıyı sömürdük.

Kahvaltının ardından Açelya'yı kapıp pastaneye doğru ilerledim. Alparslan için özel pasta yaptırmıştım. Pastaların birisi aslan modelli diğeri ay perisi modelliydi. Daha sonra bize katılacaklar için de iki pasta daha almıştım. Pastaların parasını ödedikten sonra dışarıda bizi bekleyen taksiye bindik.

Takside Begüm ile Berk de vardı. "Biz de pasta yiyecek miyiz yenge?" Berk aç bakışlarını pasta kutularına dikmişti.

"Hıhı, kalanları sen yiyeceksin." Ona sinsice gülümsedim ve taksiciye gideceğimiz yeri tarif ettim.

#Aslan Parçası: Evdeysen seni almaya geleyim mi?

Alparslan'ın mesajına gülümseyerek baktım. Şimdi onu birazcık kandırmam lazımdı.

#Mahperi: Evdeyim de kızlar burda.

#Mahperi: Sınav sonrası kafa dağıtıyoruz biraz.

#Aslan Parçası: Öyle mi?

#Aslan Parçası: Tamam güzelim, sonra görüşürüz o zaman.

Mesaja cevap vermeme fırsat kalmadan taksici geldiğimizi söyledi. Hava kararmak üzereyken biz elimizde eşyalarla tepeye ulaşmıştık.

Manzarayı ayaklarımız altına alabileceğimiz bir tepeye gelmiştik. Alparslan için masayı hazırlamaya başladık.

Hava iyice kararmışken işimiz nihayet bitmişti. Güzel bir masa çıkmıştı ortaya.

"Biz gidiyoruz. Dikkat et kendine ve bir an önce abimi ara." Planladığımız gibi bana yardım ettikten sonra üçü eve döndüler.

Masaya son kez göz atıp Alparslan'ı aradım.

"Efendim güzelim." gülümsemem sesini duyduğum anda yüzüme yayıldı.

"Alparslan.." Kendimi dizginleyerek sesimi endişeli çıkarmaya çalıştım.

"Mahperi, iyi misin?" onu korkuttuğum için kendime kızdım ancak bunun bir sürpriz olduğu anlaşılmamalıydı.

"Ben galiba kayboldum Alparslan. Biraz dolaşmak için çıkmıştım ama şimdi nerede olduğumu bilmiyorum." arkadan bir şeylerin düşme sesi geldi. Dudağımı ısırdım, umarım kendine zarar vermezdi.

"Sakin ol bebeğim, bana konum atabilir misin?"

"Hıhı, atıyorum." telefonu kapatıp kıkırdadım ve Alparslan konum attım. Yarım saat içinde burada olurdu.

Pastaları güzelce masaya yerleştirdikten sonra mumları da üzerine ekledim. Yiyecekleri servis tabaklarına alıp masaya yerleştirdim. Geriye kalan tek şey beklemekti.

Dakikalar sonra, yaklaşan bir arabanın sesini duydum. Yerimden kalkarak tepenin aşağısına baktım. Alparslan'ın arabasını gördüğümde ise heyecanla beklemeye başladım.

Nihayet araç olduğum yere ulaştı ve durdu. Alparslan hızla arabadan indi ve beni gördüğü an derin bir nefes bıraktı. Gülümseyerek ona bakıyordum. Beni sağ salim gördükten sonra ancak etrafına bakabildi.

"Ne oluyor Ay perisi?" kafası karışmış görünüyordu, biraz da telaşlı.

Aramızdaki mesafeyi yavaşça kapattım. Ellerimi omuzlarına koydum ve onu öptüm. Elleri anında belimi buldu ve nazikçe beni öptü. Öpüşmemiz tutkulu bir hal aldığında zar zor ondan ayrıldım.

"İyi ki doğdun sevgilim."

☂️

Yıldızların sesi, Alparslan'ın sıcak kolları, hafifçe yüzümüze vuran ılık esinti... Kelimenin tam anlamı ile mükemmeldi.

"Bütün bunları ne ara hazırladın meleğim?" sarılmamızı sonlandırdıktan sonra onu masaya götürdüm ve yerleştik.

Pastaları gördüğü anda kahkaha attı.

"Güzelim, sen gerçekten delisin." güldüm ve mumları yaktım.

"Dilek tutmayı unutma." elimi tuttu, dudaklarına götürüp derince öptü.

"Sahip olabileceğim en güzel şey yanımda. Başka bir şeye ihtiyacım yok." gülümseyerek mumları üflemesini izledim.

"Tamam söyle bakalım. Kendini mi yemek istersin yoksa beni mi?" diyerek pastaları gösterdim. Düşünüyormuş gibi yaptı ve sinsice bana yaklaşarak beni öptü.

"Tabiki de seni yemek isterim." omzuna hafifçe vurdum.

"Alparslan ya! Pastadan bahsettiğimi biliyorsun." burnuma hafifçe bir fiske vurdu.

"O kadar şey hazırlamışsın, nasıl bitireceğiz bunları?" omzumu silktim.

"Bilmem." pastanın her ikisinden de bir dilim keserek tabağa koydum.

Fazla vaktimiz yoktu. Biraz sonra ailesi de burada olacaktı.

O pastadan yerken ben onu izliyordum. Huzurlu görünüyordu ve mutlu. Bu benim de mutlu olmam demekti.

"Beni korkuttun biliyorsun değil mi?" ani ruh değişimine gülmeden edemedim.

"Ne yapsaydım Alparslan? Sana sürpriz hazırladım gel mi deseydim?" çatılı kaşlarını gevşetti ve hafifçe tebessüm etti.

"Teşekkür ederim sevgilim." pastadan bir çatal alarak Alparslan'ın ağzına adeta tıkıştırdım.

"Hiçbir şey edemezsin. Pastanı ye hadi." pastam bittiğinde, hediye paketini çıkararak masaya koydum.

"Çok daha güzellerini hak ettiğini biliyorum ama zamanım kısıtlıydı." hediyeyi uzattığımda bana hafif bir kızgınlıkla bakıyordu.

"Senin şu an burda olman benim alabileceğim en güzel hediye Mahperi." paketi aldı ve nazikçe açtı.

Karşısında kendisini gördüğünde önce bir şok ifadesi yayıldı yüzüne. "Hadi canım! Ciddi misin ay perisi?" gülümseyerek başımı salladım.

Dün gece sabaha kadar oturup Alparslan'la ikimizin resmini çizmeye çalışmıştım. Onun tekli resmini de çizmiştim.

"Bunu çerçeveletip odama asmalıyım." düşünür gibi yaptı. "Hatta yok, salona asayım ki Aytekin her girip çıktığında görsün." Beni kardeşinden kıskanması tuhaf bir durumdu. Bir şey söylemedim.

"Delirme lütfen. Şimdilik odana assan kafi."

Sinsice sırıttı. "Daha sonra da odamıza asarız değil mi?" gözlerimi kocaman açarak ona baktım.

"İyi ki doğdun Alparslan!" araba kapıları kapandı ve Alparslan'ın ailesi bağırmaya başladı. Ne ara geldiklerini anlamamıştım bile. Tam da zamanıydı yani!

Herkes buradaydı. Annem ve Fulya da gelmişti. Alparslan gülerek ayağa kalktı. Bugün doğum gününü kutlamamalarını istemiştim onlardan. Unuttuklarını zannetmişti muhtemelen. Ancak şimdi oldukça mutlu gözüküyordu.

Köşeye geçip her birine sarılışını, yüzüne anbean yayılan gülümsemeyi izledim. İçim kıpır kıpırdı. Babamın ölümünden sonra yerle bir olan hayatım, Alparslan'ın gelişiyle güllük gülistanlık olmuştu.

Bugün, Alparslan'ın doğduğu bugün benim için bir şükür sebebiydi. Onu seviyordum, yüzündeki mutluluğun sebebi olmak benim için her şeyden önemliydi.

☂️