Yaptığım şeyden utanmış gibi başımı eğdim.Bunu yapmamam gerekti.

"Bak!Bundan haberin olmadı senin tamam mı?"

Amin elini ağzına koymuş şaşkınlıkla dediklerimi sindirmeye çalışıyordu.

"Bu...Bu nasıl olabilir?Selin ben Cereni kardeşim gibi biliyorum.O-olmaz"

Gözlerimi fal taşı gibi yapıp abime baktım.

"Sakın!Yıkılır.Şu hayatta en değer verdiği şey sen olabilirsin tamam mı?Bundan haberin olmadı senin.Eğer bunu söylediğimi duyarsa benimle asla konuşmaz"

"Uzak tut onu benden o halde.Evimizin içine kadar sokup burnumun dibine getirme"

"Ya!"

Alayla bir gülüş takındım.

"Sen,sen ne kadar vicdansızsın be!"

"Bunun Cerenle ilgisi yok tamam mı"

Arkasını dönüp cama doğru ilerledi.

"Herkesin duygularıyla oynamaktan başka bildiğin bir halt yok!İğreniyorum senden!"

Aniden elini yumruk yaptı ve sıktı.

"Selin"

"Yalan mı ha yalan mı!Cansular,elçinler,merveler...Tek bildiğin şey onların duygularıyla oynamak!"

"Yeter!"

Arkasını dönüp dolmuş gözleriyle bana baktı.

"Yeter Selin!Görmüyor musun ya?Hâlan daha Naz'a köpek gibi aşık olduğumu görmüyor musun!"

Dediği şeyle durdum.Naz...Gerçekten hâla?Nasıl?

"Ne?"

"O gittiğinden beri tek yaptığım bu!Kimseyi sevemiyorum Selin.Naz'dan sonra kimseyi sevemiyorum".Keşke o gün o kazada ben geberseydim!"

"A-abi!"

Koşarak boynuna sarıldım.Onu bu hale getirmek istememiştim.Naz abimin iki sene önce motor kazasında vefat eden sevgilisiydi.Çok güzel bir kızdı masmavi gözleri vardı.Onu hâla unutmadığını bilmiyordum.En azından bize öyle hissettirmiyordu.

"Ben...özür dilerim abi"

"Bilmiyordun,tamam"

Eliyle gözlerini sildi.

"Tamam yeter bu kadar,git köpeğini doyur açlıktan havlıyor"

Küçük bir tebessüm yerleştirdim yüzüme ve koşar adımlarla çalan kapıyı açtım.

"Dayıcım!"

Dayım kollarını iki yana açıp heyecanla sarıldı bana.

"Hoşgeldiniz dayı,yenge.Buyrun geçin"

Yengeme de sarıldıktan sonra hızlıca bavulları itelemelerine yardım ettim.

"Ev bayağı güzelmiş"

Hoşmerim yengem etrafı incelerken annem mutfaktan koşarak geldi.Ne ara eve gelmiş ve yemek hazırlamıştı.Şaşkınlıkla baktım.

"Ee hayatım sen söyle geç otur yoruldun"

Dayım yengemin elinden tutup onu koltuğa oturttu.Bayağı ilgiliydi ona karşı.Dayımı gördükçe bize gelen o kadın aklıma geliyordu.Bu konuyu konuşacaktım.Annem her ne kadar karışma dese de merak etmiştim bir kere.

"Eee ne okuyorsun bakalım Selincim"

Yengem bana bakarak konuşuyordu.Siyah saçları kirpikleri ve esmer bir teni vardı.

"Mimarlık okuyorum.Dış mimar"

"Oo maşallah maşallah.Benim de yeğenim var oda inşaat mühendisliği okuyor."

"Ne güzel"

Tebessüm ederek başımı salladım.

"Ee Erdem ne kadar kalacaksınız"

Annem dayımla konuşurken bende yanımıza sonradan gelmiş abime baktım.Moreli hâla bozuktu.

"Valla bize kalsa bugün otele giderdik ama çok ısrar ettin.E üç gün burda kalalım sonra otele gideriz."

"Böyle olmuyor ama"

"Biraz da başbaşa kalalım"

Annem dayımın ısrarı üstüne peki demişti ve teyzemin de gelmesiyle sofrayı kurmuştuk ve masaya geçmiştik.

"Keşke sizde bizim yemeğe gelebilseydiniz"

Yengem anneme bakarak konuşuyordu.

"Vaktimiz olsa inan gelirdik Hoşmerimcim ama Ural'ın işler Selin'nin okul derken dönmek zorunda kaldık."

"Hemşireydin dimi sen?"

Abim başıyla onayladı.

"Birşey olmaz canım.Kapımız size hep açık bu güne bugün kocaman bir aileyiz gelin her zaman bekleriz"

Çok fazla oyalanmadan yemek yemiştim ve merdivenden bana bakan krakere doğru gitmiştim.Yengemse dikkatle buraya bakıyordu.

"Kraker,aşkım benim"

"Ne kadar güzel bir köpek"

Masadan kalkıp yanıma geldi ve kafasını sevdi.Kraker ise havlamaya başladı.Hatta hırlıyordu.

"Biraz yabani sanırım"

Şaşkınlıkla krakere bakıyordum.

"Normalde böyle değildir.Sanırım ilk defa gördüğü için böyle"

"Sorun değil bitanem"

Hoşmerim masaya geri dönerken hâla hırlayan krakeri odama götürdüm.

"Noluyor sana kızım"Kraker hâla havlamaya devam ediyordu.Onu yatağına bırakıp önüne biraz mama koydum ve aşsağı geri indim.Ben merdivenden bakarken Hoşmerim bana taraf geliyordu.

"Canım bize odayı göstersen su bavulları yerleştirelim".

"Tabi"

Odamın yan tarafında duran misafir odasına götürdüm yavaşça kapıyı açtım.

"Burası uygun mu yoksa diğer odamızda var"

"Yok yeterli canım.Ee durma kapıda öyle girsene"

Dayım tuvalete gitmişti.Hoşmerim Yengem ise beni içeri davet etti.

"Demek okuyorsun"

"E-evet"

"Varmı gönül bağı falan?"

Gülümserken soruyordu.

"Yok.Öyle şeyler bana çok ters "

"Bakalım nasip işi.Bak dayınla bana ne kadar aşığız birbirimize"

Bir an için aklıma buraya gelen kadın gelmişti.Sormalı mıydım...Hayır.En azından bunu dayımla konuşmalıydım.

"Sizin adınıza çok mutluyum"

Bir yandan bavulun içinden geceliklerini çıkardı.

"Eee ben artık gideyim sende rahat rahat giyin istiyorsan."

"Tamam canım dayını görürsen odaya gönder sana zahmet"

"Tamam,iyi geceler"

"Sana da bebeğim"

Fazla samimi kelimeler kullansada hâla ısınamamıştım.Dayımın karısı olduğu için sanırım daha az önyargılı olmalıydim.Odama doğru ilerlerken merdivenin başında duran dayımı gördüm.

"Dayı?"

"Yatmaya mı?"

"E-evet,yengem de seni bekliyordu"

"He tamam,Allah rahatlık versin güzellik"

Yanaklarımı sıkıp odasına girdi.Bende koşarak odama girdim ve yaklaşık 10 kez çalmış telefonuma baktım.Hepsi de aynı numaradandı.

Yunus...Lanet olsun!Tamamen unutmuştum onu.

"Offf!Napıcam ben şimdi.Çok büyük ayıp oldu."

Derin bir nefes alıp mesaj attım.

Sız:kusura bakma Yunus ya dayımlar geldi onlar gelince de sana yazamadım ekmiş gibi oldum çok üzgünüm.

Yunus:Sorun değil ama bunu bir bardak kahve ile kapatamazsın onu söyliyeyim.Yemek yiyelim eğer uygunsan yarın?

Başıma birde yemek çıkmıştç.Ama kabul etmekten baska bir şansım da yoktu doğrusu.Hızlıca olur yazdım ve geceliklerimi giyinip yatağıma girdim.Uyku beni götürürken bende suçumu biliyormuşçasına teslim oldum.

OY ,YORUM>>>>