Uçaktan inmiş taksiyle evin önüne gelmiştim. Kapının önünde fazladan ayakkabı gördüm ama fazla umursamadım cebimdeki anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. İçeriden sesler geliyordu kapıyı yavaşca kapatıp çantamı kapının önüne bıraktım.

Salon kapısının önünde durdum içeriden "gerçekler er yada geç ortaya çıkacak" diye bir cümle duydum ama çok takmadım salondan içeri girince annem ve babamın karşısında onların yaşlarında bir çiftin ve bir erkek çocuğun olduğunu gördüm tabi çocuk denirse baya kalıplı birisiydi.

Annem ve babam bana bakınca aynı anda ayağa kalktılar yüzleri bembeyaz olmuştu sorgulamadan gidip ikisinede sarıldım.

Alev: Çok özledim sizi.

Babam: Bizde seni özledik deli kız nerden çıktın.

Onlardan ayrılıp anneme baktım üzüleceksiniz biliyordum ama acı gerçekler.

Alev: Süpriz yapmak istedim.Göreve gidicem albay izin verdi öncesinde gitmek var dönmek yok sonuçta.

Annemin gözünden bir damla yaş aktı " Öyle deme Allah korusun". Dedi sulu gözleriyle.

Koltukta oturan kişilere baktım erkek çocuk dediğim ama kalıplı olan kişiyle çok benziyorduk daha yeni fark etmiştim.

Alev: Hoşgeldiniz.

Dedim mesafeli bir şekilde sonuçta kim olduklarını bilmiyordum. Bana bakan kadına baktım gözlerinden yaşlar akıyordu yanındaki adamında gözleri doluydu. Yanlarındaki kalıplı çocuk ayağa kalkıp karşıma geçti. Arkadan annemin hayır dediği duydum. Babamınsa ona " Haklılar yapacak bir şey yok" Dediğini duydum onlara dönüp "bilmem gereken bir şey mi var? Dedim ama annem ağlıyor babam dolu gözlerle başını egmiş üsten bakıyordu. Yeniden karşımdaki çocuğa baktım. Bana elini uzatıp "Yüzbaşı Kayra Bahtiyar" . Çokta şaşırmamıştım aslında kalıplı biriydi bende elimi uzattım. " Üstegmen Alev Kurt " Tanıştıgıma memnun oldum "bende" .

Boğazımı temizledim nasıl konuya gireceğini de bilmiyorum. "Burada ne işiniz var?" diyemezsin sonuçtan. Yüzbaşı anlamış olacakki söze girdi.

Kayra: Şaşkınsınız bizim neden burada olduğumuzu sorguluyorsunuz anlıyorum ama bizde şaşkınız inanın.

Alev: Neye şaşkınsı anlamadım?

Bir şeyler çıkacak eminim ama ne çok merak ediyorum. Çatık başlarlar karşımdaki yüzbaşıya bakıyordum. Arkada annem ve tanımadığım kadın aglıyordu.

Kayra: Buraya bazı gerçekleri netleştirmek için geldik.

Alev : Ne gerçeği?

Kayra : Yıllar önce şuanki aileniz sizi yetimhaneden almış.

Karşımdaki adamın dediklerine anlam veremezken gözümden bir damla yaş aktı.

Kayra: Annem ikizlere hamileymiş, ben doğmuşum ama ikiz kardeşim öldü demişler.

Gözümdeki yaşların ardı arkası kesilmiyordu. Bakışlatım yanımdaki aileme kaydı annem ,babamda ikiside ağlıyordu artık.

Alev: Yok yanlışlık vardır.

Kayra : Yok üç yıldır seni arıyorum dosyan yok, fotoğrafın yok trafik cezan bile yok seni üç yıldır arıyorum en sonda benim gibi asker olma ihtimali geldi aklıma araştırdım ve öylede çıktı. Şırnakta oturduğun bilgisini aldım ve geldim.

Duyduklarım başımda ağrıya sebeb olmuştu.

Kayra: Oradaki hemşireler, doktorlarla anlaşma yapmış seni satmışlar sonra sattıkları kişi seni acıyıp yetimhaneye iki gün sonra vermiş.

Babama döndüm" Gerçekmi! " beni yetimhaneden mi aldınız ? .

Babam: Annemle birbirimizi çok sevmiştik evlenmiştikte sıkıntı yoktu aileler iyiydi. Ama torun isteyip duruyorlardı bizim çocuğumuzun olmadığını geç ögren miş tık çok yola başvurduk ama olmadı en son ailelerimize söyledik bizim taraf kabul etmedi anneni, annenin tarafı boşan adamı mutsuz etme dediler bizi ayırmaya kalktılar ama biz ayrılmadık.