Bir sonbahar akşamıydı. Yağmurlu havanın ve hafif rüzgarların verdiği huzurla kahvemi yudumluyor bir yandan da kulaklığımda çalan düşler sokağı şarkısını dinliyordum. Bu yetimhaneye geldiğimden beri en huzurlu hissettiğim nadir anlardan biri budur. Yağan yağmur damlaları sanki ruhumu temizliyormuş gibi hissediyordum her seferinde. Belki de öyleydi kim bilir. Aklım bu düşüncelerle doluyken omzumda bir el hissetmemle yerimden sıçramam bir oldu. " Duru sakin ol knk biz geldik seslendik sana ama duymadın çok korkutmadık dimi seni " Zehra ve Merve akşam yemeğinden dönmüşlerdi. " Ödümü kopardınız be "

Kızlar yataklarına geçip oturduktan sonra Merve bana dönerek " Kızım şu yağmurlu havaları izleme aşkından vazgeç artık yemeğe de bu yüzden gelmedin dimi şimdi aç aç nasıl uyuyacaksın."

"Aman be sanki ilk defa aç uyayacağım alışkınım ben biliyorsunuz." Zehra yanıma gelerek yatağımın başucuna oturdu hırkasının arasına sıkıştırdığı sandviç i çıkardı. " Sen kendini düşünmüyorsun ama biz her zaman düşünüyoruz al bakalım afiyet olsun " Ya siz olmasanız ben ne yapardım.
" Büyük ihtimalle açlıktan ve bu kadar sıkıcı olmaktan ölürdün " Merve haklıydı ben buydum , üçümüz birbirimizden çok farklıydık . İsterseniz onları size anlatayım. Bu yetimhaneye ve bu odaya ilk Zehra gelmiş , babası bir inşaat kazasında öldükten sonra annesi başka bir adamla evlendikten sonra adam Zehra yı istememiş. Annesi de adam onu terketmesin diye Zehra'yı bebekken bu yetimhaneye bırakmış. Zehra alçak gönüllü , empati yeteneği yüksek , akademik başarısına çok önem veren bir kız. Kumral saçları ve ela gözleriyle her zaman dikkat çeker. Bu arada bunu söylemezsem olmaz. Zehra tam bir k-pop fanı en sevdiği gruplar da bts ve blackpink

Merve ise çılgın ve her zaman neşeli bir kız. Ona bu konuda hep hayranlık duydum nasıl her zaman bu kadar pozitif olabiliyordu aklım almıyordu. Siyah saçlı , kahverengi gözlü , minyon bir tipi vardı. Asla ders çalışmaz hep partilemeyi severdi. Oda bu yetimhaneye bebekken bırakılmıştı. Annesi babası hayattamıydı hiçbir fikri yoktu. Çok umurunda olmadığını söylüyor hep ama gözlerindeki o hüznü hiçbir zaman saklayamıyordu. Ve ben duru. Tahmin ettiğiniz gibi bende bebekken bırakıldım buraya. Üçümüz de birlikte büyümüş kardeş olmuştuk birimiz ağladığında üçümüz de ağladık beraber güldük beraber maceralara atıldık. Bizim kan bağına ihtiyacımız yoktu çünkü aramızda kan bağından da öte bir ilişki vardı.

"Yeni kız yarın gelecek dimi?" dedim."Evet ismi Yağmurmuş galiba" İçimde çok garip bir huzursuzluk vardı biz yıllardır üç kişiydik ama artık 4 kişi olacaktık bunun adı neydi ben o kızı kıskanıyor muydum yoksa.
" Duru sen iyi misin daldın gittin yine " Kendime gelip konuşmaya başladım. " İyiyim sadece tuhaf hissediyorum biraz kendimizi bildik bileli hep üç kişiydik şimdi dördüncü bir kişi gelecek siz garip hissetmiyor musunuz? " Elimi tutarak konuşmaya başladılar ilk Zehra başladı " Minik kuşum benim biz her zaman üç kişi olacağız bir dördüncü asla olmayacak birbirimizi hiçbir zaman bırakmayacağız o kızla sadece arkadaşlık edeceğiz o kadar tamam mı " Merve daha sonra araya girerek " Aslında duru dan daha eğlenceli birisiyse aramıza girebilir " Gözlerim dolmuştu gerçekten benden sıkılmışlarmıydı. " Merve saçma sapan konuşma bak sinirlerimi bozuyorsun " Şaka yaptım be hiç kimse duru nun yerini alamaz o bizim minik duygusal kuşumuz " Yatağımda ki yastığımı elime alıp ona fırlattım oda bana fırlatınca üçümüzün arasında ufak bir yastık savaşı başladı. Daha sonra yorgunluğa dayanamayıp uyuya kaldık. O gün bir kez daha emin olmuştum bizi hiç bir güç ayıramayacaktı çünkü aramızdaki ilişki kardeşlikten de öteydi.
Peki ben herşey i yanlış anlamış olabilir miydim , biz gerçekten kardeşten öte miydik ?