Yorucu bir günün ardından olanları odamda sessizce düşünür vaziyetteydim.Dayım nasıl böyle birşey yapabilmişti.Şaşınlıktan başka bir duygu hissedemiyordum.Yavaşça kafamı eğip krakerin olduğu tarafa baktım.Camın önünde duruyordu ve tiiz sesiyle iki kere havlamıştı.Odamın camı evin girişine bakıyordu.Merakıma yenik düşüp hızla yataktan kalktım ve tül perdeyi görüş açımdan çekip dışarıda duran bedene baktım.

"Yunus?"

Sesli düşünmüş olmama karşılık veren krakeri havlayınca kucağıma aldım ve bahçemizde endişeli bir şekilde volta atan Yunusa bakmaya devam ettim.Napıyordu bu?Telaşlı olduğu her halinden belli oluyordu.Bir an için cama baktığını düşündüğümden camdan çekildim ve aşşağı indim.Kapının hemen önüne gittiğimde hızlıca açtım ve eli havada duran Yunusla bakıştım.

"Yunus?"

Elini boşluktan hızlıca çekip şaşkın tuz ifadesini gizlemeye çalıştı.

"Selin...naber?"

Ensesini eliyle kaşırken gözlerini benden kaçırıyordu.

"İyi Yunusta...senin burda ne işin var?"

O hâla gözlerini kaçırarak cevap veriyordu.

"Ben...şey diyecektim"

Ağzında gevelerken uzun süreceğini anladım ve kapıya yaslanıp cevaplamasını bekledim.

"Ural evde mi ?"

Yavaşça sırıttım ve umarım bunu farketmemişti.

"Evet...yeni geldi.Çağırayım bekle"

Arkamı dönüp çağırmaya gidecekken kolumun tutulmasıyla kendimi geriye dönerken buldum.

"Yunus?"

Elini yavaşça kolumdan çekti ve bana baktı.

"Selin doğruyu söylemem gerekirse buraya abin için gelmedim ben"

Boşta duran kollarımı birleştirip tek kaşımı kaldırdım.

"Peki ne için geldin?"

Gözlerini direkt gözlerime çevirdi.

"Senin için..."

Olduğum yere saplanırken oda gerilmişti.

"Ben...Yani ben ne alaka?"

Kafasını yukarı kaldırıp gökyüzüne baktı ve derin bir nefes verip ellerini ceplerine koydu.

"Ben seninle yemeğe çıkmak istiyorum Selin...Yani eğer sende istersen birşeyler içmeye gidebilir miyiz?"

"Neden ben?"

"Ben...arkadaş olmak istiyorum"

Dikkatlice yüzüne baktım.Mutsuz olmuş gibiydi.Oni üzmek istemiyordum ve kırmak en son isteyeceğim şeydi.Sanırım bir bardak kahve için onu kırmaya değmezdi.

"Peki olur.Bana uyar yani"

"Aa gerçekten mi!"

Şaşırmış bir şekilde bana baktı.Gözleri gülüyor gibiydi.

"Evet akşam 7.00 sana uygun mudur?"

"E-Evet elbette.Sen ne zaman istersen o an uygun olurum benim için sorun değil"

"Tamam anlaştık o zaman"

"Evet,görüşürüz akşam seni almaya gelirim"

Kafamı olumlu anlamda salladım ve kapıyı kapattım.Yunus gerçekten bana karşı birşeyler hissediyor olabilirdi.Arkamı döndüğümde korkudan altıma kaçırmıştım.

"Yuh!Ödüm koptu hayvan!!"

Abim arkamda dikilmiş bana pis pis bakıyordu.

"Yunus muydu o gelen?!"

"E-evet"

"Ne istiyormuş hergele"

"Hiç öyle akşam birşeyler içelim mi diye sordu"

"Sen ne dedin?"

Abim tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu.

"Dedim abime sormadan olmaz,ondan izin almadan bir yere gidemem"

"Hah şöyle aferim.Bir iki birşey öğrenmişsin"

Ellerini belinin arkasında birleştirmiş gözlerini yummuş ve kafasıyla bana onay verirken gülmemek için bin parça olmuştum.

"Ahahhaha!"

Daha fazla dayanamayıp kahkaha patlatmıştım.

"Noluyor lan?"

"Şu haline bak papucumun abisi!"

"Lan Selin!Canın dayak mı istiyor güzel kardeşim?"

Kafamı eliyle severken sinsi sinsi bakıyordu.

"Ne o kıskandın mı beni sen?"

"Ne!"

Elini kafamdan çekip boğazını temizledi.

"Neyini kıskanacam be şu tipine bak.Kim napsın seni"

"Abi!"

O arkasını dönüp yukarı hızlı hızlı çıkarken bana doğru mutfaktan gelen anneme baktım.

"Selin?"

Bana seslenen anneme döndüm.

"Annecim"

Elinde duran piknik sepetini bi kenara indirip bana baktı.

"Abin evde mi?"

"Evde neden?"

"Ben Semra teyzenin yanına gidicem dayın sağolsun kadının hayatını yerle bir etti"

"Anne?"

Gerçekten sormam gerekti.

"O kadın doğru mu söylüyordu?"

"Maalesef doğru.Bende başta inanmamıştım.Ama dayın çok aşıktı ona birşey yapmazdım."

"Sence bu aşk mı anne?"

Annem durdu ve yutkundu.Söylenecek çok şey vardı.Düğünün üstünden yaklaşık iki hafta geçmişti ve ben hâla bu ilişkinin doğrulunu sorguluyordum.

"Anne ben dayımla konuşmak istiyorum"

"Selin sakin.Bu saatten sonra olacak olan belli herkes yoluna bakacak.Bakmaya mecbur.Senin dayın o kadınla evlendi.Herkesin hali mutlu.Evet Bende Semra'nın bu halinden memnun değilim.Mahcupum.Dayın küçük bir çocuk gibi öylece ortada bıraktı.Ama bu saatten sonra birşey yapamayız.Onun da kabullenmekten başka çaresi yok"

Derin bir nefes aldım.

"Peki sen git konuş"

"Tamam.Dolapta sarma var ısıtıp yersin abinle.Haydi görüşürüz."

Annemin ardından kapıyı kapatırken düşüncelere daldım.

Annemi dinlemeli miydim?Hadi ama Selin bunu ne zaman yaptın ki?Hızlıca odama çıktım ve telefonumu elime aldım.Dayımın numarasına tıkladığımda arayıp aramama konusunda kararsız kalmıştım.

Off !Neden herseyi sadece ben düşünüyordum.Tam aramak için dokunacaktım ki benden önce davranıp o aramıştı.

"D-dayı?"

Şaşkınlık içinde birşey demesini bekliyordum.

"Selin dayım ne o öcü görmüş gibisin"

Görüntülü aramıştı.

"Yok ben sadece..."

Cümlem daha bitmeden yanından gelen sesle durdum.

"Selinciğim,naber nasılsın.Nasıl gidiyor bakalım?"

Hoşmerim yengem telefonu eline almış selam veriyordu.

"İyi-İyiyim yenge"

"İyi olmana sevindim güzelim"

Yengem telefonu tekrar dayıma vermişti.

"Selin canım bak sana bir suprizimiz var"

Merakla dayımın sürprizine odaklanırken dayım ekranı çevirdi ve bana hava alanını gösterdi.

"Dayı!?"

'İzmir'yazıyordu.

"Evet Selin geldik!Antalya,Karadeniz turu, Batum derken bi bakmışız İzmirdeyiz"

"Nerde kalacaksınız?Annemin haberi var mı?"

"Teyzenle demin konuştuk.Annen de arabadaydı haberi var.İlk bir iki gün sizde kalırız sonra tatilimizi de yapıp Mardin'e geri döneriz"

"Çok sevinirim dayıcım.Gelin tabikide bekliyorum.Kapımız her zaman açık sormanıza bile gerek yoktu"

"Bak bak bak büyümüş de nasıl konuşurmuş cimcime"

Küçük bir kahakaha atıp el salladım.

"Tamam dayıcım ben sizi tutmayayım yol yorgunusuz gelin bekliyorum"

"Tamam yeğenim.Görüşürüz öptüm"

Dayım telefonu kapatırken bende koşar adımlarla abimin odasına dalış yaptım.

"Yine mi lan!"

Abim yatakta otururken elindeki telefonu korkuyla fırlattı.

"Tamam ya telaş yapma benim,korkma yemem"

Sırıtarak abime bakarken o telefonu kulağına geri götürdü ve bana sus işareti yaptı.

"Tamam canım ben seni sonra arayayım"

Canım dediğinde tek kaşımı havaya kalktı kimle konuşuyordu.Yüzündeki ifade gerildi.

"Tamam dedik elçin uzatma"

Ağzımı açıp konuşan abime baktım.

"Elçin mi o!"

Parmağımla telefonu işaret ederken Abim diğer eliyle beni itti.

"Sakın!"

"Ver şunu!"

Hoplayıp elinden aldığım telefona hızlıca baktım.Evet bu Elçin'di.

"Sen ne yüzsüz birşeysin ya!"

Telefonu kulağıma götürdüm ve konuşmaya başladım Abim yataktan zıplayıp telefonu almaya çalışıyordu.

"Kızım ben sana demedimmi?Uyarmadim mi seni?"

Elimle bir yandan hoparlörü açtım.

"Sen nesin ya?Hayırdır Uralla konuşurken sana mı soracağım"

"Soracaksın tabi hangi sıfatla abimle konuşuyorsun?"

"Ural!Nerdesin çek şu manyak kardeşini.Konuşmak istemiyorum ben"

"Selin ver şunu!"

"Abi dur ya!"

Abim telefonu elinden alıp kapatırken bana baktı.

"Derdin ne senin!"

Sinirlenmişti.

"Bir derdim yok!"

"Haa o yüzden telefonumu alıp Elçin'e uzak dur diyorsun dimi?"

"Sevmedim o kadar"

"Hadi selincim hadi inanmamı beklemiyorsun demi.Sen birisini sevmezsen o kişiden uzak durursun onla konuşup uzak dur demessin İkimiz de biliyoruz"

"Offf!Ya o kız Cerene neler dedi!Unuttun mu?"

"Cerenle aralarında birşey yok o bile bu kadar takmadı sana ne oluyor?"

"Bak bilmediğin çok şey var.Cerene söz verdim yoksa.."

"Ne sözü?"

"Ben...yok birşey"

Arkamı dönüp gidecekken kolumu tuttu.

"Ceren'e nolmuş?"

"Abi,kolumu bırak"

"Söyle Selin!"

"Ya söyleyemem söz verdim!"

"Neye söz verdin neye!"

"Senden hoşlandığını sana söylememeye!"

Sinirle kolumu çekip şoke etkisiyle ona baktım.

Napmıştım ben...

Oy Yorum unutmayın.