Kitap çok klişe mi gidiyor ya

Neyse sizi gülümsetsin yeter

Karekterler için ayrı bölüm fotosu yapmıyorum onun yerine medyaya ekliyordum eskiden nedense fotoğraf konulmuyor artık ya^_^

Normalde model seçmem fazla ama sonuçta texting bir kurgu

Birşey soracağım anonimin kim olduğunu tahmin eden var mı aranızda aslında bence gayet tahmin edilebilir biri ama PAJALAŞŞAAŞSLSL ay ben yazıyorum ondan mı öyle geldi acaba

İyi okumalar dilerim asklarım

🍬

Yüksek sesle gelen kavga sesiyle hızla sandalyemi geriye itip ayağa kalktım koridora doluşan insanlar kim kavga ediyor görmemi engellerken Mert'in küfür eden sesini duymamla korkuyla karmaşıklığı geçmeye çalıştım fakat biri kolumu tutup geçmemi engelledi.

"Erkek kavgasına böyle girersen ezerler seni izin verde biz ayıralım."

Kafamı çevridiğimde yine aynı çocuktu, gözlüğümü bahçede bana getiren.

Bir adım geriye çekildiğimde kolumdan beni biraz daha geriye çekip bıraktı.

Kalabalığa onunla beraber bir kaç kişi daha girdiğinde iki tarafı da birbirinden ayırmışlardı.

Mert'le Aral'ı görmemle sabır dileyerek Mert'e yaklaştım.

Beni görmesiyle küfürlerine ara veren iki tarafa ölümcül bakışlar atmakla yetindim.

"Bu okuldaki karmaşa zaten hep bu kız yüzünden çıksın."

Arkadan gelen iğneleyeci sesle dişlerimi birbirine bastırıp Mert'e baktım.

"Kes sesini yemin ederim seni kimse elimden alamaz!"

Şebnem'in sinirli sesi kızı sustururken Şebnem Mert'i kolundan çekip ilerlerken bana bağırdı, "Aral ile konuş halet şu konuyu Parla."

Mert geri dönüp beni alacakken İlayda diğer kolunu tutup onu çekiştire çekiştire götürdü.

Aral'ın kolunu bıraktıklarında sıkıntıyla bana bakan çocuğa bakıp kafamla dışarıyı işaret ettim.

Onaylarcasına kafa salladığında kapıdan hızla çıkıp ilk banka kendimi attım, hemen arkamdan geldiği için beklememe gerek kalmamıştı.

Banka oturduğunda oflayarak ona baktım, "Sizin sorununuz ne Aral neden sürekli bir kavga halindesiniz?"

Kafasını yana yatırıp bana baktı ardından dişlerini birbirine bastırıp yutkundu, dudaklarını aralayıp konuşucakken aramıza oturan Kayra bunu engellemişti.

"Mert takımda oynamayacağını söyledi doğru mu?"

Aral olumlu anlamda kafasını salladığında içimde bir burukluk oluştu gerçekten insanların arasını mı bozuyordum ben?

"Benim yüzümden mi oynamıyorsun peki?"

Üzgün bir şekilde sorduğum soruya olumsuz bir yanıt verdi.

"Koç benim yerime yeni gelen çocuklardan siyah saçlı olan çocuğu aldı bileğimdeki sargıyla oynayamadığım için. Mert'de benim oynamak istemediğimi zannedip küfürler savurmaya başladı. Parla olayın senle bir ilgisi yok."

Anladığımı belli eden bir şekilde kafamı salladığımda gözlerim bileğine kaydı sargıya alınmış bileğine baktığımda şiş duruyordu.

Kayra ayağa kalktığında bende kalkmak zorunda kalmıştım.

"Aral gelicek misin?"

Omuz silkip telefonunu çıkardı, "şuanlık burdayım ben görüşürüz."

El sallayarak tirbüne ilerlediğimiz de sıkıntıyla nefesimi sesli verdim Aral'ı üzmüşüm gibi geliyordu.

En önde yerimi alıp oturduğumda telefonumu elime alıp görüldü attığım sevgili 'arkadaşıma' yazdım, nedensizce onunla konuşmak gerçekten iyi geliyordu.

Parla: Napıyorsun isimsiz

05*********: Gözlerim yaşardı sen bana ben yazmadan yazar mıydın?

Parla: Abartma ya o kadar da değil

05*********: Sabah bana görüldü attın:-

Parla: Biraz öyle olmuş ama şöyle düşün en azından mesajına cevap verdim beni tehdit ettiğin halde seninle konuştuğum için teşekkür etmelisin bence

05*********:

Parla:

05*********: PUAJAKLSÖSLSPSSLSLWLSL

Parla: O_o

Parla: Lan senin şu saçma emoji atma huyun bana geçti

05*********: yakıştı ama :)

05*********: Neyse ne zaman beni kaydedeceksin?

Parla: Ne zaman adını söyleyeceksin?

05*********: Profil fotoğrafını merak ediyorum atsana

Parla:

05*********:

Gülerek telefonu kenara koydum maç başlayalı çok olmuştu ama benim zerre umrumda değildi sadece telefonumla bir köşede bu şahsiyetle konuşmak istiyordum.

Gözlüğü çıkarıp gözlerimi ovaladın ardından geri taktığımda Şebnem'in yanımda oturduğunu bile yeni fark ediyordum.

"Günaydın Parla nasılsın?"

"Ne günaydını Şebo?"

Koluyla beni dürttü, "Hayır yani telefona öyle bir gülerek bakıyordun ki günümüz aydınladı, herhalde seni daha önce hiç bu kadar güzel gülerken görmedik."

Göz devirerek skor tablosuna baktığımda bizimkiler önde ilerliyordu.

İlayda iyice üzerime eğildiğinde sırtımı Şebnem'e yaslamak zorunda kalmıştım. dijaktli bir şekilde telefonuma bakmaya başladı.

"Seni böyle güldüren biriyle tanışmak isterim doğrusu."

Omuz silkerek İlayda'yı iteledim ve ayağa kalktım.

"Ben bir lavaboya kadar gidip geleceğim gençler hadi görüşürüz."

"Gidersin tabi kıpkırmızı oldun."

Oflayarak hızla tribünün arkasından dolanıp okula ilerlemeye başladım. okul bomboş gibi geliyordu tam kafa dinlemelik.

Kantine ilerleyip bir su alıp bir yere geçip oturdum zaten fazla kimse de yoktu o yüzden pek ücra bir köşeye geçme ihtiyacı hissetmedim.

Anlımı masaya yasladığımda yanımdaki sandalyenin çekilmesiyle kafamı hızla kaldırdım.

"İzin almadım ama oturabilir miyim?"

Yine aynı çocuktu bana gözlüğümü veren. kavgada ezilmeme izin vermeyen ve kavgayı ayıran.

Gülümseyerek onayladım, "Tabi oturabilirsin."

Elindeki bir bardağı bana uzatıp gülümsedi, "Ne içersin bilmem ama üçü bir arada getirdim."

Gülümseyerek önüme çektim bardağı. "Teşekkür ederim..."

Ne söyleyeceğimi bilmediğim için duraksamıştım.

Elini uzattı, " Barlas ben Barlas Karayel."

Elini tuttum, "Memnum oldum bende Parla Çevik."

Alayla sırıttı, "Biliyorum."

Anlamsız bir bakış attığımda gülmekle yetindi sadece.

"Seni dayımla beraber kayıt yaptırdığımız gün görmüştüm ordan biliyorum."

Anladım dermişcesine kafamı sallayıp elimi geri çektim.

"Siyah saçlı çocuk...."

"Yalçın?"

Kafamı evet anlamında salladım, "Kuzenin mi oluyor yoksa kardeşin mi?"

"Kuzenim."

"Neden okul değiştirdiniz geldiğiniz okul çok iyi aslında?"

Ellerini bardağın etrafına sardığında dikkatlice onu izliyordum, en kötü huyum buydu sanırım yeni tanıştığım kişilerin en ufak hareketlerine kadar analiz ediyordum...

"Aslında evet iyi bir okul ama bazı aile içi problemimiz yüzünden değiştirmek zorunda kaldık."

Anladım dermişcesine kafamı salladığımda o da bana soru sormaya başlamıştı.

"Mert abin mi?"

Hayretle bakakaldım ilk defa Mert'i sevgilim sanmayan biriyle karşılaşmıştım.

"Hayır... Değil."

"Neden şaşırdın bu kadar yanlış birşey mi sordum?"

Tedirgin bakışlarına gülerek karşılık verdim.

"İlk defa Mert ile beni yanlış anlamayan biriyle tanışıyorum ona şaşırdım."

"Neyin oluyor peki?"

"Mert kuzenim."

Anladım dermişcesine bu defa o kafa salladı.

"Sözde lavaboya gidip geliyordun Parla."

Şebnem ikimizin karşısında durduğunda İlayda gülmemek için zor duruyordu.

"Merhaba Şebnem ben." Barlas'a elini uzattığında Barlas gülümseyerek elimi sıktı.

"Barlas bende memnun oldum."

İkimizin ortasına oturduğunda şaşkın bir şekilde ona bakıyordum.

"Ne zamandan beridir tanışıyorsunuz?"

Ne alaka dermişcesine baktığımda Barlas sadece gülmekle yetindi.

"Yeni tanıştık Şebnem?"

Şebnem Barlas'ı ve beni süzüp ellerini çırptı.

Ne yaşadığını çözemediğim için ters ters bakmakla yetindim.

Kantinin kapısına doğru gelen Mert ve Kayra ile daha çok gerilmeye başlamıştım.

Şebnem'in kolunu tutup ayağa kalktım. "Biz gidelim mi hem maçta bitmiş çoktan bizimkiler geliyor."

Şebnem ayağa kalkıp Barlas'a baktı.

"Bak ne diyeceğim sende bizimle kutlama için gelsene hem zaten kuzenin de bu takımda oynadı sem gelirsen o da gelir."

"Bilmem belki güzel olur ama ona sormalıyım."

Kantine su için gelen küçük futbol takımı kantinde sıra oluştururken Barlas Yalçın'ın yanına doğru ilerlediğinde Şebnem'e ters bir bakış attım.

"Ne yapıyorsun sen?"

Şebnem saçını geriye atıp konuştu, "İleride bana çok teşekkür edeceksiniz de neyse şuan zamanı değil."

Barlas, Yalçın'ı ikna etmiş olmalı ki gülümseyerek yanımıza geldiler.

Şebnem'e baktığımda sırıtarak parmağını şıklattı, "Çok iyi o zaman hadi gidelim."

🍬

BÖLÜM SONU

Bölüm bitime tarihi 7 Nisan 2024pazar günü saat 16.16