Merhaba başrol karakterlerimiz

Oğlumuz Murat ağa

Kızımız Ayşe

Nasuh ağa (Murat'ın babası)

Ruken hanım (Murat'ın annesi)

Dilan (Murat'ın kız kardeşi)

Baran (Murat'ın erkek kardeşi)

Bekir (Ayşe'nin babası)

Berivan (Ayşe'nin halası)

Azat (Ayşe'nin abisi)

Kasım (Murat'ın sağ kolu şoförü)

Emine (konağın yardımcısı)

Zerde (Emine'nin kızı konakta yardımcı)

Murat

Küçük kızla nikahımız kıyılmıştı ikimizde hissiz bomboş bakıyorduk birbirimizi kabullenmemiz zaman alacaktı ya kabullenecektik yada hiç kabullenmeyecektik!

"Emine gelini odasına çıkarın"

"Hemen hanımağam"

Ayşe

Emine diye seslendiği kadın konağın yardımcısıydı yanıma geldi beni odaya doğru yönlendirdi korku bedenimi iyice sarmıştı bacaklarım tir tir titriyordu içimden dualar ediyordum 'Allah'ım bana yardım et lütfen' Emine abla odanın kapısını açtı bana girmem için işaret yaptı.

"Burası odanızdır gelin hanım birazdan murat ağam gelir bekleyiniz." Dedi kapıyı kapatıp gitti.

Aklıma olur olmadık herşey geldi kaçıp gitsemmi acaba diye düşündüm ama nerden kaçacaktım ki odanın camları konağın avlusuna bakıyordu hem kaçsam hemen bulurlardı beni babamı mahçup etmiş olurdum kapının açılmasıyla yerimde sıçrayıp bu düşünceleri kafamdan attım. Gelen Murat ağaydı yaklaştı o yaklaştıkça daha çok titremeye başladım ellerim buz gibi oldu rengim soldu hissediyordum ve önümde durdu.

Murat

Odaya girdiğimde Ayşe ayakta beni bekliyordu bedeni burdaydı ama ruhu başka yerdeydi sanki titriyodu burdan belliydi nasılda korktuğu kızdım bunu yaşattıkları için Azat'la Dilan'a kızdım kendi mutlulukları için kızın hayatını mahvetmişlerdi.

"Ayşe hoşgeldin söze nasıl girmeliyim bilmiyorum şunu bil ki abinle Dilan'ın hatasının acısını senden çıkarmayacağım söz veriyorum ama seni karım olarakta göremem birbirimizi tanımıyoruz sende bende bu evliliği istemediğimizi biliyorum bu konuda şüphen olmasın sana asla dokunmayacağım ama bunu kimse bilmeyecek ikimizin arasında kalacak şimdi burasıda ikimizin odası ben içerdeki koltukta yatarım sen burda yatakta yat"

Murat ağanın sözü biter bitmez hızla lafa atladım.

"Hayır hayır ağam olmaz öyle ben koltukta yatarım alışkınım zaten sen yatakta yat"

"Dediğin gibi olsun şimdi içeri geçebilirsin orda banyo var üzerini değiştirip yatarsın hayırlı geceler"
Murat ağa da sözünü söyledikten yatağına geçip yattı.
"Hayırlı geceler ağam"

Ayşe

İçimdeki korku bi anda yok oldu gitti bu adam gerçekmiydi o ses tonu sesindeki naifliği incitmeden konuşması verdiği sözler inanılır gibi değildi öyle rahatladım ki hemen banyonun kapısını açıp içeri girip kısa bir duş alıp çıktım gecelik takımımı giydim başıma yazmamı örttüm banyodan çıktım koltuğa yatağımı hazırladım Murat ağaya baktığımda yatakta uyuyordu bende bugünün yorgunluğu ve rahatlıyla uykuya daldım..

Sabah ezanına saatimi kurmuştum kalktım abdestimi aldım namazımı kıldım yatağımı topladım yardımcılardan kimse görmemeliydi herkes bizi evli bilecekti dolaptan krem rengi elbise seçtim annemin yaptığı iğne oyalı örtmeyi başıma taktım taktıkları altınlarıda takıp odadan çıkıp mutfağa girdim.

"Hayırlı sabahlar emine abla yapılacak bişey var mı bende yardım edeyim"

"Yoktur gelin hanım siz avluya masaya geçin biz getiririz"
Emine abla yardım istemeyince üstelemek istemedim ayrıca bana sürekli gelin hanım diye ifade edilmesinden hoşlanmamıştım bende onlar gibiydim hiç bir üstünlüğüm yada eksikliğim yoktu ismimin yeterli olmasını söyledim "Bana Ayşe diyin lüften" mutfaktan çıkmadan önce yanında yardım eden kızı gördüm "bu kız kızın mı Emine abla"

'Evet Ayşe hanım şey Ayşe kızım Zerde'

"Tanıştığıma memnun oldum zerde"

Zerde'de çekingen tavırla karşılık verdi.

"Bende öyle Ayşe hanım"

Mutfaktan çıkıp avluya geçtim ama daha kimse yoktu bu yüzden geri odaya çıktım Murat ağanın kıyafetlerini ayarladım bu sırada Murat ağa gözlerini açtı.

"Günaydın Ayşe erkencisin"

"Sabah namaza kalkmıştım da uyku tutmadı ağam bir daha da uyuyamadım"

"Namaz kılıyormuşsun taktir ettim Allah kabul etsin"

"Sağol ağam kıyafetlerini hazırladım da karışmamı istemezsen ellemem"

"Hayır sorun yok giyerim ben bi duşa gireyim"

Murat ağa banyoya girince bende yatağı düzelttim odayı incelemeye başladım siyah aynalı gardırop kocaman siyah grili yatak ve başlığı gri aynalı şifonyer saks mavisi koltuk takımları mavili grili halılar herşeyiyle uyum içerisindeydi zevkliydi mübarek diye düşünürken Murat ağa banyodan çıktı.

"Hadi aşağıya inelim"

Beraber odadan çıkıp aşağıya avluya indik ev halkı masaya oturmuş bizi bekliyordu.

"Hayırlı sabahlar nasuh baba" diyip Nasuh babanın elini öptüm.

"Hayırlı sabahlar kızım" Nasuh babanın elini öptükten sonra sıra Ruken anneye geldi.

"Hayırlı sabahlar Ruken anne" diyip elini öptüm.

"Sanada hayırlı sabahlar gelin bana anne değil hanımağam diyeceksin anne lafını duymayacağım anladın mı"

"Anladım hanımağam" anne diyememek kırmıştı beni ben kaç yıldır bu kelimeyi dememiştim hiç beni kızı gibi görseydi bende onu annem gibi görürdüm ama o bana anne kelimesini bile çok görmüştü içerlemiştim ama belli etmedim.

"Günaydın buke(gelin)" söze atlayan Baran oldu.

"Hayırlı sabahlar Baran ağam" diyip yerime oturdum kahvaltı sessiz sakin geçmişti Murat ağa şirkete gitmişti herkes bir işle uğraşmaya başlamıştı Ruken hanım beni çağırdı.

"Gelin iki kahve yap ve yanıma gel yukarı salona" diyerek yukarı çıktı.

Seslenmesinin ardında hemen mutfağa gidip kahveleri yaptım.

"Emine abla ruken hanım kahvesini nasıl içer"

"Ben yapayım Ayşe sende götürsün"

Emine abla yapmaya kalkışırken durdurup kendim yapmak istediğimi söyledim.

"Yok olmaz abla ben kendim yaparım nasıl içtiğini söylesen yeter"

"Az şekerli köpüklü içmesini sever ben sana cezveyle kahvenin yerini göstereyim"

Kahveleri yaptıktan sonra salona doğru çıktım içimde biraz korku vardı Ruken hanımdan çekiniyordum bana sevgisini göstermemişti anladığım kadarıyla da göstermeyecekti de

"Gel geç otur şöyle" diye eliyle işaret etti karşısında ki tekli koltuğa oturdum diyeceklerini bekliyordum.

"Bak Ayşe bu evliliğe benimde rızam yoktur isterdim ki şanımıza yaraşır bir ağa kızı getireyim bu eve ama olmadı eğer ki sende kendini bu evin hanımı görme sakın yol yordam bilmezsin hiç birşeye karışmayacaksın böyle boş hayallerin olmasın hiç bir zaman nereden geldiğini unutma sen bir köylü kızısın bunun ötesi yok anladın mı beni"

Yine herzaman ki gibi şaşırtmadı ruken hanım beni bu sözleri bir bir oturdu yüreğime.

"Anladım Ruken hanım siz benden sevginizi esirgesenizde ben size saygıda kusur etmeyeceğim"

Biliyordum hiç durmayacaktı her bulduğu fırsatta benimle uğraşacaktı Ruken hanım zor bir kadındı sevgisini göstermeyecekti beni kabullenmeycekti ama ben yine de pes etmeyecek kendimi ezdirmeyecektim onunda sevgisini kazanacaktım elbet bir gün bunu başaracaktım...

4.bölümümüzün sonu karakterler zamanla değişkenlik gösterebilir yeni karakterler dahil olabilir kurguya göre zamanla neler olucak bakalım yorumlarınızı ve oylarınızı desteklerinizi bekliyorum 😊