Çocukluk hatıralarımın en değerli köşesinde hep onun adı vardı: Keral. Yıllar önce, bir fırtına gibi hayatıma girip, ansızın çekip gitmek zorunda kalan Keral. O zamanlar, neden gitmesi gerektiğini asla anlayamamıştım; sadece çocuk kalbime bıraktığı boşluğu yanımda taşıyordum.

Ama şimdi, hayatın karanlık bir oyunu bizi tekrar bir araya getirdi. Kaçırıldığımda ilk kez gözlerini gördüm yıllar sonra, aynı kararlılıkla bakan o gözler... Fakat o çocukluk hatıramdaki Keral gitmiş; yerine, karanlık dünyasının kurallarını yazan bambaşka biri gelmişti.

Belki de kader, bizden daha çok şey gizlemişti.

"Geçmişin gölgesinde saklanan anılar bazen en karanlık sırları fısıldar. Bir gün ansızın hayatına geri döner ve tüm yaralarını hatırlatır; tıpkı yangının küllerini uyandırdığı gibi."