Sabah olmak bilmedi söyledikleri beynimin içinde döndü durdu. Gözlerim yaşlarla doldu ama ağlamadım ağlamayacaktım da onun gözünde küçük güçsüz düşmek istemiyordum. Anlaşma yapmıştık oda bende kabul ettik o evlenecekti bende zamanı geldiğinde buradan gidecektim yapacaktım bunu daha da hırsla derslerime verecektim kendimi biran önce buradan gitmek için elimden geleni yapacaktım.

Murat 

Ayşe'den böyle bir şartı beklemiyordum çok şaşırdım. Hep şaşkınlık hemde içimde sızlama oldu. Gitmeyi istiyordu benden bu konaktan gitmek istiyordu. Berdel yoluyla evlenmiştik biz onu boşanmamı istiyordu bu nasıl olacaktı karşı çıkarlardı izin vermezlerdi eğer Ayşe'yi boşarsam Dilan geri gelirdi onunda yuvası dağılırdı. Aklımdan bu düşünceleri çıkaramadım sabaha kadar öğretmen olasaya kadar daha zamanı vardı belki bu fikrinden vazgeçerdi.

Sabah olmuştu Ayşe kıyafetlerimi hazırlamıştı ama kendisi oda da yoktu kırılmış mıydı acaba bana farklı şeyler mi düşünüyordu acaba belli de etmemişti hiç. Kalkıp üzerimi giyindim kahvaltıda babamlara evlilik mevzusunu açacaktım tepkileri ne olacaktı bakalım.

"Hayırlı sabahlar"

"Hayırlı sabahlar oğlum"

Yerlerimize oturup kahvaltımıza başladık biranda söze giriş yaptım.

"Baba ben İstanbul'da biriyle tanıştım ve evlenmeye karar verdik. Yarın buraya gelecek sizinle tanışmaya" dediklerimle herkes şok olmuş bana bakıyordu bir tek bakmayan kişi vardı oda Ayşe'ydi.

"Ne dediğinin farkında mısın sen oğlum sen zaten evlisin nereden çıktı bu biz seni iş yap diye gönderdik sen ne yaptın ha" babam kızgınca konuşmuştu en zoru onu ikna etmek olacaktı.

"Allah dualarım kabul oldu Allah'ım oğlum sonunda bize yaraşır gelin getirecek."

"Abi bunu Ayşe'ye yapamazsın delirdin mi sen onun üzerine nasıl başka birisini getirirsin."

"Ayşe kabul etti Baran sen bu işe karışma hatta sende biran önce birini bul ve evlen"

Evlilik konusuna bir tek annem sevinmişti onunda ne için sevindiğini biliyordum beni düşündüğünden değil namını düşünüyordu.

Kahvaltımızı yaptık masadan kalkıyorduk babamın bizi çağırmasıyla yanına gittik.

"Murat , Ayşe yukarı yanıma gelin"

"Geliyoruz baba"

Ayşe'yle beraber babamın yanına çıktık bizi karşısına otutturdu.

"Ayşe Murat kabul ettiğini söylüyor ama ben senden duymak istiyorum sen rıza göstermezsen bende rıza göstermeyeceğim söyle kızım kocanın başka biriyle evlenmesini kabul ettin mi?"

Ayşe babamın sorusuyla yerden kafasını kaldırıp "rızam vardır baba" dedi.

"Tamam kızım sen çık." babam Ayşe'yi gönderip sonra bana döndü.

"Murat bu evliliği kabul etmemin sebebi biri Ayşe'nin kabul etmesidir diğeri de çocuktur. Elinizi çabuk tutup aşirete çocuk vereceksiniz. Ayşe'yi de ihmal etmeyeceksin onu unutursan bende seni unuturum bilmiş ol."

Babam kabul etmişti ama Ayşe için yapmıştı bunu Ayşe'ye benden daha mı çok değer veriyor diye düşündüm kendi evladından ayırmıyor üstün tutuyordu. Haklıydıda Ayşe'yi ihmal etmeyecektim bizi gerçekte evli biliyolardır onları şüphe düşürmeyecektim.

Ayşe 

Murat'ın evliliğine Ruken hanımın sevinmesini şaşırmadım istediği oluyordu. Nasuh babam ve Baran tepki göstermişti. Beni korumaları savunmaları içimi ısıtıyordu evladı gibi görüyordu benim üzülme mi istemiyorlardı. Bugün hep odamda durmak istedim kimseyle karışmak sorgularına çekilmek istemedim yarın Seçil gelecekti nasıl biri olduğunu merak ediyordum.

Sabah uyandığımda Murat yoktu Seçil'i almaya gitmişti. Bende hazılanıp aşağıya indim Ruken hanım çok telaşlıydı gelin kızına mahçup olmak istemiyordu. Yapılanları uzaktan izledim elimi hiç birşeye sürmedim.

Herkes kapıdan içeri giren Murat ve Seçil'e bakıyordu. Ruken hanım Nasuh baba karşıladı ellerini öptü Baran baş selamı verdi durumdan hoşnut olmadığı belli oluyordu. Sıra bana geldi elini uzattı.

"Merhaba ben Seçil"

Bende elimi uzattım

"Bende Ayşe hoşgeldin"

Karşımda ki kadın bende 5 cm kadar uzundu ama 10 cm topukluda giyince yanında küçücük kalmıştım süslü püslü sosyete güzeliydi Murat güzelliğine tutulmuştu belliydi. Arkadan Asaf ta girdi.

"Ooo yengem nasılsın ya"

"Sağol Asaf abi iyim sen nasılsın"

"Boş boğaz herif Seçil'in yanında dediğin şeye bak" bunu diyen. Murat'tı Asaf abiyi uyarmıştı.

Masada yerlerimize oturduk ben yine Murat'ın yanına oturmuştum Seçil ise Murat'ın karşısına oturmuştu. Ruken hanım gelinine durmadan övgüler de bulunuyordu son ki yaptığı şeyden sonra bu yaptığı gözüme batmıyordu bile. Kahvaltılarımızı ettik Murat Seçil'e odasını göstermeye gitti. Bende odama çıkacaktım arkamdan seslenen Baran'la durdum.

"Ayşe bekle bir'"

"Buyur ağam noldu"

"Ne olacağımı var Ayşe ne bu halin kocan başka bir kadını üstüne kuma getirdi kuma hiç mi kıskanmıyorsun nasıl kabul edersin böyle bir şeyi"

Baran'ın söyledikleri yüzüme tokat gibi çarptı o kadın benim kumamdı değil mi?

"Baran ağam olan oldu ben kabul ettim sende bir daha açma bu konuyu olur mu?"

"Hayır olmaz kabul etmeyeceksin böyle bir şeyi duydun mu beni."

"Yeter biz anlaştık tamam mı anlaşma yaptık Murat'la"

"Ne anlaşması ne diyorsun sen. Yoksa siz gerçekten karı koca değilsiniz ondan bu kadar rahat davranıyorsun sen"

"Sus Allah aşkına yok öyle birşey" diyip gidiyordum ki bileğimden tuttu.

"Dur bana doğruyu söyle"

Hızla kolumu çektim.

"Sakın bir daha bana dokunma" diye uyarıp odama doğru çıktım arkamdan sesleniyordu ama dönüp bakmadım.

"Ayşe dur özür dilerim Ayşeee"

Odamın içerisine girip kapıyı kapattım. Herkes kabul ederken Baran neden bu kadar çok üsteliyordu. Zaten kafam doluydu kimseyle uğraşacak halim yoktu gitmek istiyordum biran evvel bu konaktan gitmek istiyordum herkesi unutmak istiyordum..

Bölüm sonumuz arkadaşlarım sizleri kırmadım bölümü attım kırıcı olmadan yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum 😊