Hava her zamanki gibi çok sıcaktı. Elimde yelpazemle bir yandan kendimi serinletirken bir yandan da merdivenleri çıkıp ablamın odasına doğru ilerliyordum. Saatlerdir görmemiştim onu. Yemeğe de inmemişti. Kapıyı açtığımda pis bir koku ve ardından ablamın sallanan vücudunu gördüm. Tavanın avizesinde kalın bir halatın ablamın boynuna dolanmış hali ve ayaklarının hemen altında devrilmiş bir iskemle ona dair gördüğüm son şey olmuştu.

Yüzü bembeyaz olmuştu. Boynu ise mosmordu. Ama onun ölmüş olduğunu idrak etmek istemiyordum. Çünkü gözleri hâlâ bana açık bir şekildeydi. Ablamın masmavi gözlerini son görüşüm bana ölümün soğukluğunu bir kez daha hatırlattı.