8

"Kardeşim Eda. "

Koltuğa oturmuş bana merakla bakan küçük kıza bakıyordum. Gözlerindeki yıldızları görecektim neredeyse.

"Senin adın ne aba? Kucağına gelebilir miyim? Beni sever misin? " Ulan seni kim sevmez!!!! Bana tatlı tatlı bakan bu şeyi nasıl reddedebilirim. Kollarımı açtım yere doğru. Koşarak kollarıma atladı. Minik parmaklarıyla tutundu. Saçlarımı sevdi. "Benim saçlarım gibi çooookk güzel. Oaa gözlerin ne kadar çoohkk güzel. " Gözleri ışıldıyordu bana bakarken.

"Seninkiler daha güzel balım. " Sarı saçlarının çıkan yanlarını gösterdi.

"Yapar mısın aba?" Kafamı salladım. Sürünerek aşağı kaydı. Koşarak salondan çıktı.

"Çok sevimli bu şey. " Eray elindeki kahveyi içerken gülümsedi. Göz göze gelmemizle yutkundum. Eda tekrar kucağıma çıktı.

"Ben en çok pembeyi seviyorum. Peki sen? Sanada pembe toka takalım mııı? "

Yutkundum gülümserken. En sevdiğim renk... Ben daha kendimi tanımıyorum ki. Kafamı salladım sadece. Heyecanla sırtını yasladı bana. Bende saçlarını taradım.

İki yandan topladım. Sarı saçlarının üstüne bir buse kondurdum.

"Abiii bak beni daha çok seviyor Işık aba!." Eliyle çıp çıp yaptı. Bana sıkıca sarıldı. Bana Işık diyecebilcek tek şey sen olabilirsin bıdık. Sarılmayı bırakıp yüzüme kitlendi. Saçlarımı dokundu minicik elleriyle.

"Ama senin saçında bozulmuş. " Uzun saçlarıma dokundu. "Ne kada uzunlar. Keşke benimkiler de böyle olsa. "Eminim benimkinden de güzel olcaklar bırtanem. " Sevinçle yerine kıvrıldı.

"Geycektem miiii? "

"Tabi kii." Elimi tuttu ve abisinin yanında durdu.

"Abi abanın saçını yapar mısın? "

Elindeki tokaları verdi.

"Yaparım abicim. " Yere oturdum. Bu evcilik gibi geliyordu. Kulağıma fısıldadı. " Bunu yapmak istemiyorsan yapmayabilirim. " Üstten baktım.

"Kimse benim istemediğim bir şeyi yapamaz zaten. " Saçımı savurdum. Ve küçük kız kendinden geçti.

"Bu abaaa çok güzellll. İdolum yaaa. " Ağzı açık kendini yere attı. Gülmekten karnım agrımıstı. "Ağzını kapat şapşik. " Diyerek çenesine dokundum. "Ben sana tokalarımdan getiriyimmm. " O salondan çıkmışken Eray saçımı topladı.

Nazikçe dokundu saçlarıma. O koltukta oturuyor bense yerde hemen önünde. Küçükken babamın saçımı yaptıgı anları hatırlatıyor bu an. Tarağı yanına koydu. Çenemi okşadı.

"Acıtmadım değil mi? " Başımı salladım. Böyle düşünmesini garip geldi.

"Oldukça naziksin oğlum. Bana kalsa oooo. O tarak bir ton saç olur. " Güldüğünü duydum ve kızardım. Tut şu dilini ışık! Yerden kaldırıp hemen yanına oturtturdu.

Bebek değilim lan ben. Nasıl kaldırdın.

"Utandın mı sen demin? "

"Yok daha neler Eray. Saçmalama o kadar değil. " Eliyle yanağıma dokundu. Yutkundum. Lan ben niye duruyorum. Eline vuracakken elimi avcunun içine aldı. Be kadar minik kalmıştım. Düşünürken dudağımı dişlediğimi fark edip normal kalmaya çalıştım ama aşırı kuruyordular. Dudaklarımı yaladım. Bakışları dudaklarıma kaydı ardından gözlerime baktı.

"Derinlerine indikçe içindeki çocuk çıkıyor maneskin. " Tekrar yutkundum. O sırada zıplayarak Eda yanımıza geldi. Elimi hemen çektim. Ve onu kucağıma aldım. Topuklu ayakkabı sesi salonda yankılandı.

"Abaaa bak buda benim abam. " Bu kadın... Arkasından gelen abimle yutkundum. Hemen koltuktan kalktım. Sıçtık sıvadık. Bezi bırakın fabrika gelse kurtarmaz artık.