Merhavaa. Kimse var mı acep? Yeni bölüm geldi. Koşun sistalarr. Buzlar eriyo sankimmm🫣🥹💧

                       7

Sabahın ilk ışıklarında dışarıya çıktım. Çıktığıma dair bir not astım. Ve daha kargalar bokunu yemeden işe gittim. Abim bugün tekrar gelecekti sanayiye diye biliyorum. Tam bir hafta oldu.

"Günaydın ustam. "

"Günaydın kızım. Çay var içer misin? " Eliyle işaret etti. Ayağa kalkacağı sırada elinden bardağını aldım. "Ben ikimizede koyarım ustam. " Çayları lastikten yapılmış sehpaya koydum. "Bir müşteri gelmişgelmiş sanırım. İlgilenir misin kızım ? " Kafamı salladım. Ve gösterdiği yere alet edevatlarımı alıp gittim.

"Buyurun. Neyi vardı motorun? " Motor bana tanıdık geliyor ama. Eray? Kafamı kaldırmamla bana gülümseyen suratı görmem bir oldu.

" Deren Hanım'ın ayağındaki arıza hafiflemiş mi onu merak ediyor bu bebek. " Eliyle motorunu sevdi. Kafamı kaldırdım. Dudaklarımı dişledim istemeden. Usta buraya bakıyor mu diye baktım ama gelen müşteriyle ilgileniyordu. Erayı kenara çektim onu.

"Ne işin var burda? " Elini saçına götürdü. Gülümsedi. "Seni merak ettim. " Bu kadar açık sözlü olmasına inanamadım. Tekrar arkaya baktım. Her an usta gelebilir veya abim motorunu almak için gelebilirdi. Hızla atan kalbime kulak asmadan saçımı çekiştirdim.

"Beni merak etme. Beni takip de etme. " Gülüşü söndü.

"Neden izin vermiyorsun? Sana kimsenin ulaşmasına... " Ciddi sorusuyla yutkundum. Bir anda gülümseyen halinden eser kalmamıştı ama o kadar stres altındaydım ki ses tonumu ayarlayamıyordum.

"Sana ne pardon? Bir yardım ettin diye sen kim sanıyorsun kendini? Bilmem farkında mısın? Sen benim hayatımda birisi değilsin. " Bir adım geriledi. Yüzündeki hayal kırıklığını görmemle yutkundum. Bu çok kırıcıydı sanırım.

"Afedersin Deren. Haddimi aştım. " Motorunu aldı ve arkasına bakmadan çalıştırıp gitti. Yutkundum. Arkasından bakakaldım.

Al işte gırdın. Hem yap hemde gitmesini isteme. Saçmalıktan başka bir şey değil. Çocuk seni düşünüp gelmiş sense onu azarlıyorsun. Korkaksın kızım sen. Kalbine birisini almaktan korkuyorsun. Çünkü biliyorsun, ondan hoşlanıyorsun. İç sesimi dinlemeyip içeri girdim.

"Kimmiş kızım? " Transtan çıktım. Düşünmeyeceğim. Ve böylece bitmiş olacak.

Sadece kaçmış olacaksın.

"Yolu sordu ustam. " Fazla kırıcıydı belkide. Gönlünü almalıyım ama ben hiç böyle bir şeyi denemedim.

Bir şeyleri denemenin vakti gelmedi mi? Bir kere de kendin için çabalamanın? Bu bencillik değil.

"Ustam sana bir şey sorabilir miyim? " Çayını yudumlayarak sor dedi.

"Usta ben birisini kırdım. " Bakışlarım parmaklarımdaydı. Tırnak etlerimle oynuyor ve ne demem gerektiğini akıl süzgecinden geçiyorum. Çünkü yanlış anlaşılmaktan korkuyorum aslında. "Senin cinsiyetin birisini. Ve ben daha önce kimsenin gönlünü alma gereğinde bulunmadım. Çünkü kimse beni umursamadı. " İçime kaçan sesimle yutkundum. "Ne yapmalıyım bilmiyorum ve bunu kime danışmam gerektiğini de bilmiyorum açıkçası. Bir şey yapmam doğru mu onu bile bilmiyorum. " Yere çömeldim saçlarımı karıştırdım. Yanıma gelip elini omzuma koydu. Sırtımı sıvazladı. Babacan tavrıyla gözlerim doldu. Beni yerden kaldırıp tekere oturttu.

"O sana değer veriyorsa seni anlayacaktır kızım. Git yanına. Sarıl özür dile. Ya da seni seviyorsa seni olduğun gibi kabul edecektir. Sessiz kal. Duysun anlasın sessizliğinden, içinde kopan fırtınaları. Sen çok zeki bir kızsın çırağım. Bunuda halledeceksin biliyorum. " Gülümsedim. Eliyle kışkışladı. Anlamadım ve ona bakmaya devam ettim.

"Hayde hayat hızlı geçiyor yavrum. Git bekletme. Bir şeylere geç olmasın yeterki. " Önlüğümü çıkarıp koşmaya başladım otobüs durağına. Ama evini bilmiyordum ki. Muratı aradım. O okuldaki herkesin evini bilirdi.

"Oooo Deren Hanım siz yaşıyor muydunuz ya? "

"Dalga geçme Murat. Acil sana işim düştü. " Sesi ciddileşti.

"Nıldu kızım anlatsana. Çatlattırma adamı . "

"Bana acil Erayın evi lazım. "

"Oldu bil kanka. Ama duruyu da bana ayarlama-" Yüzüme kapattım. Konuma baktım. Bize oldukça yakındı. Otobüse bindim. Sürekli saatimi kontrol ediyordum. Ne diyeceğimi bilmiyorum. Özür dilerim mi? Ya da bambaşka bir şey.

Lütfen evde ol Eray. Bir daha bu cesareti bulamayabilirim.

Otobusten indim. Zile basınca beni karşılayan tatlı bir hanımefendiydi.

"Merhabalar. Ben Eray'ın arkadaşıyım. Burda mı acaba? "

Kadın benim telaşlı konuşmama güldü. Utandım. Başımı yere eğdim.

"Odasında evladım. " Merdivenlerden koşarak çıktım. Küçük ama vintage bir havaI vardı evin. Kapıdan dan diye girdim. Gözlerim yerinden fırladı. Belinde havlu vardı ve bildiğin çıbıl lan bu!

"Ooo... Owww. Özür dilerim. " Arkamı döndüm.

"Deren? " Arkamı döndüm fakat giyinmediğini görünce tekrar döndüm.

"Lütfen giyinir misin? Seninle konuşmam lazım. "Elimle gözümü siper yapıp konuştum. Giyinme odasına geçti hemen bir kapı vardı. Bende odasını inceledim ve yerin dibine de battım. Utanç vericiydi. Bu hissettiğim duygu yeni değildi fakat yanaklarıma kanın hücum etmesi yeni bir şeydi. Lacivert tonlarında nir odaydı. Çerçeveye baktım. Sarışın bir kadın vardı. Bu annesi olmalı. Ona çok benziyor. Bir babası ve elini annesinin karnına götürdüğü bir kardeşi. Fotoğraf çok da eski durmuyordu.

"Neden geldin? " Böyle diyince bana da koydu lan.

"Ben... E. ..Aslında..."

Bir şey diyemedim. Gözlerimi yumdum ve ona adım attım. Kollarımı sıcak bedenine sardım. Islak saçlarından damlayan su kolumdan aşağı aktı. Biraz böyle kalınca anladığım kadarıyla beni sevmiyordu ya da ben onu fazlasıyla kırmıştım. Geri çekilmeye çalıştım. Evet çalıştım çünkü ayrılacağım an beni kendine çekip o da sarıldı.

Konuşmak için kendimi zorladım. Derin bir nefes aldım. "Kalbini kırdığım için özür dilerim. Amacım bu değildi. Ben etrafımdaki herkese böyleyim Eray. Sen de onlar gibisin sandım. " Ellerini saçıma götürdü.

"Sanırım açılmaya başlıyoruz. " Koluna yumuşakca vurdum. "Şaka yaptım. " Dedi gamzesini göstererek. Bunu yeni fark ettim. Çok güzeldi.

Dudağımda minik bir tebessüm oldu. "Fark ettim. "

"Aaa aba ve abe sayılıyoooo. Anneee. " Gözlerimizin önünden geçen küçük şeyle Eray kıkırdadı.

"Kardeşim Eda. "