Ahmak Avuntusu

Nasıl da özgürlüklerimizin yaftasıyla avunduk.
Sarhoş ve farkındasız, sahip olmamız gerekenlerden bihaber.
Açgözlü olduk ahmakça, elimize tutuşturulanlarla,
Derin bir uykuya daldık, öylece saf:
Uygun görülen, gerekenmiş gibi.
Ekşimiş suratlarla bir de onları başkalarına çok gördük,
Bizim sandığımız özgürlükleri kaybetme korkusuyla.
Böylece pinti olduk kendi elimizle,
Ve sessizce korkak, bükülmüş belimiz de.
Unuttuk; uygun görülen, kısılabilir.
Verilen de geri alınabilir.

Bilesin, aralarında en fakiri beden.
Akıl ise şaşkın hâlef.
Ancak ateş temizler kalpleri ta ki
Anlar ahmak dahi; sadece eylemdir baki.

Muhterem Aager ‘Pious’ Farstep’in
kutsal yazıtlarından:
“Heyhat, Korkaklar ve Haşin Kışlar”