'bıraktığın gibi değilse gitmemeyi öğreneceksin'

sessiz koridorda kendimden emin attığım adımlarla gidiyorum,aklımın her bir hücresi geri dönmem için yalvarıyor ama nafile çünkü artık dönemem iki sene önce yaptığımın ne kadar can yaktığını bile bile aynı hataya tekrar düşemem,kapatmaya çalıştığım ama kapatamadığım o yarayı daha fazla kapatmak için çabalamam.. isteyerek çıkıp gittiğim kapıdan sürüklenerek kovulacağımı bilsem bile vazgeçemem, ben ikinci şans için değil birinciyi toplamak için buradayım. söze nasıl başlanır bilmiyorum ama birçok aşk hikayesi var dünyada birbirinden farklı onlarca hikaye.. kimileri mutlu kimileri mutsuz kimileri terk edilmiş kimileri platonik,çoğunlukla hikayelerin kahramanı kızlar olur çünkü aşık oldukları erkekler tarafından bir çöp gibi kenara atılırlar ama bizim hikayemiz .. biz diye bir şey var mı onu bile bilmiyorum ama eğer varsa bile mutlu sonla biten hikayelerden değil bizimkisi öyle afilli hikayelerden olmadık hiçbir zaman çünkü bu hikayenin terk edeni de kırıp dökeni de benim.

iki sene.. yaklaşık iki sene önce binbir zorlukla kazandığım adamı elimin tersiyle,ittim ne uğruna? bir hiç.. başka birisi yoktu,onunla eğlenmedim ya da ondan soğumadım sadece öyle olması gerekti ve öyle oldu,iki senede ne değişti diye sormazlar mı insana hiç bir şey değişmedi ben onu sevdim o da beni bugün de bu yüzden buradayım,şu an bir hiç olan ama iki sene önce çok anlam barındıran o kapının önündeyim.. artık korkamam buraya kadar gelmişken tekrardan bi çöpmüş gibi kenara itemem onu ama yine de korkuyorum.. işte bu yüzdendir de dakikalardır kapı koluyla bakışıyoruz,ne yapmam gerektiğini bilmiyorum aslında buraya gelirken çok umutluydum,binbir türlü senaryo kurdum kafamda hepsi de olumluydu taki bu ana bu kapının önüne gelene kadar.. kapıya uzandı elim korkuyla ve tıklattım bekledim

'gel' aylar sonra duyduğum ve aşinası olduğum o ses kulaklarımda yankılandı,kapı koluna uzandım yavaşça indirdim kolu ve bir adım attım odaya içerisi çok karanlıktı görebildiğim tek şey masanın karşısında birinin olduğuydu. 'kimsen ışığı aç' duvarın üzerinde ki tuşa bastığım an da aydınlandı oda,alp önce ışığa sonra da görmeyi beklemediği kişiye baktı,bana.

'nilay?' sanki ismimi söylerken zorlanmış gibiydi.. zar zor çıktı aşinası olduğum dudaklardan ismim 'sen' diyebildi ardından ayağa kalktı kapıyı kapatıp tam anlamıyla odaya girdim. 'neden geldin?' bakışlarında ciddiyet vardı önceden ışık saçardı ama şimdi bi garipti işte benim için.

'çünkü gelmek için sebebim var'

'gitmek için de öyle miydi?' sustum,ne dersem diyeyim inanmayacağı için o an susmayı tercih ettim birkaç adım attım ve koltuklardan birine oturdum 'çık dışarı' iki kelime..sadece iki kelime buraya gelirken kurduğum tüm hayallerimi darmadağın etmeye yetti ama pes etmedim.

ayağa kalktım tek kelime etmeden gidip sarıldım, karşılık vermedi ya da itiraz etmedi,aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum elleriyle omuzlarımdan tutarak ittirdi beni '2 sene' dedi yüzüme bile bakmadan '2 sene önce nasıl gittiysen şimdi de öyle git'

'gitmek için gelmedim alp'

derin derin nefesler aldı masanın kenarına oturdu ve başını eğip yeri izlemeye başladı 'ne anlatacaksan bilmek istemiyorum geldin madem benden uzakta hayatına devam et'

'senden uzakta diye bir şey olmayacak alp her şey eskisi gibi devam edecek yine komşun olacağım yine peşinden koşacağım'

'yine terk edıp gideceksin' dedi en sonunda bana bakarak. söylediği her şeyde haklıydı ama bu sefer pes etmek gibi bi niyetim yok ve olmayacakda.

'istediğini söyle hala aşıksın bana' dedim kendimden emin bir şekilde

güldü 'sana aşık olmak yapacağım en son şey bile değil artık inan bana'

kapıya doğru gittim ve arkamı dönüp 'işte sana inanmadığım için hala beni sevdiğine eminim' dedim kapıyı açarak 'akşam görüşürüz kıdemli üsteğmen olmuşsun birde timin varmış tebrikler' gülerek çıktım odadan sonra da askeriyeden,alpin beni hala sevdiğine emindim çünkü sarılırken kalp atışlarını yakından dinleme fırsatım oldu.

iki sene öncede ailemle yaşamıyordum o zamanlar da sebebi alpti,onun yan evini tutmuştum sırf ona yakın olmak için,onun odasının tam karşısındaydı benimde odam herseyi ona göre ayarlamıştım ve şimdi de öyle olacaktı madem bi yola çıktım sonuna kadar pes etmek yok bakalım bizim masalımız da karşımıza neler çıkacak

yemin ediyorum yazmaktan en nefret etiiğim karakter tipi soğuk erkek.. bunları bir iki bölüme sevgili yaparsam şaşırmayın