Seli'nin abisi Ural>>

Lotus cafeden çıkar çıkmaz etrafta gözümü gezdirdim.Ceren çok uzağa gitmiş olamazdı.Fakat görünürde ona dair birşey de yoktu.Telefonumu çıkarıp aramaya karar verdiğimde sadece birkaç dakika çaldı ve ardından yüzüme kapattı.

"Ah be Ceren nerdesin kızım ya offf!"

Yanımda huysuzlaşan kraker daha da geliyordu beni.Akşam olmuştu ve sokak lambaları yanıyordu.Uykusu gelmişti ve büyük ihtimalle açtı.Buraya gelmeden önce mama vermiştim ama acıkmış olmalıydı.

"Kraker dur lütfen"

Kraker yerinde durmayıp beni çekiştirirken yanımda duran vale ye döndüm yüzümü.

"Pardon?"

"Buyrun efendim?"

"Burdan saçları hafif kıvırcık üstünde beyaz bir atlet ve mavi kot pantolon olan bir kız geçti mi acaba?"

"Evet şu tarafa doğru yürüyüp gitti efendim."

"Teşekkür ederim."

Koşar adımlarla tarif ettiği yönden yürüdüm.

"Ceren nerdesin ya!"

Telefonlarımı da açmıyordu.Biraz daha ilerlediğimde sahile giden bir kestirme yol gördüm ve hemen merdivenlerin altında duran Cereni.

"Ceren!"

Sesimi duyduğunda gözlerini silmeye başladı.

"Selin lütfen git"

"Hayır gitmeyeceğim.Seni bu halde bırakmam"

Daha fazla dayanamadığında hıçkırarak ağlamaya başladı.

"Neden!Neden ya neden beni görmüyor!"

"Ceren yapma lütfen"

"Sende...sende söylemedin.Sevgilisi varmış!"

"Bak onla sevgili falan değil sevmiyor onu"

"Ya görmedin mi masaya oturttu tanıştırdı.Bana da senden farksız olduğumu söyledi.Ya abisinin gülü dedi ya!"

"Ceren benim sana birşey söylemem gerek,sen üzülme diye sabah söylemedim ama zaten üzüldün."

"Ne ne oldu!"

Telaşlanmaya başladığında elimle sakinleştirdim.

"Bu sabah abimin telefonunda bir sürü kızla konuştuğunu gördüm ama hepsiyle takılmak konuşuyordu."

"Hıh sevineyim bari,takılmalık olduğu için!"

"Biliyorum abim zor birisi.Ama eğer ona duygularından bahsetmessen nasıl anlamasını bekliyorsun."

"Anlamıyorsun Selin beni sen gibi görüyor,kardeşi gibi görüyor"

"Eğer onu biraz tanıyorsam büyük konuşmalarının sonunda hep ezilmiş oluyor"

"Tamam neyse kapandı gitti bu konu,sevmeyecek hiçbir zaman"

Ayağa kalkıp arkasını sirkeledi.

"Ben yatmaya gidiyorum"

"Bırakmamı ister misin?"

"Hayır zaten iki sokak aşağıda evim biliyorsun"

"Peki arkadaşım ama şunu unutma ven her zaman senin yanında olacağım"

Sımsıkı sarıldığımda krakerin havlama sesi geldi kulağıma.

"Uykusu geldi galiba"

"Evet götürsem iyi olacak"

Eğilip krakeri öptü.

"Görüşürüz sinyor"

İkimiz de gülerken Kraker havladı ve etrafında döndü.

Ceren giderken bende taksi çağırdım ve eve geçtim.

Kapıyı çaldığımda açan kişi Abim oldu.

"Yürü senle konuşacaklarım var"

Tuhaf tuhaf baktıktan sonra içeri geçtim ve krakeri odaya bıraktım.

"Ne var?"

"Acaba Elçin'e bişeyler demiş olabilir misin?"

"Yooo ne alakası var"

"Ahaaa işte bu demişsin!"

"Ya ne var ya?"

"Sen ne zaman ki yoo dersin o zaman net yalan söylüyorsun"

"Uff senle uğraşamayacağım.Dedim ulan dedim.Uzak dur dedim"

"Kızım sen manyak mısın, tamam yakışıklı bir abin var kıskanıyor olabilir-"

"Neeeee!"

Kocaman bir kahkaha patlatıp.Kendimi yere attım.

"Yok artık ahahahah!"

"Noluyor lan?"

"Sana gülüyorum ne olsun"

"Çık git odamdan ya"

"Noldu bozuldun"

"Ya bi git"

Beni kolumdan tutup odasından dışarı attı.

"Yaa adamı böyle morartırlar!"

Arkasından bağırdım ama duymamıştı.Bende koşar adımlarla odama gidip geceliklerimi giydim ve yatağıma yattım.Gerçekten yorucu bir gündü.Bugün olanlar aklıma geldiğinde yatağımın yanıbaşında duran çiçekler aklıma geldi.Kim olabilirdi?Kim beni bu kadar yakından tanıyor olabilirdi?Gözlerime uyku bastığında yavaşça kapattım ve rüyalara daldım.

Oylama unutmuyoruz!