Uzun zaman sonra ilk defa kendimi bu kadar rahat ve huzurlu hissediyordum. Her şey tam tadında ilerliyordu. Duyguyla aramız çok iyiydi. Ayrı düşmemiz için hiçbir engel yoktu. En azından ben öyle biliyordum.

                             ***

Bir cumartesi sabahıydı. Ben Duygu'nun babaannesi ile tanışacağım için çok heyecanlıydım. Aynanın karşısında kendime çekidüzen veriyordum. Ne çok resmi ne de çok rahat görünmeliydim. İdeal bir damat adayı gibi olmalıydım. Ben hazırlanırken Hasan odama geldi.

Hasan

Ozan bey müsait misiniz?

Ozan

Evet. Gel Hasan.

Ardından Hasana kombinimi gösterdim. Ve sordum; sen olsan bu kombine on üzerinden kaç verirdin?

Hasan

Sekiz buçuk

Ozan

Neden dokuz değil de sekiz buçuk?

Hasan

Çünkü on eşi benzeri olmayan, dokuz ise mükemmel demektir benim gözümde.

Ozan

Nasıl yani şuan mükemmel değil miyim?

Hasan elindeki torbaları bana vererek;

İşte şimdi dokuz puanı hakettiniz dedi. Bende gülerek;

Dalga mı geciyorsun benimle? Diye sordum.

Hasan

Estağfurullah. Misafirliğe eli boş gitmek olmaz. Sizin için birkaç şey ayarladım.

Torbaları açıp göz ucuyla içindekilere baktım. Birkaç atıştırmalık ve ev süsü vardı. Hasan gerçekten her zaman imdadıma yetişen bir kurtarıcıydı. Ben kendimle ilgillenmekten böyle ayrıntılara vakit ayıramamıştım.

Ozan

Vallahi kral adamsın Hasan!

Hasan

Ne demek efendim, görevimiz.

Her şey tamam olduğunda gitmek için evden ayrıldım

                              ***

Duyguların evine vardığımda beni bir heyecan bastı. Ama öyle böyle değil.. Yüzüme ateş basmış ve yanağım yanmaya başlamıştı. Duyguya mesaj atıp;

Ben çok fenayım. Acaba gelmesem mi? Diye sordum. O da cevap verdi;

Saçmalama seni bekliyoruz! Nerdesin?

Ardından kendi kendimi motive ederek arabadan indim.

Sakin ol Ozan.

Sen halledersin.

Senin yapamayacağın bir şey var mı?

Her şey mükemmel olacak!

Çok iyim.

Hazırım.

Girebilirim.

Sevdiğim kadın için.

Hadiiii..

Ardından zile bastım. Ve kapıyı Duygu açtı.

Duygu

Hoşgeldin Ozan.

Ozan

Hoşbulduk.

Elimdeki torbaları ona uzattım. O da alıp;

Bunlar ne? Diye sordu. Bende;

Çam sakızı çoban armağanı.. dedim.

Duygu

Zahmet etmeseydin.

Duygu'nun ellerini tutup; Duygu ben çok heyecanlıyım. Ne yapacağız? Diye sordum.

Duygu

Sakin ol hayatım. Babaannem de insan. Yemez seni korkma.

Sonra Duygunun babaannesi yanımıza geldi. İlk önce baştan aşağı süzdü beni. Ardından suratıma ters ters baktı.. sonra da hoşgeldin evladım dedi. Hoşbulduk diyip elini öptüm. Sonra Duygu ortamı yumuşatmak icin;

Eee hadi yemekleri soğutmayalım. Dedi. Sonra içeriye girip masaya oturduk. Babaannenin gözü hâla bendeydi. Duygu ikram servisi yapıyordu. Heyecandan direkt börekle başladım. O kadar sıcaktı ki damağım yanmıştı. Ama bozuntuya vermeden;

Bu böreği sen mi yaptın Duygu? Çok güzel olmuş. Bayıldım. Dedim.

Duygu

Hayır. Babaannem yaptı..

Gözüm hemen babaanneye doğru kaydı. Hâla sert bir şekilde beni süzüyordu. Sonra da söze girdi;

Afiyet olsun. Ama dikkat et yakar!

Yarı gülünç yarı ağlamalı bir hal almıştım. Duygu'nun babaannesi bana pek olumlu bakmıyordu.

Duygu

Eee babaanne, nasıl buldun arkadaşımı?

Babaanne

Dur bakalım. Daha almadım ifadesini.

Ozan

Ne ifadesi?

Duygu karşımda gülmeye başladı. Bende merakla ona doğru fısıldayarak; Neden gülüyorsun? diye sordum.

Duygu

Sakin ol Ozan. Babaannem birkaç soru sorcak sadece.

Babaanne iki elini birleştirip koca bir yumruk yaptı. Ardından bana sorular sormaya başladı.

Babaanne

Kaç kardeşsiniz?

Ozan

İki efendim.

Babannene

Annen baban ne iş yapar?

Ozan

Bilmiyorum. Onları küçüklüğümden beri görmedim. Ayrılıp bizi terk ettiler. Ben sadece kardeşim Uğurla birlikte yaşıyordum. Kendisi üç yıl önce vefat etti.

Babannene

Başın sağ olsun.

Ozan

Sağ olun.

Babaanne soru sormaya devam etti.

Babaanne

Sen ne iş yapıyorsun peki?

Ozan

Şuan çalışmıyorum. Ama küçük bir aile şirketimiz var. Orda yöneticiyim.

Babaanne

Varlıklı birisin yani?

Ozan

Öyle denebilir.

Babannene

Duyguyu seviyor musun peki?

Ozan

Evet..

Sonra Duyguya baktım. Bana bakıp gülümsedi. O gülümsemeyle biraz yumuşadım. Ama babaanne durmuyordu. Soru sormaya devam ediyordu.

Babannene

Torunumu ne kadar seviyorsun?

Ozan

Benim tek ailem Uğurdu. Ama onu kaybettim. Sonra karşıma Duygu çıktı. Ve ben onun benim yeni ailem olmasını istiyorum. Bu hayatta değer vereceğim tek şey.. Son nefesim olmasını istiyorum.

Duygunun utançtan kızardığını gördüm. Ama utangaçken de o kadar güzel ve tatlıydı ki.. Bir süre susup yemek yedik. Ben yediğim her şeye çok güzel olmuş diyip kim yaptı? diye soruyordum. Sonra sıra tatlıya geldi.

Duygu 

Ben tatlıları getireyim.

Ozan

Ben de sana yardım edeyim.

Babaanne kolumdan tutarak;

Sen otur. Duygu halleder dedi.

Dediği gibi yaptım, oturdum. Sonra babaanne gözlerimin içine doğru dikkatlice bakarak;

Sana inanmıyorum. Dedi.

Şaşkın bir şekilde; nasıl? Diye sordum.

Babaanne

Kızımı sevmiyorsun. Kendi vicdanını rahatlatmak için onunla birliktesin. Sırf kardeşin istediği için.. Onu hak etmiyorsun. Onun sevgisini hak etmiyorsun.

Ozan

Yanılıyor..

Babannene

Sözümü kesme benim! Ben senin gibileri iyi bilirim. Senin gibiler aşktan anlamaz. Yalnız kaldın sığınacak bir yer arıyorsun kendine. Evirip çevirip oynayacak bir kurban! Ama ben torunumu sana, senin gibilere yedirtmem!

Ozan

Bakin beni yanlış anlıyor..

Babannene sözümü bitirmeme izin vermeden;

Yalan mı he? Uğur istemedi mi senden? O istemese Duyguyu nerde görüp seveceksin? Hiç utanmıyor musun kardeşinin sevdiği birini sevmeye ve onun kurduğu hayallerin üstüne konmaya? Kardeşin ölmeyip yaşasaydı o zaman da Duyguyu seviyorum diyebilecek miydin?

Babaannenin her sözü kalbime bir hançer gibi saplanıyordu. Söylediklerinde haklıydı. Bu zaman kadar kaçıp saklanmak istedigim seyleri şimdi o bana söylüyordu. Daha fazla orda duramazdım. Babaanne de zaten gitmemi istiyordu. Oturduğum yerden ayağa kalktım. Duygu tatlıları getirdiğinde;

Ben artık gideyim. Dedim.

Duygu

Ama daha tatlı yemedik. Ye öyle git. Ne acelen var?

Ozan 

Yok ben gideyim. Hoşçakalın.

Kapıya doğru gittim. Yarı sersem gibiydim. Babaannenin her sözü kulağımda yankılanıyordu. Duygu arkamdan gelip;

Ne oldu? Neden gidiyorsun? Babaannem kötü bir şey mi söyledi yoksa? Diye sordu. Bende ona;

Hayır, aksine bu zamana kadar yüzleşmeye korktuğum şeyleri söyledi bana. Dedim.

Duygu titreyen ellerimi tuttu. Ve

Ozan korkuyorum. Yine bir şey söyleyip kalbimi kırmandan korkuyorum. Ne zaman böyle çekip gitsen kötü bir şey oluyor. Dedi.

Ozan

Daha sonra Duygu. Kalbini kirmamam için benden uzak dur.

Ardından evden ayrılıp arabaya bindim. O sırada telefonum çaldı. Arayan Hasandı.

Ozan

Efendim Hasan?

Hasan

Yemek nasıl geçti diye merak ettim?

Ozan

Süper! Eve gelince anlatırım.

Telefonu kapattım. Sonra düşünmeye başladım. Her şeyi Uğur inşaa etmişti. Ben hazıra konmustum. Onun hayallerine, sevdiği kıza.. üstelik benden sevmememi istemişti. Bununla da yetinmeyip kendimize yeni liste yaptık. Oysa Uğurun benden istediği sadece kendi listesine uymamdı..