Şimdi sana şiirler yazmak istiyorum.
Tam kalbimin derinliklerinden kopup gelen
Seni sana anlatmak.. Hayır! seni sana anlatamam, seni anlatmakla bitirememem.
Koşarım, yorulurum, doyamam, kucaklayamam seni anlatırken.
Kollarımı dolamak istiyorum belkide, tamamen dolaşık olan bütün sevgi yollarından biriyle.
Seni senden istiyorum, sana açılan tüm yolları kucaklayarak
Yüzüne dokunmak.. Göz kapaklarına düşen o ışığı koklamak istiyorum.
Burun kıvrımlarında yürüyen o mesafeyi koşmak
Yanaklarında ki o çıkıntıya burnumu yaslamak istiyorum. Kaşlarını parmaklarımla dolanıp
"En güzel sevgi sözcükleri senin için olsun" demek istiyorum hediye ederek.
Şimdi saçların savruluyor esen rüzgarda, bir ağaç esintisinde ya da bir dolunay ışığında
Saçlarından savrulan kokuyu en derinlerime çekmek istiyorum.
Bir baktın ya bana, ben inanmadım bana baktığına.
Çektim gözlerimi senden
Utandım yaptıklarımdan, çekindim çokça.
Şimdi her sana baktığımda bana bakıyorsun.
Ben hep daha çok utanıyorum.
Candın, canımdan çok candın.
Tutundum bana uzattığın yola.
Beni en güzel duygularla ağırladın.
En çok sende huzura erdim, en çok sende duygulandım, en çok sende değer gördüm.
En çok seni sevdim, en çok sana ağladım, en çok sana güldüm ve en çok sana sığındım.
Şimdi bir teşekkür borcum var
Hiçbir zaman sana layık olamayacak şekilde.

Şimdi bir sırrım var sana ulaştırmam gereken.

Bir gece geldin bana, tuttun omuzlarımdan bastırdın ve sıktın. Yaklaştın en yakınıma, sonra dağıldın tüm yok ettiğin hücrelerime.

Hissettim en derinlerime kadar huzuru. Üflediğin o nefes kulaklarımdan yanaklarımdan intikamını almak isteyerek omuzlarıma dokundu yok etti var etti

Sonra sen yok oldun varlıkta

Ben de vardım yoklukta