JJ

Ölmek beni korkutmuyordu. Her ne olursa olsun öleceğimi biliyordum. Bu yüzden öldürmekten de çekinmiyordum.

Bıçağımla boğazına ölümcül bir darbe bıraktım. Boğazından oluk oluk kanlar akarken şaheserime kısa bir anlığına baktım. Boğazından göğsüne doğru akan kanlar kıyafetlerini de kirletmişti. Yaşama veda eder gibi kararan gözleri buz tutmuş tenine kısa bir süre daha baktım. Hayatına son vermişti. Evet, bu benim şaheserimdi.

Beni izleyen o adama gitti gözlerim. Oldukça uzun boyluydu, derin nefesleriyle göğsü inip kalkıyordu. Gözleri bir süre bedenimi süzdü. Uzun parmaklarıyla sigarasını tutuyordu.

Etrafıma baktım, abime, kardeşime, ikisi de yerde kanlar içindeydi. Bu kargaşada ağlamadım, tek bir göz yaşı bile dökemedim.

Etraftakiler şu an umrumda bile değildi. O gizemli adam dikkatimi çekmişti. Gözlerimi kısarak o adama bakmaya başladım. Yavaşça yürüyordum o tarafa doğru. Kılıcımı bir kenara attım, onu süzdüm. Esmer tenine göz gezdirdim, şaheserdi adeta.

“Kimsin sen, halktan biri olsaydın seni tanırdım. Nereden geldin?” merakla sordum. Gözlerim onu hala tarıyordu."