Aldığım haberden beri hissizim sanki. Biliyordum aslında sonun böyle olacağını. Hatta kendime bile sormuştum. Acaba... Ben olmazsam kabullenebilir miyim, nasıl davranırım. İçimde ki saçma sahiplenmeyi bastırabilir miyim?

Şimdi kendimi telkin ediyorum. İkna etmek için içime dönmüşüm. Çok döndüm içime. Ona layık mıydın, oraya layık mıydın. Yapabilir miydin, yanabilir miydin. Hayır hepsine çektiğim hayır cevabını

Bide şimdi kabullenme aşamasındayım işte. Bu denli kıskanacağımı bilmiyordum. Farketmeden görünmez bağlarla ona bağlanmışım ama bu bağlanma ki yüzümde ki her bir mimiğin yumuşamasını sağlayan türden.

Neyse diyemeyeceğim bir konu işte buda. Farklı seçenekleri değerlendirip durduğum bir evre. Kendime hala çok kızgınım. Kendimi hala değiştirmedim.

Sancılar karnıma kökünü salmış beni parçalıyordu.

Değişimi bekliyordu benden kısaca.