Gül hocayı odasında bulamadım oturup biraz beklemek istedim fakat on dakikadır hala gelmiyordu gidip bulmalıydım. Odadan çıkmak üzereyken az önce çarpıştığım terbiyesiz adam karşıma dikildi.

-Ben terbiyesiz değilim ama daha sözüm bitmeden arkanı dönüp gittin terbiye konusunda asıl sen ders almalısın ama bunu okulda veremezler ailenle görüşmek gerekecek . Dedi.

O an içimden öyle bişey koptu ki canımın acısını tarif edecek hiçbir söz bulamadım. Susmakla yetindim ama gözlerim dolmuştu. Benim annem ve babam yok diyemedim. Artık bu yara içimde hep var olacaktı bunu biliyordum ama yıllar sonra bile bu kadar acı vereceğini düşünememiştim.
Gözümde ki yaş yavaşça aşağı süzülü verdi,tutamadım. Karşımda gözlerini gözlerimden ayırmadan bu halimden zevk alır gibi dikiliyordu hâla. İnsanlar bilmedende nasıl yaralıyorlar karşısındakileri en net haliyle anlamıştım. Kafamdaki bu sesler Gül hocanın;

-Hoşgeldin güzelim, bende seni bekliyordum.

Demesiyle sustu kafamı Gül hocaya çevirdim ama ağzımı açsam göz yaşlarım sel olacaktı biliyordum konuşmadan sadece kafamı hoşbuldum anlamında sallayarak gülümsemeye çalıştım. Anlamıştı gözümdeki yaş kurumamıştı henüz

- Noldu sana niye ağlamaklı gözlerle bakıyorsun bana

-Önemli bişey değil hocam. Konuşmamız gereken şeyler var demiştiniz konuşalım mı?
Karşımdaki kalpsiz adam araya girdi ve

- misafiriniz mi Gül hocam? Diye sordu

-Hayır Anıl bey okulumuz öğrencilerinden Bade ile tanıştırayım sizi, Bade yeni atanan Hocamız Anıl Hocayla tanış.

Baştan aşağı buz kestim. Aşağıda terbiyesiz diye haykırdığım adam Öğretmenim olacaktı ve ben ömrümde hiç bu kadar utanmamıştım. Sadece yüzüne bakıyordum. Anıl hoca;

-Ben pek memnun olmadım hocam küçük bi kaza oldu aşağıda ama Bade hanım pek agrasif.Terbiyesiz diye haykırdı yüzüme.

-Olur mu öyle şey hocam bi yanlış anlaşılma olmuş anlaşılan. Bade öyle bi insan değildir. Çok saygılı ve Terbiyeli bi öğrencidir.

Aralarındaki konuşmaya dahil olmuyor sadece dinliyordum az önce duyduğum kırıcı sözler birde sonrasındaki beni şoka uğratan gerçek yüzüme tokat gibi çarpmıştı dilim tutulmuştu sanki. Anıl hoca devam etti

-Bizde tam o meseleyi konuşuyorduk. diyerek güldü ve ekledi;

- Okulda öğrenilmez ailesiyle konuşalım diyorum şu terbiye konusunu siz ne diyorsunuz?
Hala gülümsemeye devam ediyordu Gül hoca kıpkırmızı olmuştu sadece bana bakarak

-Bade sen o yüzden mi....

sözünü tamamlayamadı

-Gül hocam konuşacağımız şeyleri konuşalım ben eve gitmek istiyorum. Diye yalvarır gözlerle bakıyordum.
-Tamam bade sen odaya geç ben geliyorum şimdi. Anıl hocam Badeyle işimiz bitince lütfen yanıma uğrar mısınız? imza işleri için.
-Tamam hocam siz işinizi bitirin ben gelirim. Diyerek uzaklaştı

Koltuğa oturmuştum Gül hoca kapıyı kapatıp karşıma oturdu.

-Bade ben Hocanın adına senden özür dilerim ama seni tanımıyor ve başıdan geçenleri bilmiyor o yüzden onu suçlayamayız değil mi?

- Ben kimseyi suçlamıyorum hocam siz beni merak etmeyin.
- Ben senin sadece hocan değilim arkadaşınım ablanım bunları biliyorsun biz sizinle birlikte büyüdük. Bana anlatmak istediğin herşey için burdayım yanındayım. Artık içine atma yaşadıklarını. Bu kadar güçlü olmak zorunda değilsin. Herkes bazen üstündeki yükleri bi kenara bırakmak ister lütfen sende artık kendine biraz müsaade et ve bırak.

Gül hoca güzel konuşuyordu ama Canımın diğer yarılarının toprak altında olması nasıl bişeydi bilmiyordu. Tamam dercesine kafamı salladım.

- Hocam yarından itibaren hergün okula geleceğim.
-Bu gün Salı daha ikinci gün henüz öğrenciler gelmiyor haftaya pazartesi itibari ile gelebilirsin istersen.
-Hayır hocam izin verirseniz ben gelip biraz geçmiş konulara bakmak isterim kütüphane de olmaz mı?
-Olur tabi ki nasıl istersen

-Eğer başka bişey yoksa ben çıkabilir miyim ?

-Çık canım. Akşama görüşürüz zaten

-Görüşürüz hocam

Gül hoca bizim alt komşumuz çocukluktan beri hep birlikteydik.
Ailesi İstanbul'da kendisi işi gereği Muğladaydı. Ailesi henüz üç sene olmuştu taşınalı çok iyi insanlardı hep birlikte güzel günlerimiz olmuştu Annelerimizde yakın arkadaştı. Gül hoca buralara gelmesinde Babamın büyük payı olduğunu düşünüyor. Babam maddi manevi açıdan çok yardımcı olmuş Üniversitedeyken. Babası okutmayacaktı Gül hocayı Babam çok uğraşmıştı bu fikrinden vazgeçirmek için. "Gerekirse bütün ihtiyaçlarını ben karşılayacağım ama bu kız okula gidecek" demişti öyle de yaptı. İşte bu yüzden Gül hoca hep "babanın sayesinde buralardayım ben yoksa evli çocuk bakıyor olacaktım. Bugün bu koltukta oturuyorsam kendi babam değil senin baban sayesindedir" diyerek kendini minnet borcu olduğuna İnandırmıştı. Ama çok iyi çok disiplinli bir öğrenciydi hep. Okulu dereceyle bitirdi. Ve herkesi gururlandırdı.Kabul etmese de kendi çabası olmasaydı babam istediği kadar çabalasın bi yere varamayacaktı. Çok seviyordum onu eminim o da beni seviyor. Ve bu yüzden asla yalnız bırakmıyor hep yanıbaşımda. Sende iyi ki varsın Gül hocam...

içimde binbir türlü düşünceyle Okuldan çıktım eve doğru ilerledim.

Gül hoca;

-Anıl hocam biraz sizinle konuşabilir miyiz?

-Tabi hocam Buyrun.

-Hocam ben Bade adına sizden özür dilerim o asla öyle bi kız değil aranızda ne geçti bilmiyorum ama eminim sinirlendiği için öyle konuşmuştur

- önemli değil hocam düşününce bende biraz kötü konuştum.
- Ailesiyle alakalı söylediğiniz şey onu eminim derinden yaralamıştır

- espiri yapmıştım aslında yaralanacak kadar kötü olduğunu düşünmüyorum.

-Hocam Badenin bi ailesi yok. Yani artık yoklar.

Anıl buz kesmişti Kulaklarında ani bi uğultu oluştu ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

-Anlamadım hocam nasıl yani?artık yok ne demek?
- Annesi de babası da vefat etti iki buçuk yıl önce

Anıl ömründeki en büyük pişmanlığı yaşıyordu. Gözleri doldu ve ekledi;

- Hocam ben bilmiyordum diye kekeledi.
-Biliyorum hocam ben sizin için konuştum Bade ile sadece bilginiz olsun diye söylüyorum. Eminim anlayışla karşılamıştır.

-Peki başka kimsesi yok mu?

-Dedesi var ama İstanbul'da

-Neden yanında değil peki?

-Hocam bade burda büyüdü. Benim üst komşu oluyorlar.Ailesiyle birlikte çok mutlu, Şen şakrak, hayat dolu bi kızdı. Ele avuca sığdıramazdık. Ama şu an öyle değil artık büyümüş gibi. Büyümekten kastım Acı insanı büyütüyor hocam.
-ben çok üzgünüm ailesini nasıl kaybetti peki?

-Trafik kazası. Olay yerinde babasını saatler sonra hastanede annesini kaybetti. Sonra gitmek istemedi buralardan doğup büyüdüğü yerde anne ve babasıyla yaşadığı evde kalmaya devam etme kararı aldı. Okula gelemedi o günden sonra hiç. Bugün ilk defa gelmişti yıllar sonra.
-Ve bende onu geldiğine pişman ettim. Böyle bişeyi nasıl yaptım.
- Kendinizi suçlamayın hocam bilemezdiniz. Bu anlattıklarım aramızda kalsın olur mu onu incitmek istemiyorum.
- peki ben nasıl özür dileyeceğim Bade'den? Bu şekilde olmaz olmaz,olmamalı.

-Dediğim gibi hocam özre gerek yok olgunlukla karşılayacaktır. İnsan bilmediği şeylerden sorumlu tutulamaz.

-Anlattığınız için teşekkür ederim hocam lütfen sizde affedin beni.
-Estağfurullah hocam.

Eve gelmiştim bi kaç işimi hallettim ve büyük yalnızlığıma geri döndüm.

okul olanları düşünüyordum hala. "Büyük saygısızlık yaptım Anıl hocaya" diye geçirdim içimden

ama o da beni kırmıştı ikimizde birbirimizi kırmıştık...