3 . Bölüm

Yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın ☺️

....

Yarım saat önce

Demir den...

Ben demir , yüzbaşı Demir Polat içimde anlamnı bilmediğim bir his var ne korku nede sevinç hiç bişey e benzemiyor neydi bunun sebebi düşüncelerimden evrenin sesi ile sıyrıldım hiç sevmediğim biricik ikizimin kocası,

" Yüzbaşı demirden dünyaya aloo , lan duyuyormusun beni "

Bana sorduğu soru ile ona ters ters baktım sevmiyor dum işte zorla mı ve tekrar dan konuşur

" Ne bakıyon lan öyle ben mi verdim bu cezayı size git cezayı aldırana bak "

Öyle söyleyince daha da sinir oldum Alparslan, ulan Alparslan elime bir geçireyim onu biliyorum yapacağımı , Sinan'ın sesi ile ona döndüm

"Sahi Alparslan komutanım nerde komutanım yok sabahtan beri "

Evrenin alaycı sesi ile ona döndüm

"Kaçtı kesin , sahi siz nasıl aldınız lan bu cezayı koskoca turan timi dağlardan yollara sürüldü "

İkizimin kocası olmasa yemin ederim ağzına çakardım da işte ikizim var arada yavşak herif

"Evren zaten sinirliyim Gelme üstüme o Alparslan denen şerefsiz in yüzünden,adamı helikopter den atarken iyi, iş cezaya gelince kaçar gelsin o şu sıcağın altına bayrak namına dikmezsem şerefsizim"

Evren tekrardan gülerken Taner konuşur

"Alparslan komutanımın babası ve annesi yok annelleri yok oda olmadı hah Hanlı ailesi Mardin'den gelmiş komutanım ondan geç gelirim demişti"

Tanere kafa salladım ve evren tekrardan konuştu sinir oluyorum şu adama

"Boran ağa iyi idare ediyor valla iki eş altı çocuk ve yedi torun bide koskoca aşiret ben olsam yapamazdım valla "

Sinan'ın konuşması ile ona dönerim

" Hesna hanim iyi hoşta Zelal hanım dan korkuyorum sanki öldürecekmiş gibi bakıyor "

Zelal hanımı tanırdım Alparslan bir ara vurulduğunda tanışmıştım soğuk biri gibi görünsede iyi biriydi onun oğlu olmadığı halde Alparslan la çok güzel ilgilenmişti benim anne demeye tiksindiğim kadın gibi değildi ve konuşurum

"Zelal hanım size öyle görünüyor özünde iyi biri "

Evren yine konuşur

"Benimde üzerime kuma gelse bende asık suratlı olurum yani "

Güldüm ve konuştum

"Allah'tan kadın değilsin evren nazın hiç çekilmezdi "

Evrenin yüzü düşerken diyerleri güler ve evren tekrardan konuşur

"Benim karım çeker nazımı sana mı kaldım Allah Allah "

Ben bu adamı boğarım tam konuşacakken

ileriden bir arabanın geldiğini görünce ona yandan bir bakış atıp arabanın yanına gittim

Şimdiki Zaman

Ceylan dan ....

Oydu abim di bu şaka mıydı yoksa uzun yol yorgunluğundan hayal mi görüyordum ehliyetimi verirken ellerim titriyordu dolu gözlerle ona bakarken ona ne kadar çok benzediğimi gördüm hayır ikimizde o kadına benziyorduk

Bakışları titreyen ellerimi deyince kafasını kaldırıp bana baktı ve konuştu

" Hanımefendi iyi misiniz"

Kafamı salladım ama iyi değildim kalbime ağrı girmişti elim kalbime giderken o bana endişeli gözlerle bakıyordu ve tekrar konuştu

"İyi olduğunuzdan emin misiniz "

Zorlukla konuştum

"İ- iyiyim biraz yorgunum sadece uzun yoldan geliyorum da "

Anladım anlamında kafasını salladı ve ehliyet ve kimliğimi geri verdi ve konuştu

"Buyrun doktor hanım gidebilirsiniz iyi günler"

Kafamı salladım neyin içindeydim ben kafamı toplayıp arabayı çalıştırdım ellerim titriyordu ne yapıcaktım ben aklıma umutun gelmesi ile onu aradım ikinci çalışta açmıştı,

"Ne oldu kız beni mi özledin he- "

Titreyen sesimle konuştum

"Umut "

Ağladığımı anlamıştı ve konuştu

"Ne oldu, ceylan iyi misin "

Arabayı sağa çekip durdum ve umut tekrardan konuştu

"Ceylan cevap ver ne oldu "

Kendimi toplayarak konuştum

" Onu , onu gördüm umut "

Umutun nefesini duydum ve konuşur

"Kimi ceylan"

Gözlerimdeki yaşlara engel olamadım ve umut tekrardan konuşur

"Kimi gördün, ceylan cevap versene"

Gözyaşlarımı silip titreyen sesimle cevap verdim

"Onu Umut, abim i gördüm

O an gözlerimden yine yaşlar döküldü ve umutun sesli küfürünü işittim

"Hassiktir, sen ciddi misin ceylan"

Beni görmese de kafamı salladım

"Gördüm umut burda Şırnak'ta ç- çevirmede karşılaştım "

Umutun sesli nefesini işittim ve konuştu

"Tamam sakin ol ceylan , ağlama kızım valla bak gelirim "

Ağlamam azda olsa durmuştu ve konuştum

"Napıcam umut nasıl dayanıcam "

Umut tekrar konuştu

" Öncelikle sakin ol , hem çevirmede karşılaşmışsın belki de başka yerde görev yapıyor illa merkezde mi askeriye var sadece "

Haklıydı başka yerde görev yapıyor olabilir di , ama görmüştüm onu nasıl durabilirdim ki ve konuştum

" Ama gördüm umut , abimi gördüm nasıl dayanıcam "

Umut tekrardan konuşur

" Dayanıcaksın ceylan onları öyrendiğinde nasıl yedi yıl dayandıysan yine dayanıcaksın "

Haklıydı yedi yıl dayanmıştım şimdi de dayanırım ve konuştum

" Umut "

"Efendim ceylan"

"İyi ki varsın umut "

Umut un gülme sesi gelir onunla birlikte bende gülümserim

" Dimi iyiki varım , dikkat et kendine varınca ara tamam mı "

Görmese de kafamı salladım ve konuştum

" Tamam ararım , umut "

Umut tekrar konuşur

"Efendim"

" Babama söyleme olur mu üzülmesin"

Umut tekrar konuşur

"Söylemem , söyleyemem zaten gördüğü yerde beni öldürecek zaten"

Güldüm babam Ankara'ya gittiğimiz öğrenmiş sabah bana kızmadı ama anlaşılan umutun kurtuluşu yoktu ve umut tekrar konuşur

" Sabahtan beri kaçıyorum sırf görmesin diye kendime devriye yazdırdım ceylan , düşün özel harekat polisiyim ben bide"

Gülümsedim korkudan ne hale gelmiş ve tekrar dan konuşur

" Kendine dikkat et güzelim görüşürüz"

Gülümsedim ve konuştum

" Görüşürüz umut "

Ve telefonu kapattım ve derin nefes verdim haklıydı umut dayanmalıydım arbanın penceresini açtım ve temiz havayı içime çektim ve buda kendime gelmeme yetmişti kolumdaki saate baktığımda 14 : 20 ydi fazla vakit kaybetmeden arabayı çalıştırdım hastaneye gitmem lazımdı çünkü geldiğimde dair evrak doldurmam lazımdı ve yarın haftasonuydu iki gün dinlenip pazartesi işe başlıyacaktım ve arabayı çalıştırdım ve yoluma devam ettim.

Yazar dan...

Hanlı ailesi Mardin'den bu sabah gelmişlerdi Alparslan görev olduğu için Mardin'e gitmemişti ,kahvaltı yaptıktan sonra hepsi bir yere dağılmıştı boran bey Ahram ve Hazar şirkete gitmişlerdi Alparslan ise hazırlanıp odadan çıkmıştı biraz daha vakit kaybederse demir in çenesini çekemezdi merdivenlerden inerken evin hanımları ise avluda oturmuş konuşuyorlardı son basamaktan da inip yanlarına vardı onu gören annesi Hesna hanım konuşur

"Gidiyor musun oğlum "

Alparslan ablası ve mihre nın saçından öpüp konuşur

"Gidiyorum anne az daha kalırsam demirin baskın yapması an meselesi"

Gülşah ve Asmin güler ve Zelal hanım konuşur

"Dikkat et oğlum "

Alparslan yönünü Zelal hanıma çevirip hem elini hem de yüzünden öper ve konuşur

"Ederim Zelal sultan "

Annesini de öperek kapıya doğru giderken telefonu çalar ve cebinden çıkartıp bakınca demirin aradığını görür ve gülerek açar

"Efendim demir "

"........"

"Geliyorum"

"......."

" İyi be anladık bağırma "

"........"

"Benle uğraşacağına git evrene bulaş "

"........"

" Sanki hiç görmüyorsun defneyi "

"......."

" İyi be iyi patlama geliyorum "

Diyerek kapatır telefonu tam arabaya binerken Zişan ı görür Zişan sallana sallana gelirken Alparslan ın arabaya bindiğini görür ve adımlarını hızlandırır ve Alparslan ın yanına vardığında konuşur

" Alparslan nereye "

Alparslan içinden sabır çeker ve konuşur

"İşe gidiyorum Zişan "

Der ve arabayı çalıştırır tam gidecekken Zişan tekrar konuşur

" Dikkat et kendine Alparslan "

Alparslan başını sallar ve gider Zişan ise arkasından baka kalır Alparslan aynadan arkaya bakınca Zişan ın daha içeri girmediğin görür ve oflar ve konuşur

" Eh be zişan sevmediğimi belli etiğim halde zorluyorsun hâlâ "

Zişan Alparslan a aşıktı onun için her gün Hanlı konağına geliyordu iyi kızdı hoş kızdı ama Alpaslan sevmiyordu kızı bile bile yanında bitiyordu hep daha fazla düşünmeden yoluna devam eder .

Yazar dan....

Ceylan hastaneye gelmiş ve baş hekimle konuşup işlerini halletmişti şimdi ise meslektaşı defne ile hastaneyi geziyordu çok fazla kişiye güvenmezdi ama defneye kanı ısınmıştı güler yüzlüydü defne nişanlıymış nişanlısı da askermiş çok seviyor du anlaşılan ve bana seslenmesi ile ona döndüm

" İyi yapmışsın lojmanda ev tutmakla güvenli olur senin için "

Gülümsedim ve konuştum

" Bana kalsa merkez den tutardım ama babam benden önce davranıp lojman dan ayarlamış "

Defne tekrardan konuşur

" Ne güzel aslında bende tutucaktım lojmandan ama daire yoktu sen şanlısın

Gülümsedim ve omuz silktim başım ağrımsya başlamıştı yorgundum abimi de görünce üzülmüştüm saate baktığımda 16: 30 eve gitmem lazım dı tam defneye dönecektim ki yüzündeki gülmseme ile defne konuştu bende gülümsemiştim

" Ah bak nişanlımda geliyor gel onunla tanıştırayım seni "

Arkamı döndüğüm an yüzümdeki gülümse soldu ve defneye baktım nişanlısı abimiydi ve tekrar abime baktım o yaklaştıkça nefes alamadığını hissettim içimde bir korku oluşuyor du napıcaktım ben arkasından gelen kişiyi gördüğümde ise ikinci şoku yaşadım ablamın eşiydi gözlerim dolmuştu bu nasıl bir tesadüf tü yanımda hareketlenme hissedince baktım defne hafif koşarak abime sarıldı abim ise gülerek saçlarından öptü içimde sanki bişeyler kırıldı gibi hissettim ve baka kaldım kıskanmışmıydım yoksa

Beni görmemesi için arkamı döndüm sakinleşmesi için elimi kalbime koydum gözümden bir damla yaş aktı sakinleşmeliydim olamazdı bu , bugün yaşadığı ikinci tesadüftü derin bir nefes alarak kendime gelmeye çalıştım gitmeliydim burdan hemde acilen.

Demir den....

Demir Alparslan ın gelmesiyle ona bir güzel fırça çekip hastaneye gelmişti tabiki kuyruğu evren onu bırakmamıştı sabır dileyerek merdivenleri çıkarken nişanlısı nı görmüştü ve çatık kaşları düzeldi defne de onu gördüğünde gülümsemiş ve ona doğru koşup sarılmıştı işte demirin aradığı huzur buydu bir ikizi ve kız kardeşi ne sarılmak iki nişanlısına sarılmak artık pamuk gibiydi ve defne ondan ayrılarak gözleri ile hasar tespiti yapıp konuşur

" İyi misin canım "

Demir defnenin saçından öper ve konuşur

" Evet iyiyim defne çiçeğim "

Defne tekrar gülümser ve konuşur

" Haber vermedin geleceğini "

Demirin yüzüne bakınca iki kaşın ortasındaki çizgiyi görür ve konuşur

" Bu sefer kim sinir etti de o çizgi yerini almış demir bey "

Demirin eli cizginin olduğu yere gider ve konuşur

" Alparslan a "

Arkadan evrenin gülme sesi gelir

" Hayret bu sefer evren demedi "

Defne de güler ve demir kaşlarını yine çatar ve konuşur

" Sen sus evren kuyruk gibi peşime takıldın zaten kurtulamıyor um senden

Ve evren konuşur

" Aynı yere gidiyoruz çünkü kayınço "

Evren öyle diyince aklına derin gelir yemeğe davet etmişti çünkü defneyide al gel demişti ve defne konuşur

" Aynı yer derken, nereye gidiyorsunuz ki

Ve demir konuşur

" Derin, yemeğe çağırdı da onu diyor seni de almamızı söyledi"

Defne nın yüzü düşer ve konuşur

" Maalesef canım bugün nöbetim var benim "

Demir yine kaşlarını çatar ve konuşur

" Niye ikidir sen nöbetçisin ,şu koca hastanede senden başka doktor yok mu "

Defne demire gülümser ve konuşur

" Biliyorsun doktor eksiyi vardı ve bugün bi tanesi geldi "

Aklına Ceylan'ın gelmesi ile arkasını döner ve ceylanı göremez ve konuşur

" Aa gitmiş "

Demirde defnenin baktığı yere bakar ve konuşur

" Kim gitmiş "

Defne demire döner ve konuşur

" Bugünki gelen yeni doktor az önce burdaydı gitmiş "

Omuz silker ve tekrar konuşur

"Acelesi vardı galiba"

Ve evren konuşur

"Derin de bir sürü yemek yapmıştı oysa , neyse biz yeriz değil mi kayınço"

Demir burun kemerini sıkar ve konuşur

" Evren , seni hastanedeyken hastanelik ederim görürsün ,sus yada arabaya git geliyorum"

Evren gülerek gider bayılıyordu demiri sinir etmeye o gidince defne konuşur

"Bu kadar sinir bünyeye zararlı yüzbaşım biraz sakin mi olsan"

Demir kaşlarını düzeltir ve konuşur

" Etrafımda sinir eden çok insan olunca oluyor böyle, ama seni görünce otomatikman geçiyor sinirim

Tam öpeceği sıra tamerin sesi duyulur

"Ooo yüzbaşı demir Polatta burdaymış"

Demirin yine kaşları çatışır ve konuşur

"Al işte, demir sinir olmasında napsın inatla beni buluyorlar "

Tamer defnenin arkasına saklanarak konuşur

" Kız sen bu adamla evlenmeye kararlı mısın "

Defne göz devirir ve konuşur

" Sinir etmediğinizde pamuk gibi biri o Tamer "

Demir tamere bakarak konuşur

" Ne var lan niye geliyorsunda huzurumu bozuyorsun "

Tamer yüzünü buruşturur ve konuşur

"Aşk olsun demir abi lan man yakışıyor mu sana kırıldım valla "

Demir sinirden boynunu çıtlatır ve konuşur

" Sadete gel Tamer "

Tamer güler ve konuşur

" Öncelikle fizyoterapist in olarak boynunu çıtlatman çok zararlı felç kalırsın bak , ikinci olarak benide lojmana götürürmüsün demir abi "

Demir içinden sabır diliyerek burun kemerini sıkar defne ise ikisini gülümseyerek izliyordur ve demir konuşur

" İyi git bin arabaya geliyorum ben"

Tamer asker selamı verir ve gider demir ise konuşur

" Bende gitsem iyi olacak derin kesin evreni aramıştır oda beni arar daha da sinir olurum ,

Defnenin saçından öper ve tekrar konuşur

"Görüşürüz defnem yorma kendini "

Defne de gülümser ve konuşur

"Emredersiniz yüzbaşım , kendine dikkat et "

Demir başını sallar ve merdivenlerden inerek hastaneden çıkar ve otopark ta bekleyen arabası ve içindekileri görünce sabır dileyerek biner evren ise biner binmez başlamıştı demiri sinir etmeye bir ara arabadan atacaktı ama Tamer engel olmuştu ve lojmana doğru yola koyulmuşlardı

Ceylan dan....

Hastaneden kendimi dışarı zor atmıştım biraz daha kalsaydım kriz geçire bilirdim defne ye ise acil işim çıktığı için cıkmak zorunda olduğuma dair mesaj atmıştım ayıp olmuştu kıza nasıl bir kaderdi benimki ki abimle karşılaştım kaderin oyunumuydyu bu bana hala acı mı çekicektim ben ,

biraz oturduktan sonra artık hava kararmaya başladığı için lojmana gitmek için arabaya bindim ve yola koyuldum ve kısa sürede geldim girişte kimlik kontrolünden geçtikten sonra arabamı uygun yere park ederek arabadan indim ve etrafa baktım çok güzeldi, altı lojman vardı ve ben b bloktaydım,

bagajdan bavullarımı alarak b bloğa doğru yürümeye başladım ve içeri girdiğimde benim için bir çocuk kapıyı açmıştı ona tebessüm ettim ve oda bana gülümseyerek dışarı çıktı asansör var mı diye baktığımda tam karşıda olduğunu gördüm ve ilerledim üçüncü kata bastığımda hemen geldi biraz küçük tü çantalarımı ve bavulumu koyduğum için bana yer kalmadı aslında sığardım ama asansörü zorlamak istemedim ve üçüncü katın düğmesine basıp bende merdivenlerden çıkmaya başladım üçüncü katın son merdivenine geldiğimde durdum çünkü tam karşımda abim ve ablam vardı...

Son...