Annemin ve babamın ölümünün nedenini öğrenen annemin arkadaşı Zehra abla bizm eve glip kapya vurmaya başlar.seliay ablam kapıya bakamiyacak kadar kötü durumda küçük kardeşim ne olduğunu hayla anlmamaış bi şekilde odasında oyun oynuyordur turma odasında sadece ben vardım yani kapıyı Tekçe ben aça bilirdim. Kapiyi acar acmaz Zehra abla söylene söylene iceriye girdi surekli dudakalrindan su kelemeler dokuluyordur "nasıl yapar? neden yapar? neden! neden!" Diye söyleniyordu sakin olması için arkasından kapıyı kapatıp kolunu tututp kendinize ceviririz ve biraz sarsarız. "Ne oldu zehra abla? otur biraz sakinleş " deriz ve kolundan tutup koltuğa oturması için hafifçe cekdiririrm. Mutfakdan yemek masasının üzerindeki sürahiden bir bardak su doldurup Zehra ablaya uzatirim.sudan bi yudum icip rahatlatmaya başladında tekrardan sorarız. "Ne oldu niye bu kadar endişelisin zehra abla?" Nefe nefese konuşmaya çalışır " defne dediğimi şeyi ablana ve kardeşine söylemiceksin tamamı anladınmı defne selinay ablan duyarsa deliye döner en sakin olanlari sensin" der nefes nefese "annen ve babanın tirafik kazasının nedenini öğrendim arabanin firenlerini kesmişler ferini tutmayip araba takla atmış işde o kazada da annen'le baban..." Der ve susar o an hayatımın şokuna girdim aklıma ilk o yorumda ki adam geldi bian tülerim diken diken olduğunu hissetdim o an içimi bi korku kapladu Zehra ablaya dönüp bakdiğimda bogzıma bi yumruk gibi oturdu cümlelerim. Konusmakda zorlandım konuşursam kekeklemye başlayacamı cok net biliyordum ve bu yüzden başımı onaylar şekilde yavaşça salamak zorunda kaldım Zehra abla anladı sanırım yaklaşıp anlaımdan öpdü ve kapıyı açıp cıkdı ardından kapıyı cekip giti. Kapının kapanış sesini duyduğumda gözümden bir damla yaşın yere doğru süzülüşunu hissetdim. Kapı açılma sesi duyduğumda hemen göz yaşlarını sildim. Merdivenlerden koşarak gelen küçük kız kardeşim yıldızı gördüm koşarak yanıma geldi ve kocaman bi kucak açtı yanağına tatlı bi öpücük kondururum ve küçük kardeşimizi kucgaimizdan indiririm ve dudağının yanında hafif bi tebessüm oluşur ve bize bi öpücük verip koşarak merdivenleri çıkmaya başlar.arkamıza yaslanırız ve boğzımızı temizleyip aklımızdan gecen mutlu aileramizi ve ablami birde küçük kız kardeşimin düşünmeden edemedi. Onlara birşey cakdırmayacağıma kendi kendime söz verdim ağır ağır oturduğum koltukdan kalkdım ve merdivenlerden odama doğru ilerlemeye başladım selinay ablamın odasın önünden geçerken kısık sesle"jiledim nerde benim " diye soylenmelerini duyduğumda sanki zafere ulaşmış gibi mutlu olup hafif bir kahkaha atı o zaman anladım jiledi bulmusdu aklından geçen duşunce benimle aynmıydı bilmiyorum ama sanırım bileklerini kesicekdi.

ARKADAŞLAR 3. BÖLÜM YARIN GELİCEK UMARIM SEVERSİNİZ KEYİFLİ OKUMALARI DİLERİM :)