"Hey," diyerek kızın yanına yaklaştı Doğukan. "İyi misin?"

Asiye gözyaşlarıyla bezeli suratına aldırış etmeden yanına gelen oğlana döndü. "Değilim!" diye bağırdı ve önüne döndü. Doğukan ne yapacağını şaşırmıştı. "neden ağlıyorsun?" demekle yetindi.

burnunu çekti kuvvetlice. Ardından kollarına burnunu sildi. "Arkadaşımı geri getirebilir misin?"

Aldığı cevapla kaşları çatıldı liseli oğlanın. "Bunu yapamam ama-"

Asiye sözünü kesti. "o zaman sus."

Ne kadar süre orada oturdular, Asiye ne kadar ağladı bilinmez en sonunda yaşları kurumuştu. "En yakın arkadaşım Kanada'ya gidiyor."

Doğukan kollarını göğsünde birleştirip arkasında duran duvara sırtını yasladı. "Bunun için mi ağlıyorsun?"

Asiye "sen ne kadar gıcık bir oğlansın ya? Ben uçağa binemiyorum. Korkuyorum."

Doğukan sinirlenmişti. Bir şey olduğunu ya da kaybolduğunu zannetmişti. "Korku denen şey bir saçmalıktan ibaret. Bu bir bahane olamaz. Ha illa korkuyorum diyorsan sen üzerine gidip aşmaya çalışmazsan nasıl yenmeyi planlıyorsun uçak korkunu?"

Asiye kendinden birkaç yaş büyükmüş gibi görünen oğlanın ona verdiği nasihatle düşüncelere dalmıştı. "Ben uçağa binmezsem aşamam ki. Pilotlar koskoca uçağı uçururken korku nedir bilmiyor. Eğer kötü bir şey olsa neden pilot olsunlar ki?"

Doğukan kendi kendine konuşan kızla kocaman gülümsemişti. O an tepelerinde yüksekçe bir ses yankılandı. Türk F16'ları nizami uçuşlarıyla tepelerinde süzüldü. O gün Asiye hayran kalmıştı F16'lara.

Doğukan göğsünü gururla kabarttı. Askeri lisede okuyordu. Daha önce çokça işledikleri jetlerdi onlar. "F16 onlar," dedi. "Türklere ait savaş uçakları."

Asiye nin kaşları hayranlıkla kalktı. Gözlerini arkasında toz bulutu bırakıp kaybolan jetlerden aldı ve yanındaki oğlana döndü. "Bende onlardan kullanabilir miyim?"

Başını salladı. "Kullanabilirsin tabi. Ama önce okulunu okuman ve eğitimini alman gerek."

Asiye "o zaman bende savaş uçağı pilotu olcam."

Doğukan kızın gözlerinde gördüğü kararlılığa güvendi. Az önce ağlayan kızın yerini bambaşka biri almıştı sanki. "Adın neydi senin?" Bir gün özel kuvvet askeri olarak okuldan mezun olduğunda belki görürdü onu.

Asiye "Asiye," dedi. "Asiye Poyrazlar."

Doğukan "bir gün karşıma savaş pilotu olarak çıkarsın inşallah Asiye. Ben, Doğukan Demirkol. Eğer F16 pilotu olarak görev alırsan bir kez daha karşılaşabiliriz." Boynundaki kolyeyi çıkarıp Asiye ye uzattı. Kız çocuklarının vatanına hizmet aşkı ile dolup taşması çok mutlu ediyordu onu. "Karşılaşırsak emanetimi verirsin." O da savaş pilotu olmak istiyordu, üniversiteye geçince tercihlerini Hava Kuvvetlerine verecekti.

.

.

.

Asker kurguları yazmaktan, okumaktan ve izlemekten hoşlanan biri olarak üçüncü kurguma, Uçuş Hattı'na merhaba diyin. Girişi çocukluklarındaki ilk karşılaşmayla açtık. Asiye'nin pilotluk macerasının baş kahramanının Yüzbaşı Doğukan Demirkol olduğunu göstermem için önemli bir girişti.

Bu sefer ana karakterimiz savaş jeti uçuran bir pilot. İlk defa yazmayı deneyeceğim ve bu yüzden ilerleyen bölümleri bir filmden ilham aldım. Adı Can Feda. Yüz kere izlediğim için size de öneriyorum. Yazmasaydın demeyin kırılırım, çok canım çekti ve yazdım.

Asiye'yi yazmak için çok heyecanlıyım. Ben kendisini şimdiden çok sevdim. Umarım siz de seversiniz.