Sabah ezanıyla birlikte gözlerimi açtım hemen kalkıp abdestimi alıp namazımı kıldım.

Saat 6yı gösteriyordu çay suyunu koydum kahvaltıyı hazırlamaya başladım evde babam abim ve ben yaşıyorduk annem Fatma ben daha 8 yaşındayken vefat etmişti o günden sonra evi çekip düzenlemeye başlamıştım tabiki halam da yardım ediyordu bana arka sokağımızda oturuyordu halam Berivan her koşulda hep yanımdaydı.

Babam Bekir ve abim Azat tarlada çalışıyorlar işçileri tarlaya götürüp getiriyolardı böylelikle geçim yapabiliyorduk.

Bende genellikle evde oluyordum ilkokulu ve ortaokulu okuyabildim ama liseye devam edemedim köy yerinde yaşıyoruz şartlar el vermedi yinede umudumu kaybetmedim elbet bir gün okuyacaktım.

"Ayşe kızım sofra hazır mı hemen iki yudum yiyip çıkalım abinide uyandır"

Babamın seslenmesiyle hemen sofrayı hazır ettim.

"Hazır baba buyur sen başla ben hemen uyandırıp geleyim"

Abimin odasının kapısını tıklattım ama ses gelmedi bi sefer daha vurdum yine ses gelmedi

"Abi uyanmadın mı hala giriyorum bak içeri" diyip açtım kapıyı ama yatak bozulmamıştı abim odada yoktu tam babama seslenecekken kapı çalındı.

Kapı da olanlar abim ve yanında ki Kırhan aşiretinin kızı Dilan dı.

Abim ve Dilan uzun zamandır severlerdi birbirlerini bilirdik ama biz köylü onlar aşiret ağası oldukları için evlilikleri olmayacağını da bilirdik buna rağmen abim Dilan'ı kaçırmıştı ölümü bile göze alarak.

"oğlum naptın sen ağa kızını nasıl kaçırırsın ne deriz nasıl hesap veririz hepimizi öldürürler kendini düşünmedin kardeşinide mi düşünmedin ha"

Babam hem üzgün hem kızgındı ne diyeceğini bile bilemiyordu abim sevdası uğruna bizi de yakmıştı kapının hızla çalınıp bağırmaları duymamla yerimden sıçradım Kırhan aşireti gelmişti.

"Lan şerefsiz ne demeye kardeşimi kaçırırsın sen ha ne demeye alnımıza leke sürersin öldürürüm seni"

Murat Kırhan abimi görür görmez yumruklarını geçirmişti suratına babam ben Dilan yapma diye bağrıyorduk o sırada Dilan söze atladı.

"yeter artık dur abi başka çaremiz mi vardı gelip isteseydi beni verecekmiydiniz kapıdan içeri bile sokmazdınız biliyorum hem hamileyim ben mecburduk bunu yapmaya!"

Hepimiz şok olmuştuk hamileyim lafına bu kadarını beklemiyordum evlenmeden nasıl dokunmuşlardı birbirlerine Murat ağanın gözünden ateş fışkırıyodu namını duymuştum ama sert değil gerektiğinde sert olan cengaver yiğit bir adamdı ama şuan yıkılmıştı belli ediyordu yüz ifadesi

"akşama aşiret toplansın karar verilecek senide gözüm görmesin sakın senin gibi bir kardeşim yok benim" diyip çekip gitmişti herkes çok üzgündü akşam ki kararı bekliyorduk o karar ya abimin yada benim sonum olacaktı biliyordum.

Kırhan konağı

O lafları duyduktan konağa nasıl geldim bilmiyorum kardeşim bize ihanet etmişti canımı en çok acıtan da bana sevdasını daha hiç dile getirmemiş olmasıydı ben kötü bi adam mıydım neden hiç gelip konusunu açmamıştı söylediklerinde haklıydı ağa babam anam vermezdi Dilan'ı Azat'a ama ben anlardım onları sevgilerini aşklarına şahit olsaydım ikna eder verirdim ne benim başım ne de o kızın başı yanmazdı.

"Oğul söyle anana buldun mu kardeşini getirdin demi dilanımı bana getirdim de"

"Buldum anam buldum ama dilan bir daha giremicek bu konağa senin kıymetli kızın gebe kalmış"

"Oyy başıma gelenler vay ben nerelere gidem Dilan naptın sen Dilan"

Ruken hanımın başından aşağıya kaynar sular dökülmüştü çok sevidiği biricik kızı Dilan köy çocuğuna kaçmıştı yetmemiş birde çocuk yapmıştı kor gibi düştü ateş yüreğine umduğu gibi damadı olmamıştı anlaşılan o ki öyle özendiği ağa kızlarından gelinide olmayacaktı çok içerledi bu durumu asla o kızı gelini gibi görmeyecekti bu konağa gelin gelmek neymiş gösterecekti.

Nasuh ağanın kalbine ağır geldi bu olanlar konduramadı biricik kızına bunu onlara nasıl yapmıştı.

"Biz nasıl yetiştirdik bu kızı ruken sen nasıl bilemedin bu kızın hallerini neden sual etmedin hiç rezil ettiniz bizi rezil olduk Urfa'ya"

Konağın küçük oğlu baran atladı lafa ;

"Sıkalım ikisinin kafasına bitsin gitsin ben gebertirim ikisinide"

Nasuh ağa küçük oğlunu kesin bir dille uyardı.

"Orda dur baran ben dururken sana laf düşmez akşama aşiret ağaları toplanıp karar verecek"

....

Aşiret ağaları Kırhan konağında toplanmıştı babam ve abim de yanlarındaydı bizde kadınlar olarak bahçede beklemekteydik dilan gelmemişti abisi kabul etmemişti halamla ben vardık herkesin gözü üstümdeydi iğneleyici bakışları süzmeleri küçük görücü bakışlar hepsi vardı Ruken hanımağa hem ağlıyor hemde bana kötü bakışlar atıyordu çok gergindim herkes kararı bekliyordu.

Babam ve abim çıktı kapıdan babam üzgündü görebiliyordum gözlerinden yüz ifadesinden anlaşılıyordu arkadan aşiret ağaları murat ağa hepsi çıktı babam yanıma geldi.

"karar BERDEL" dedi ve çıktı. İşte şimdi artık hiç bir okumama dair umudum kalmamıştı hepsi yok olup gitti yada ben öyle sanıyordum.

Bölüm sonu..

Evett arkadaşlar birinci bölümü böyle yazdım daha tam nasıl başlayacağımı bimiyorum artık zamanla herşey oturur böyle kurgu olarak kafamda bi kaç hikaye daha var ama farklı farklı diyelim eğer bu hikayem tutarsa devamıda gelicek ilk bölümümüz böylelikle bitti hergüne yeni bölümü atacağım wattpad'da hikayem tamamlandı sıra burada tamamlamak bir sonra ki hikayemi de paylaşacağım🌸