Odaya gelince anneannem konuşmaya başladı."Evet sizi niye bura çağırdığımı vesaire çok merak ediyorsunuz.Hepsini cevaplandıracağım.Farkında olmalısınız ki dış görünüş olarak çok benziyorsunuz.Farkındasınız değil mi?" deyince Fatih ile birbirimize baktık ve sadece kafamızı sallamakla yetindik.Bu cevaptan sonra devam etti."Aslında bunu açıklamak ne kadar zor olsa bile bilmeniz gerekiyor.İkinizinde sevdikleriyle ayrılma hikayeleri aynı.Tarihler ve saatler bile.Bunlar bir tesadüf değil çünkü siz kardeş-" sözünü yarıda kesip sınırlı ve yüksek bir tonla.

"Şimdi sen bizim kardeş olduğumuzu mu iddia ediyorsun?" hemen cevap arar gibisinden demiştim."Evet,Fatih yani senin kaybolan abin senin timinde."diyince dayanamadım."Anneanne sen ciddi misin ya?Ben burada 22 yıldır abimi merak edeyim,arayım kendi timimden mı çıksın? Anneanne cevap ver!"resmen ağzım alev çıkarıyordu.Belki kırıyordum ama farkında değildim."Kızım bir dinle-"

"Ya anneanne neyi dinleyim sen bizden niye sakladın?Ben sana ne yaptımda böyle yaptın?"sesim sonlara doğru titremeye başlamıştı.Abim ailemden kalan tek kişiydi."Kızım almama sebebimiz durumumuzun olmaması.Ve ben ikinizede bakmaya zorlanırdım."dediğinde göz yaşlarımı serbest bırakmıştım.Asker olabilirdim ama bu benim duygularımı yok etmedi.Fatih ise sadece bakakalmış."Anneanne?" demişti Fatih titreyen sesiyle.Üçümüzde sarılmıştık ağlıyorduk."Anneanne konuşma bittiyse gitmemiz gerekli"

"Tamam yavrum ben sizi geçireyim"dedi.

∞

Askeriyenin önündeydik bizimkiler beni görünce hazır ola geçtiler.

"Günaydın asker!"

Hepsi bir ağızdan"Günaydın komutanım!"

"Kızıl Elma sizi önceden çağırmak istemezdim gönül isterdiki 1 hafta ailenizle olun ama vatan bize emanet görevimizi yapmalıyız.Göreve gidiyoruz asker.Belki 3gün belki 5 gün kaç gün kalırız bilmiyorum ama vatanı korumaya gidiceğiz.Bildiğiniz üzere onlar bizi zayıflandırmaya çalışıyor.KANI KİRLİ OLANLAR KUDURDUKCA BİZ GÜCLENECEĞİZ!"diye bağırdim sonra arkasına ekledim."Hadi hazırlan tim gidiyoruz." demiştim zor bir operasyondu ama biz Türk askeriysek yapacağız.

∞

"Komutanım,Beşiktaş-Galatasaray maçı var gidelim mi?"demişti Cihangir."Ne zamana Cihangir?" sert bir şekilde sormuştum çekinerek cevap verdi"Yarın akşam saat 20.00'a.

"Tamam Cihangir bizde 17.00 gibi dönüyoruz gideriz al bir 8 bilet."diyince Cihangir mutlu bir şekilde biletleri sipariş vermişti.Operasyon iyi geçmişti şimdi dönüş yolundaydık.Herkes kendi halindeydi.Ben derin düşüncelere giriyordum.Daha anneannemin dediklerini idrak edememiştim.Ben böyle düşünürken bir yandan gözlerim kapanıyordu.Bir süre sonra heryer simsiyah olmuştu.

Maç günü saat 20.10

"Ya komutanım biz üstümüzde bunlarla geldik ama alırlar mı hemde geç kaldık?" diyince Tolga bir anda irkildim.

"Alacaklar oğlum neden almasınlar vatanı koruyoruz"diye şak diye cevabı geçirdi Attila.Kapının ora gelmiştik.

"Merhaba efendim biletler lütfen"dedi güvenlik.

"Cihangir biletleri ver."

"Komutanım onlar yok"

"Ne demek yok ya Cihangir"

"Efendim bakın bizim biletlerimiz var operasyondayken aldık bu yüzden şuan yanımızda yoklar.Hemde operasyondan direk bura geldik alın"

"Hayır,alamam efendim olmaz hemde maç başlamak üzere." oydu şuydu diye ağız dalaşına başlamıştık fakat kaptan Necip Uysal kartal yürüşü ile geliyordu.

"Ne oluyor burda Yusuf abi?"dedi

"Necip kaptanım bakın şimdi biz operasyondan çıkıp bura geldik."demiştim favori oyuncularımdandı.

"Evet devam edin dinliyorum"dedi Necip Uysal.

"İşte bizde operasyondan çıkıp gelince hem geç kaldık hemde biletlerinde operasyonda aldık.Ama şu beyefendi bizi içeri almıyor."

"Anladım.Yusuf abi askerlerimizi niye içeri almıyorsun?Bizi koruyolar"dedikten sonra devam etti"tanışalım ben Necip Uysal."

"Biliyorum kaptanım ben Asena Bozkurt kızıl elma timinin komutanıyım"

"Tanıştığıma memnun oldum Asena komutan gelin sizi içeri alayım.Hemde hemen en öne alayım sizi"

"Estağfurullah kaptanım biz yerimize geçelim."

"Hayır komutanım itiraz istemiyorum gelin" kafamı sallamıştım.Maç başlamıştı

1.Golü Ciro İmmobile

2.golü J svensson

3.golü Rafa Silva

4.golü Ciro İmmobile

5.golü Mustafa Erhan Hekimoğlu atmıstı.Maç sonu 5-0 bitmişti.Sampiyonluk için ortam hazırlandı.Kupa kaldırıldıktan sonra mikrofonu Necip Uysal eline aldı ve konuşmaya başladı."Benim girişte yaşadığım olayı anlatmak istiyorum" dedi ve olayı baştan sonra anlattıktan sonra devam etti."Ve şuan kızıl elma aramızda onları buraya davet ediyorum"diyince ufak bir şok yaşadık.Hepimiz tanınmamak için yüzlerimizi kapattık.Necip Uysalın yanına gittik.Mikrofonu bir anda bana uzattı ve konuşmamı istedi.

"Merhaba,çarşı ben Yüzbaşı Asena Bozkurt kızıl elma timinin komutanıyım.Biz buraya operasyondan çıkıp geldik.Beşiktaş ve vatan sevgisi böyle olur diyorum.Vatanı kanı bozuklardan korumak için elimizden geleni yapıyoruz.Sizde bu kanı bozuklara zafer kazandırmamak için çalışın ne diyor istiklal marşında 'Alsanda dünyaları verme bu Cennet vatanı' bunu uygulayın."diyip mikrofunu geri Semih kılıçsoya verdim ve bütün takım ile tek tek konuştuk.

"Bakın beşiktaş bu böyle olmaz siz bir ara gelin yemek yiyelim"dedim.

"Yok gerek yok efendim."dedi Mert Günok.

"İtiraz yok ama tek sorun askeriyede yicez"

"Hayır efendim ne sorunu siz bir ara bize ulaşın"dedi Mert Günok

"Hadi bize artık müsade istiyorum çünkü albay aradı oldu iyi akşamlar mükemmeldiniz" dedim ve hepsiyle vedalaşıp.Geri Silopi'ye yol aldık.

∞

Silopi'ye gelmiştik.Herkes aynı şeyi konuşuyordu.Maçı ama cidden baya güzeldi.Onca şeyden sonra iyi gelmişti biraz daha iyi hissettim.Anneannemin cümlelerini daha yeni sindiriyordum.Normal değildi 22 yıldır merak ettiğin abini kendi timinde bulmak.Alışamıyorsun geçmiş aklına geliyor.O eski neşeli günleri çok özlüyordum annemin,babamın,abim hepimiz aileyken.Çocukluk anılarımı çok özlüyorum.4 yaşımda öksüz ve yetim kalmıştım daha annemle babama doyamadan tam anne baba sevgisi alamadan onlardan mahrum kaldım.O eski mutlu günler fotoğrafta kaldı.Sessiz sessiz ağlıyordum.Tim görmemeliydi ben hep güçlü olmalıydım.Ayağımın ora oturan kişi ile göz yaşlarımı silmiştim.

"Şşş benim abim"dedi Fatih.'Abim' diyişini özlemişim.Sadece ona bakıyordum."Gel hadi sarıl"dediğinde hemen ona sıkıca sarılıp ağlamamam dahada hızlanmıştı.

"Abi aşağı inelim mı?" sesim titriyorek sormuştum.Hemen kafasını salladı.İndik ve banka oturduk.

"Abim sen yanıyorsun!"diyince Asiye koşarak yanımıza geldi.

"Komutanım iyi misiniz?"dedi kafamı salladım

"Yok böyle olmaz biz Gökhan Albaya deriz siz yatın dinlenin ben hatta size ıhlamur yapayım kafanıza bez koyayım"diye telaşlandı Asiye

"Asiye valla iyiyim hadi aşağı sıra olun"diyince öksürmeye başladım

"Abim gayette iyisin hadi yat dinlen"diyince karşı gelemedim ateşim olduğu için askeri yeşil tişörtüm ile kalmıştım.Asiye başımda bir o yana bir bu yana koşup duruyordu.Sanki komutanlar hiç hasta olamaz.Doğru sert ve disiplinli olunca böyle biranda güçleşse bende şaşırırdım.Anlımdaku bezi sürekli değiştiriyordu.Asiye'yi albay görevlendirmişti benim başımda durması için.Bugün time Gökhan Albay bakıyordu dışardan bağırmasını duyuyordum.

"Asiye artık durur musun?Benim başım döndü"diyince durdu ve oturdu."

"Komutanım siz niye Fatih komutana abim diyorsunuz?"diye aşırı mantıklı bir soru sordu.Bende tek tek herşeyi söyledim ağzı açık bir şekilde beni dinliyordu.

"Ciddii misiniz?"dedi.İçimden yok Asiye şaka geçirdim.Evet anlamında başımı salladım.Bir yarım saat sonra abim geldi.

"Benim canım kardeşim hiç uyumuş mu bakalım?"diye sordu.Asiye hemen söze atladı.

"Hayır Fatih komutanım uyumadı!"dedi

"Tamam Asiye sen çık ben burdayım ilgilenirim."dedi.Asiye çıkınca yanıma gelip yattı.Ve başımı severken eski günlara dalmıştı aklım.Eski mutlu günlerim.Tam bir aile olduğumuz günleraklıma gelmişti yine duygulanmıştım.Bunu fark eden abim anlıma öpücük kondurdu.Kafamı sevmeyi bırakıp yanıma uzandı.Bende bu düşüncelerle uyudum.