3 ay önce

(deren'in anlatımıyla)

okul yorgunluğu üzerimde eve doğru gidiyordum, yolda kaldırımda yürürken yanımdan hızla bir ambulans ardından polis arabası geçti.acaba kime ne oldu diye düşünürken, sol yanıma bir ağrı girdi kalbime bir ağrı girmişti. olduğum yerde durdum sonra yavaş adımlar ile eve doğru yürüdüm.

eve doğru yaklaşmıştım, evin önüne gelince gördüklerim karşısında şoka girmiştim evin önünde bir ambulans arabası vardı ambulans arabasının hemen yanına polis arabasıda vardı. kim bilebilirdi ki gelen ambulans ve polis arabalarının kendi sevdikleri için geldiğini..

hızlıca eve doğru koştum kapıdan içeri girdiğimde yerde annem ile babamı gördüm. yerde kanlar içinde yatıyorlardı.bu onları son görüşümdü.annem ile babamı öyle görünce şoka girmiştim dışardan gelen sesleri işitemiyordum sanki,birdenbire gözlerim kararmaya başladı gözlerim kapanıyordu farkındaydım elimden hiç bir şey gelmiyordu..

gözlerimi tekrar açtığımda kendimi hastanede buldum. bayılmıştım gözlerimi açtığımda yanımda kimse yoktu, koluma serum vardı, serumu hızlıca çıkartıp olduğum yerden kalkıp koşarak kendimi odadan dışarıya attım. danışmanlığa doğru koştum hemşireler beni görüp yanıma gelmeye başladı. danışmanlığa "annem ile babam nerde" diye bağırmaya başladım. hemşireler yanıma geldiler kolumdan tutup beni odama götürmeye çalıştılar, ben ise bir yandan "annem ve babam nerde " diye bağırıyordum,hemşireler zorla beni odaya götürdüler . kendimi hemşirelerin kollarından kurtarmaya çalışıyordum birden gözlerim kapanmaya başlamıştı...

hemşireler sakinleşmem için koluma sakinleştirici iğne yapmışlardı.gözlerimi tekrar yani ikinci kez açtığımda başıma iki tane polis vardı,uyanmamı bekliyor gibilerdi uyandığımı görünce yanıma geldiler.

olduğum yerden kalkmaya çalışacaktım tam o sırada polisler "sakin ol " dediler.

"annem ile babam nerde? ölmediler dimi?" diye peş peşe sorular sormaya başladım . polisler üzgün bir surat ifadesi ile bana bakıp sonra bir birilerine baktılar . sorduğum soruları tekrarladım "annem ile babam nerde dedim?"

"bunu söylemek çok acı ama malefes annem ile babanı kaybettik.."

dediler "bu ne demekti " şoku hala atlatamamıştım.

annem ile babam artık yoktu öldüler..

aradan günler geçmişti,annem ile babamın cenaze töreni gerçekleşmişti.

bu süreçte yurt dışında olan teyzem Figen gelmişti. annem ile babamın vefatından sonra tek yakın akrabam teyzemdi. teyzem figen yurt dışında yaşıyordu ama artık antalya'ya gelmişti buraya taşınmıştı. teyzem antalya'da ev tutmuştu büyük kocaman bir evdi yani tek kişi için büyük bir evdi teyzem evli değildi, çok alımlı güzel bir iş kadınıydı, bu evde onunla yaşamamı teklif etmişti ondan başka akrabam olmadığı için ve 18 yaşında reşit bir birey olmadığım için onunla yaşamayı kabul ettim.

teyzem ile annem ve babamın mezarına ziyarete gitmiştik, mezarlık çıkışı araba ile karakola gittik. annem ile babamın ölüm nedeni öğrenmem gerekti. karakola gittiğimizde bize annem ile babamın ölüm nedenini açıkladılar. annem ile babam bir cinayete kurban gitmişti duyduklarım karşısında şoka girmiştim. kim neden annem ile babamı öldürmek istesin ki?,polisler bizi sorguya çektiler. bana annem ile babamın bir düşmanı olup olmadığını sordular, annem ile babamın bir düşmanı yoktu. polislere sorgudan sonra bir kanıt bulup bulmadıklarını sordum, bana halen bir kanıt bulamadıklarını bir gelişme olursa haber vereceklerini söylediler..

dava devam ediyordu..

3 ay sonra

sabahın ilk ışıkları ile uyandım,hava baya bir soğuktu yatağımdan kalktım üstümü değiştirmek için dolabımdan kalın sıcak tutacak kıyafetler aldım,koyu kahverengi bir hırkamı giydim. biraz odamda oyalandıktan sonra figen teyzem uyanmıştı.teyzemin aşağıdan sesleri geliyordu biri ile konuşuyordu sanırım,ses kesilmişti. odamda otururken teyzem aşağıdan seslendi

"deren aşağı gelirmisin canım"

geliyorum! diye seslendim. sonra odadan çıkıp aşağı indim teyzem salonda oturmuş beni bekliyordu.

"geldim bir şey mi oldu "

"gel canım seninle bir şey konuşmam gerek" dedi suratında üzgün bir ifade vardı.

"ne oldu?"

"biliyorsun 3 aydır annem ile babanın katilini arıyorlar " dedi

"yoksa annem ile babamın katilini buldular mı? bir gelişmemi var?" dedim peş peşe sorular sordum

"malefes halen bir gelişme yok fakat bugün beni karakoldan aradılar ve annen ile babanın soruşturması sonucunda bir kanıta ulaşamamışlar 3 aydır süren bu dava bugün kapanmış."

"ne nasıl yani" dedim duyduklarım karşısında şaşkındım.

"malefes canım bende çok üzgünüm" dedi teyzem

annem ile babamın katili bulunamamıştı benden annem ile babamı koparan katil cezasız kalmıştı...

salondan bir sinirle odama çıktım, odanın kapısını sertçe kapattım. yatağıma oturup ağlıyordum kendime söz vermiştim ağlamayacaktım ama yapamıyordum ağlarken gözüme masamdaki çerçeve çarpmıştı.

çerçevede annem babam ve benim doğum günü fotoğrafım vardı. ayağa kalkıp masamdan çerçeveyi aldım çerçeveye bakıp göz yaşları döküyordum...

benden ailemi alan bu katile intikam borcum vardı.

ailemin katilini bulmak istiyordum her ne olursa olsun

işin ucunda ölüm olsa bile...