"Hadi ama Meryem uçağı kaçıracağız senin yüzünden!"

"Tamamm geliyorum hemen." Bu cevap Nihal'i asla tatmin etmemişti. Stresliydi,hemde gereğinden fazla stresliydi. Birazdan Ankara'ya gitmek için yola çıkacaklardı tabii Meryem'in hazırlığı biterseydi. "İnşallah bugün gelirsin." Diyerek göz devirdi. Tam o sırada merdivenden elinde iki bavuluyla Meryem indi. " Gelmeseydin hanımefendi." Diyerek başını telefondan kaldırmayan Damla'da söze girdi.

Meryem ise oflayarak gözlerini devirdi. "Ay ne abbarttınız be." Damla ve Nihal kısa bir an bakışıp sessiz kaldılar. "Hadi daha fazla geç kalmadan çıkalım." Diyip bavullarıyla kapıya doğru yürüdü Meryem. Bir az önce geç kalan kendisi değilmiş gibi. Nihal ve Damla ise ya sabır çekip bavullarını aldılar.

Nihal Avukatlık, Meryem Savcılık, Damla ise Turizm Rehberliği için Staj göreceklerdi Ankara da. Ailelerinin pekte içine sinmesede onlar kendi ayaklarının üzerinde durmak istediklerini söyleyerek birazda olsa rahatlatmıştılar içlerini.

Damla ve Meryem kardeşti. Nihal ise kuzenleri. Üçüde çok farklı kişilikti. Meryem neşeli,enerjik, konuşkan,takıntılı,saf,aynı zamanda duygusal da ağlanmamasi gereken konuya bile ağlayabilir,sakin ve yeri geldiğinde sinirli.

Nihal ise; Olduğu yere uyum sağlayabilen, sinirli, yeri gelince ters, anlayışlı,sevdiklerine düşkün,şakacı,şüpheci ve duygusal.

Damla da; kıskanç,inaçtı, istediğini elde eden, asosyal, sinirli, gezmeyi seven.

Kısacası Damla ve Meryem siyah ve beyazsa, Nihal griydi.

                                                                   ***

Kızlar Ankara uçağına binmiş biraz da olsa streslerini atarak yolla çıkmışlardı. Üçüsünün de koltukları yan yanaydı. Nihal uçağın küçük penceresinden gökyüzünü izlerken aynı zaman da da yanın da oturan Damlayla sohbet ediyordu. Meryem ise onların sohbetine katılmak yerine kitap okumayı tercih etmişti. Yol böyle devam ederken hostes gelmişti yanlarına. Elinde ise içinde atıştırmalıkların bulunduğu tekerlekli bir araba.

Kadın gülümseyerek konuştu. "Merhaba, ne alırdınız?"

"Ben bir cola alayım." Dedi Damla.

"Ben de bir kahve alayım." Dedi Meryem

"Ben de bir vişne suyu alayım." Dedi Nihal.

Kadın istediklerini verdikten sonra ayrıldı yanlarından. İçeceklerini içerken etrafı izleyen Damlaya baktılar. "Abla,sen neye bakıyorsun öyle?" Damla tekrar kızlara dönerek sol koltuklardan birinde oturan çocuğu gösterdi. "Oğlum çocuk çok yakışıklı değil mi?" Meryem ve Nihal Damla'nın gösterdiği yere doğru baktılar. "Hayır,değil." Dedi Meryem hemen. Nihal ise "Valla çok yakışıklı." dedi. "Ay bu meronun hiç göz zevki yok ha." Meryem göz devirdi ve kitabına döndü tekrar. " Ee hep maymunları bulmasından belli zaten."

"En azından seninkiler gibi kendimden kısaları bulmuyorum oğlum." Nihal kaşlarını çattı. "Benimkiler en azından seviyordu salak."

"Ee benimki de seviyordu." Nihal ve Damla aynı anda boş boş göz kırpiştırinca Meryem tekrar konuştu." Ne, tamam biraz yavşak olabilirdi ama seviyordu ya." Emre malı diyerekte kendi içinden geçirdi.Meryeme göre seviyordu ama Nihal ve Damlaya göre tam bir yavşaktı. Zaten Meryem kimi bulsa beğenmez mal bu falan derlerdi. Ee tabii güvenmiyorlardı. Her dedikleri de çıkıyordu yalan yok ama Meryeminde onları dinlediği yoktu.

"Salak bu kız valla." dedi damla. Nihal ise "Aynen Meryy." dedi ikiside ya sabır modunda önlerine dönerken Meryem yüzünü ekşitti. "Ay sizde sanki nesiniz be. Susun. Kitap okicam ben." İkisi tekrar göz devirerek cevap verdiler buna.

Yol böyle devam ederken sonunda Ankara havalimanına gelmişlerdi. Evleri falan gereken herşey hazırdı zaten. Yeni hayatları için heyecanlı bir şekilde ilerlediler. Sonrasında da bir taksiye binerek evlerinin yolunu tarif ettiler. Zaten kendi evleri dişin da Ankara'nın bir çok yerini bilmiyorlardı.

Üçü de birbirine bakıp güldüler. Bu şehir, üçüsünün beraber kalacağı evleri, en önemlisi de meslekleri. Hepsi daha onlar lisedeyken kurdukları hayalleriydi. Şimdi ise bir gerçek.

Mutluydular,hemde hiç olmadıklari kadar.