5 sene sonra...

"Işık sana kalk dedim anneciğim, okula geç kalacaksın."

"Babam götürsün beni okula." Dedi mızmız sesi.

"Bebeğim baban bugün işe erken gitti, seni ben götüreceğim, çıkışta da baban alacak olur mu?" Başını sallayarak yavaşça kalktı yataktan.

Üzerini giyinmesine yardımcı olup, kahvaltı etmesi için birlikte mutfağa geçtik.

Kenan ağırlaştırmış ceza almıştı. Sadece bana olan şiddetinden değil, bir çok ayrı suçlarının da gün yüzüne çıkmasıyla, belkide ömrünün yetmeyeceği yıl kadar ceza almıştı. Baranla ise görüşmüyorduk. Ulaş'a her şeyi anlattığımda baya büyük bir kavga çıkmıştı aramızda ancak araya Şeref baba girdiği için Baran babasına karşı gelememiş, görevlendirmesini isteyip temelli gitmişti. Ondan sonra daha da görüşmemiş, tamamen bağı kesmiştik.

Ulaş'ın ne olursa olsun abisiyle arasını bozmasını istemesem bile bu benim tercihim diyor, konusunu açmama izin vermiyordu.

Türkiye'ye döndüğümüz gibi nikah kıymak, Işığı soyadına almak istemişti. İlk birkaç ay nikah istemeyip kabul etmesem bile sonrasında razı gelmiştim. O aralar kabul etmememin sebebi ise herşeyden tam anlamıyla emin olmak istememdi. Belki benden sıkılacak, bu sorumluluğu bir süre sonra almak istemeyecekti ancak o çabalamış ve bana tam tersini kanıtlamıştı, bize çok güzel bir hayat sunmuştu. Bir aile olmuştuk.

Şimdi ise 3 aylık hamileydim. İyiki diyorum, iyiki o gün evden kaçmışım, Ulaş'ın arabasına binmiştim. İyiki ona güvenmiştim. İyiki ona ayak uydurmuştum. İyiki onu sevmişim. İyiki yolum Ulaş ile kesişmiş.

Işığın kahvaltısını bitirmesi ile birlikte evden çıkıp kendisini anaokuluna bırakıp, ardından bende akşam yemeği için alışveriş yapmıştım. Akşamları ailecek sofrada oturmayı ve sohbet edip, bütün günümüzü anlatıp, dinlemeyi seviyordum. Eve geçip, ben yemeği hazırlarken Ulaş'ta Işığı okuldan almıştı.

"Anne anne bak bizi çizdim." Diyerek koşarak yanıma gelen kızıma baktım. Heyecanla elimde tuttuğu resim kapısını gösteriyordu. Elime alıp baktığımda beni, Ulaş'ı, kendisini ve küçük bir bebek yani kardeşini kendince çizip boyamıştı.

"Ressam olacak benim kızım." Dedi Ulaş Işığın yanağını öperken. "Çok güzel olmuş babacığım." Diyerek tebrik etti.

"Bayıldım anneciğim, asıyorum ben bunu hemen." Diyip resmini buzdolabının üzerine astım.

"Kardeşim doğunca ona da gösterelim." Dediğinde gülerek onu onayladım.

"Gösteririz tabi prensesim, şimdi dışardan geldiniz hemen ellerinizi yıkayın sonra yemek yiyelim." Dediğimde Işık koşarak banyoya girdiğinde Ulaş'ın ellerini belimde hissettim.

Ellerini karnıma sarıp, boynuma derin bir öpücük bıraktı. "Güzel karım, seni çok seviyorum."

"Bende seni." Diyip yanağına bir öpücük bıraktım. "İyiki hayatıma girdin."

"Asıl sen iyiki hayatıma girdin." Gülerek boynuna bir öpücük bıraktım bu sefer. "Şöyle şeyler yapıp aklımı başımdan alma."

"Ben hep akıl alırım kocacığım bilirsin." Dediğimde başını geri atıp güldü.

"Kocacığım diyince bana bir gülme geliyor."

"Defol ya." Dediğimde bu sefer daha yüksek sesle gülüp yanağımdan sıkıca öptü.

"Babaa yardım ett! Boyum yetişmiyor." Işığın sesi ile benden ayrıldı.

"Geldim babacım." O Işığa yardım etmeye gittiğinde bende sofrayı dizdim. Üzerlerini değiştirmiş bir şekilde sofraya geldiklerinde birlikte oturduk.

Işık gün boyunca okulda neler yaptığını, nasıl resimler çizdiğini, arkadaşlarıyla oynadığı oyunda nasıl birinci olduğunu anlatıp durdu. Ulaş ise işlerinin nasıl devam ettiğinden ve yavaş yavaş yükselmeye başladığını anlattı. Hepsini güler yüzle dinleyip, tebrik ettim.

"Babaa." Diyip Ulaş'ın kucağına geçip oturan Işığa baktım. "Baba okulda arkadaşlarım bana dediler ki onların babaları hiç senin gibi kızlarının saçlarını örmüyor, çizgi film izlemiyor, oyunlar oynamıyorlarmış."

"Ama ben kızımla oynarım." Dedi sıkıca sarılarak. "Ben kızım ne istiyorsa onu yapar, kızımı hep güldürür, mutlu ederim."

"Baba seni çok seviyorum."

"Bende güzel kızım." Dedi saçlarından öperken. "Şimdi koş bakalım, dişlerini fırçala daha sonra da birlikte ödevlerini yapalım."

"Ama meyve suyu içerek yapalım babacığım."

"Olur babacığım, meyve suyu içerek yaparız ödevlerini." Işık onu onaylayıp koşarak içeriye geçtiğinde gülerek baktım arkasından.

"Sen hem mükemmel bir eş hemde babasın." Dediğimde yanıma gelip önümde eğildi.

"Sende harika bir eş ve annesin." Diyip karnıma bir öpücük bıraktı. "Beni sen olgunlaştırdın yavrum iyiki varsın."

Beni o cehennemden kurtarmıştı. Verdiği sözlerin hepsini bir bir tutmuştu. Yaralarımı iyileştirmiş, hepsine çiçek ekmişti. Her şeyi birlikte öğrenmiş, birlikte iyileşmiştik.

Hayatımda ki en güzel iyikiydi benim için.

**********
Biliyorum biliyorum çok erken final yapıyorum. Ancak başından beri bu kurgumu kısa tutmak aklımda vardı. Çerez niyetine yazmak istemiştim bunu. Uzatmaya çalışırsam ise tıkanıp, kurgumu devam ettiremeyecekmişim gibi hissediyorum.

Bu tabiki diğer kurgularım için geçerli değil. Onlar için çok ayrı fikirlerim ve hedeflerim var 🌸

Bana eşlik ettiğiniz için çok teşekkür ederimm ☺️ iyiki varsınızz, diğer kurgularıma şans vermeyi unutmayınnn 🫶