Yapmayı en çok sevdiği şey, birbirini hiç tanımayan ama birbirleri ile bağlantılı birçok kişiyi öldürüp onların ruhlarını kimsenin bilmediği bir yere saklamaktı T.nin..

Evet ismi buydu. Kimse gerçek adını bilmiyordu ve asla bilemeyecekti.

Kurbanlarını belirli bir sıraya göre öldürmüyordu. Aklındaki plan o kadar caniceydi ki, kimse akıl sır erdiremezdi.

Aralarından seçtiği masum insanları tek tek öldürürken onlara yaklaşan, kayıplarını arayan herkesi de sorgusuz sualsiz öldürüyordu. Ama bunun bir sebebi olmalıydı. T neden bunca insanı öldürüyordu?

Elinde, karanlık ve tozlu bir defter vardı. Kurbanlarının isimlerini tek tek not alırken kullanıyordu. Ama kimse bu isimleri göremezdi. Çünkü bu defter lanetli bir defterdi. Normal insanlara bomboş düz bir sayfa gibi görünürdü. Bir kişi hariç..

Bu sefer ki kurbanını özenle seçmişti T.

Başkanın biricik kızı Lara. Nedenini şuanlık kimse bilmeyecekti. Ama onu öldürmeyi çok istiyordu. Bu onun için artık bir oyuna dönüşmüştü. "Saklambaç"

O, insanları öldürüp ruhlarını saklıyordu.

Lara, sıradan bir gün geçirmişti her zamanki gibi. Sessizce alışveriş yapıyordu. Mağazalarda öylesine zaman geçirmeyi seviyordu. Evde olmak onu bunaltıyordu.

Mor, dantelli kabarık bir elbise beğendi. Kabine doğru ilerledi. İçeri girdiğinde ağzını açmaya fırsat bulamadan kahverengi şapkalı, takım elbiseli bir adam ağzını sımsıkı kapattı. Kalp atışı öyle hızlanmıştı ki... Neredeyse yerinden fırlayacaktı.

T. elindeki bıçağı cebinden çıkardı. Lara bıçağı görünce gözleri kocaman olsa da ses çıkarmadı. Çırpınmadan duruyordu.

Bir eliyle ağzını kapattığı Lara'nın tam kalbine bıçağı saplayacakken aklına bir fikir geldi.

"Tüm kurbanlarımdan farklı olarak sana özel bir soru sormak istiyorum." Dedi sert ve tok bir sesle.

Lara birazdan öleceğini bildiği için sessizce bekledi.

"Bana ölmemek için bir şey söyle. Ağzını açtığımda bağırmayacağına söz ver ama tamam mı minik serçe."

Lara'nın gözünden bir damla yaş süzüldü.

"Gözleriniz... gözleriniz çok güzel bayım."