ZAMANIN SESİ

ÖNSÖZ

Sirenler ötüyor,
Gökyüzü sessiz
Kalbim çığlık çığlığa,
Ben iyi ve kötünün ortasındayım…

Dışarıda koyu gürültü vardı. Zihninin içindeki seslerle gök gürlemesi bir olduğunda penceren dışarıya oluk oluk akan sessizliğe baktı. Yağmur sessizlik içinde zihnine saplanıyordu.

Yağmurun altında sırılsıklam olmuş küçük bir kız çocuğu gördü. Sanki üzerindeki tüm kederi, üzüntüyü, öfkeyi, acıyı atmak istercesine koyu gürültünün her yerde olduğu sessizlikte öylece duruyordu.

Zamanın geldiği hissetti. Zaman, o küçük kız çocuğu gibi gürültüde durmuştu. Zaman onu bekliyordu. Zamana konuştu:

“Beni kurtar!”

Küçük kız çocuğu zamanla yarışır gibi koştu, ardından kana bulanmış sessizliğe bırakarak...

MERYEM ALTUNAY