Eve gelince direk yatağıma girdim. Çantamdan kazamdığım paraları çıkarıp saydım. Kumbarama atmadım. Gizli zulama koydum ve dolabın içine kaldırdım ki annem içeriye daldı.

"Kız ne ediyon orda?" Gülümseyerek hiç giymediğim eteğimi gösterdim.

"Yarın kızlarla kütüphaneye gideyim diyorum. Bunu giyeyim mi anne? " Annem gözleri dolu dolu süzdü beni.

"Giy annem. Çok yakışır benim kuzuma." Eteği geri yerine astım. Ve yatağa oturdum. Annem de hemen yanıma oturdu. Ve elimi tuttu. Siyahlık görünce kaşlarını çattı.

"Bu ney annem? " Yutkundum. Yalan söylemeyi hiç sevmiyorum fakat şuan bunları bilmen demek herhangi bir kavgada ağzından kaçırman demek anne. Özür dilerim.

"Deneme sınavımız vardı. Veeee matematik soruları aşşşırı zordu mooommm. " İç çekerek söyledim. Annem bu halime kahkaha attı.

"Nasıldı okul bakalım?" Son senemizdi ve ben okulu bıraktım fakat sınavlara halen giriyordum.

"Gayet iyiydi anne. Burcuyla yemekte yedik. Hatta onun hoşlandığı bir oğlan varmış. Baya yanık ona. Bana aşkını falan anlattı. Güldük baya. Deneme sınavı falan olduk son ders. Sen merak etme beni. " Gelip saçlarımı sevdi. Gözlerimi kapatıp derince nefes aldım. Bu yorgunluğumu aldı götürdü. Aklıma gelen düşünceyle gülümsedim. Yataktan kalkıp elini tuttum. Kapıya ilerledim.

"Gelsene anne. " İşten dönerken ilk aldığım parayla ona aynısı bir saksı aldım ve eve gelince de kasımpatı ları yerleştirdim. Mutfağa girdik. "Hii... Kızımm. "

Gözleri doldu.

"Beğendin mi anne? " Bir saniye bile beklemedi. Sarıldı. Yutkundum. Bu kadının küçücük şeyle bile mutlu oluyor da nasıl onu mutsuz etmek geliyor bu adamın içinden.

"Teşekkür ederim kuzum ama nasıl paran var mı? " Elimle boş ver manasında salladım. "Sen beğendin mi onu söyle. " Elini sımsıkı tuttu. "Nasıl sevmem. Bir kere kızım almış onu. " Alnından öptüm onu. "O zaman gerisini düşünme güzel annem. Ben odama gidiyorum. Yürürken topallayacak gibi oluyordum ama basmaya çalışıyordum. Mutfaktan çıkarmen annemi izledim pervazdan. Çiçekleriyle konuşuyordu. Aşk yaşıyordu adeta. Her zaman dertlerini ona anlatırdı.

Kapıyı kilitledim. Çoraplarımı çıkardım. Yanık acıyordu. Tekrar merhem sürdüm. Telefonum titredi.

Eray Efendi: Sanayide ki sen miydin?

görüldü.

Siz: Ne o beğenemedin mi?

Kızlar yapamaz mı?

Eray Efendi: Hayır sadece şaşırdım.

Deren, okulu neden bıraktın?

Yutkundum. Ona ne ki.

Siz: Sana ne ki Eray?

Görüldü.

Yazıyor...

Kapıma vurulmasıyla yerimde sıçradım. Mesajları sildim. Telefonumu kitledim. Kapının kilidini açtım.

"Niye kilitli lan bu kapı!? Ne yapıyorsun sen içerde? " Odama daldı.

"Abi biraz sakin olur musun? "

"Orospuluk mu yapıyorsun yoksa kız sen? " Yüzüne inen tokatla yere düştüm. Telefonumu aldı.

"Şifresi ne bunun? " Ağzıma gelen kan tadıyla güldüm. Sinirlerim bozulmuştu. Yerden güç alarak ayağa kalktım.

"Sana ne! Pardon ama ne yaptığım seni ne ilgilendirir. Senin bir özel hayatın var. Benim olamaz mı? Her şeyi bilmek zorunda değilsin. Kendine gel artık!" Tepeden ona bakıyordum. Gözündeki şaşkınlığı gördüm. Sinirliydi. Odamı dağıttı. Masamı sertçe tekmeledi ve aile fotoğrafımız olan çerçeve yere düştü. Kırıldı. Odanın kapısını kitledi ve çıktı.

Elime resmi aldım.

Baba neden beni bıraktın böylesine korkunç bir dünyaya?

"Seni asla bırakmayacağım kızım."

Meraklı gözlerle babama baktım. "Baba sen hiç ölme. Olur mu? Ben seni çok seviyorum. Beni yalnız bırakma. "

Bir kızın ilk aşkıydı babaları. Sıkıca sarıldım gözlerimi yumdum.

"Babalar ölmez bırtanem. Seni hiçbir zaman bırakmayacağım. Söz veriyorum. "

Gözümden bir yaş düştü yere. Kırılan camdan ayırdım resmi. Başımı yasladığım bazadan kalkmaya çalıştım. Ayağım şişmişti.

Baba neden yalan söyledin. Sen benim kahramanımdın. Keşke gitmeseydin. Belki daha farklı bir şey olurduk. Belki bir aile olurduk....

Fotoğrafı telefonumun arkasına koydum. Ekrana düşen bildirime baka kaldım.

Eray efendi: Cama çık.

Görüldü.