Gözlerimi açıp pencereye doğru başımı çevirdim . Güneşin daha yeni çıkmaya başladığını gördüm .Yastıktan kafamı kaldırıp saatime baktım saat 05 : 15 di . Yorganı üzerimden kaldırıp yumuşak terliklerimi giydim . Saçlarımı da tepemde toplayıp yataktan çıktım . Banyoya girip elimi yüzümü yıkayıp havluyla kurutup banyodan çıktım . Aklımda hala abimin dedikleri vardı ve ben hala karar verebilmiş değildim . Kendime tam gelebilmek ve her sabah düzenli içtiğim kahvemi yapmak için odamdan çıkıp mutfağa doğru ilerledim . Merdivenleri inerken dikkatli ve sessiz ilerliyordum . Bu saatte kimseyi uyandırmak istemem . Tabi Ayşe abla her zaman benim gibi altı da uyanır .

Mutfağın girdim ve kendime kahve yapmaya başladım . Kahve makinesini çıkarıp içine bir kaşık kave ve biraz şeker koyup beklemeye başladım .

Düşüncelere dalıp giderken beni bölen kahve makinesinin çıkardığı sesti . Hemen kapatıp kahveyi kupa bardağına döktüm .Bardağımı alıp mutfaktan çıktım ve tekrardan merdivenleri çıkıp odama girdim .

Üstüme şalımı atıp balkona çıktım ve abimin dediklerini ve kendi düşüncelerime cevap aramaya başladım güzel deniz manzarayı izlerken ve kahvemi yudumlarken .

Öncelikle gitmek istiyor muydum . Bilemiyorum aslında bunca geçen günlerin , haftaların , ayların , hatta yıllar dan sonra mı . Aslın da insan kendi memleketinde olmayı ister orada kendini güvende hisseder . Yalnız olmadığını anlar . Bunca zaman aslında kendime itiraf edemesemde evimi özlüyorum . Abimi , yengemi , yeğenleri mi , baba mı bile yani . Böyle dememin sebebi aslında aramız pek iyi değildi babamla . Annem gittikten değişmeye farklı olmaya başladı . Onda görmediğim ya da görmediğimiz gibi davranmaya başladı . Annemle babam birbirlerini severek evlendi diye biliyorum . Fakat seven adam karısı öldükten sonra evlenmeyi hiç düşünür mü ? Demek ki benim babam düşünmüş . Şu an benim babam biri ile uzun zamandır birlikteler tabi evli falan değil ler tabi ama babamın evleneceğinden nedense eminim . Babamın bu kadınla konuşmaya başladığını önce kimse bilmiyordu fakat ona o gün kahveyi ben götürmek için odasına gittiğimde kapıyı çalıp içeriye girdim fakat odada babam yoktu . Masaya doğru ilerlediğimde babamın telefonu çalmaya başlamıştı . Kahveyi bırakıp telefonu elime aldım ve ekrana baktım . Ekran da yazan isim Asistan Alya . Önce tereddüt ensemde en sonunda açtım .

Tam ağzımı açıp konuşacakken karşıdaki kadın hemen konuşmaya başladı .

" Aşkım ne zaman geliyorsun yemekler soğumaya başladı .

Hem sana sürprizim var .

Çabuk gelirsen sevinirim canım .

Hayatım orada mısın cevap verir misin . " Duyduklarımla dona kaldım . Babam düşündüğüm hatalar yapmış olamaz dimi . Anneme bunu yapmış olabilir mi ? Annemin gidişinin üzerinden sadece bir yıl olmaya başlamıştı . Şaşkınligim git gide artarken titredigimi hissede bilyordum . Hemen telefonu kapatıp hızlı adımlarla odama çıktım . Hala titremelerim devam ederken ilaçlarıma bakmaya başladım . Çünkü kendimi tanıyordum biraz sonra kendimi kaybedecektim . Hızlıca ilaçlarımı dolaptan alıp yatağımın yanında olan sürahiyi elime alıp bardağa boşaltmaya çalışıyordum ama pek başarılı olduğum söylenemez çünkü titremelerim artığı için dolduramıyordum . En son da doldurduğum kadarıyla ilaçlarımı içip beklemeye başladım .

Babamın böyle bir şey yapacağına aklım ermiyor hala . Nasıl yapabilir bunu anneme nasıl . Annem geçen sene hastalığı nedeniyle hayatını kaybetmişti .

Olanları sindiremiyordum . Gülmeye hatta kahkaha atmaya başladım . Dışarıdan biri beni böyle görse deli olduğumu düşünüyordur . Ama aslında deli olmasamda sinir hastasıyım ben küçüklükten beri . Yani annem öldükten sonra .

Bu öğrendiklerimi abime söyleyemedim çünkü şuanda ne yapacağını kestiremiyordum . Kimseye söylememe kararı almıştım o gün nedenini ise bilmiyordum belki de annem gittiği gibi babamın da gideceğinden korktuğum içindir .

Ama o gün kendime söz vermiştim annemin yerini kimsenin alamayacağını ve geçmeye çalışana engel olacaktım ölene kadar .

Kahvemi masaya bırakıp babmı düşünmeyi bırakmaya çalıştım .

Derin bir nefes alıp kararımı verdim .

Anneme , kendime verdiğim sözleri tutacaktım . Elimden geldiğince hayallerimizi gerçekleştirecektim . Hem annem için hem de abim için gidecektim .

Bu zamana kadar herseyden , herkesten hep uzaklaştım ama yeter artık gerçeklerin farkına varmamız lazım dimi .

Türkiyeye dönecektim.

Kahvemi alıp odama geçtim . Telefonumu alıp bir kaç dakika içinde üç bilet aldım . Ayşe abla da bizle gelecekti zaten . Uçakla gidecektik arabamı sonra getirirlerdi .

Mesaj kısmına girip abime mesaj yazdım .

❤️Canım Abimm❤️ : " Abicim karar verdim Türkiye ye döneceğim ama senden birşey istiyorum . Kimseye geldiğimi söylemesen sevinirim :) " diye yazıp gönderdim .

Ve telefonumu alıp aşağıya doğru indim . Aşağıdan ses gelmeye başlamıştı . Ayşe abla yı mutfaktan çağırıp solana gelmesini söyledim . Alperene de aynı şeyi söyleyip salonda tekli koltukta beklemeye başladım .

Ayşe abla endişeli gözlerle bana bakıp " Bir sorun mu var kızım " tebessüm edip cevap verdim .

" Hayır Ayşe sultan bi sorun yok . Bir şey söylemek için çağırdım sadece . Alperen gelsin söylicem . Geç otur ayakta bekleme "

Alperen merdivenleri inip Ayşe ablanın yanına oturdu ve " Dinliyoruz " dedi.

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım .

" Kararımı verdim "

"Ne kararı kızım " Ayşe abla bilmediği için soru sorarken Alperen bildiği için beni dinlemeye devam etti ve " Evet " dedi devam etmem için .

Tekrardan Derin bir nefes alıp

" Türkiye ye dönüyoruz " dedim hızla .

Türkiye ye mi dönüyoruz kızım" dedi Ayşe abla .

" Evet eşyalarınızı toplayın iki buçukta uçak kalkacak . . . "

Evettt yine bir bölümün sonuna geldik .🥰🙂

Nasıldı ?

Böyle bir şey bekliyor muydunuz yoksa Türkiye ye döneceğini ?

Oy vermeyi , beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın . 😊❣️

Diğer bölümde görüşmek üzere .👋👋

Gülümsemeniz dudakalrınızda olsun .☺️🤗

Oy verirseniz gerçekten çook mutlu olurum.🥰