Oy kotamız 5ti bir önceki bölüm ve 6 kişi okuyup 2 kişi oylamıştı...

Onların hatrına atıyorum bölümü ama oy kotamız hâlâ 5...

Bu bölüm Masal'ın ailesi ile olan bölümlerini kapsamaktadır ve biraz az texting vardır🫂

☆

Sıkıntıyla ayağımla ritim tutarak valizimin gelmesini bekliyordum, uçaktan ineli bir saat olmuştu fakat vazlizim herhalde yüz görümlüğü istediği için karşıma çıkmıyordu?

İçimden sabır çekerek valizlere üstün körü bir bakış attığımda artık gelemeyeceğinden emin gibiydim ta ki en sonda beliren stickerlarla kaplı valizini görene kadar.

Hani insan yıllardır görmediği kişiyi özler ve görür ya ha işte bende şuan tam o sevinç nidaları kendini zor tutuyordu.

Valizim baya ağır olduğu için indirmek bir tık eziyet gibi olmuştu.

Yere bıraktığım sırt çantamı sırtıma taktığımda valizimi alıp hızlıca havalimanının çıkışına ilerledim, acıkmıştım, susamıştım ve üşüyordum.

Havalimanının çıkışına ulaştığımda yüzüme vuran soğuk beni nedensizce iyi hissettiriyordu, içime derin bir nefes çekip bir adım atmıştım ki, "Masal kızım hoşgeldin."

Annemin şoförü Kemal abi bana seslenince minik bir farkındalıkla hızla ona sarıldım, yıllardır annemle çalışıyordu küçüklüğüm onla geçmişti.

"Nasılsın kızım iyisindir inşallah?"

"İyiyim Kemal abi ne olsun işte iş güçten yeni vakit bulduk."

Elini omuzuma dostane bir tavırla yerleştirdi, "Senin geldiğini duyan Şukufe teyzen sana ne yemekler hazırladı varya görsen parmaklarını yersin."

Şukufe abla Kemal abinin eşiydi. Bizim evde çalışırdı ikiside ve yemekleri harikaydı, bebekliğim onun elinde geçmişti çoğu zaman annemden daha fazla ilgilenmişti benimle.

Gülerek onu onayladım, "Bilmez miyim Şukufe ablanın o yaprak sarmaları ve börekleri yüzünden bir ara kilo veremiyordum."

İkimizde gülerken Kemal abinin arkasından genç yaşlarda takım elbiseli bir adam seslendi, "Masal hanım valizinizi vericek misiniz?"

Asabi ve huysuz sesine anlam veremezken kaşlarımı çattım, "Özür dilerim görmedim."

Valizimi ona uzattığımda arabanın açık kapısını işaret etti, "Geçin lütfen."

Kemal abiye ne olduğunu sormak için döndüğümde bana sonra anlatırım diyerek arabanın şoför koltuğuna geçmişti.

Bende arabaya geçip oturduğumda ilk yaptığım şey telefonumu açıp kontrol etmek oldu, belki mesaj atmıştır diye ümit dolu bir şekilde açtığımda bildirim görememe hayal kırıklığını yaşadım.

"Masal kızım, annen iki ay önce bir malikaneye taşındı biliyor musun bilmem ama yol çok uzun bu trafikle bir 4 - 5 saat civarı sürebilir uyuyun istersen."

"Tamamdır Kemal abi yatarım birazdan."

Uzun süre boş gözlerle telefon ekranıma baktığımda hâlâ bildirim gelmediğini fark edince ümidi kesip koltuğa iyice yayıldım.

"Kemal abi televizyonun kumandası nerde?"

"Kasanın yanına bak kızım."

Kafamı kaldırıp koltuğun yanındaki kasayı yokladığımda bulmuştum.

"Buldum saol kemal abi."

Yolun yarısını televizyon izleyerek diğer yarısını ise uyuyarak geçirmeyi planlıyordum.

Bölüm sonu

Bölüm kısa çünkuuuu daha ilk bölümlerdeyiz biraz ilerleyince kelime sayımız baya artacak arkadaşlar❤️🫂

Instagram hesaplarımı hemen bırakayım: Meylscherry ve watty.prensesiyim

Hadi kendinize bir sonraki bölüme kadar iyi bakın ballarım💛✍🏻🍃