Park Mi-yeon(Adel'in Annesi):Adel! Uyanacak mısın artık?!

Gözlerimi ovuştururken konuştum, "Off anne! Abimler akşam gelmiyor mu zaten?! Uykusuzluktan öleceğim. 5 dakikacık daha. Sadece 5. N'oluurr!"

Tam eve gece yarısı gizlice girerken yakalanmamı ne zaman yüzüme vuracak diye beklerken annem ciddiyetle konuştu, "Onu gecenin bir yarısına kadar dışarılarda gezmeden önce düşünseydin küçük hanım. 10 dakika içinde aşağıda oluyorsun."

"15!" diye bağırdım annem odadan çıkıp aşağıya inerken. Merdivenlerden tekrar bağırdı, "5 dememi istemiyorsan çabuk ol!" Gülerek yatakta doğruldum.

Abimler uzun süreden sonra eve birkaç günlüğüne kalmaya gelecekler diye çok seviniyordu, bunu biliyordum. Fakat babam için aynı durum söz konusu değildi. Bu sefer de olay çıkmaz umarım diye düşündüm. Abim, babamın onun için ayarladığı hayat yerine kendi aşık olduğu kadınla evlenip kendi hayatını kurduğu için babamın onu bir evlatlıktan reddetmediği kalmamıştı. Onu da ticari itibarı için yapmadığını açık açık söylemişti. Evliliklerinin üstünden 3 yıl geçmiş, araları yeni yeni düzeliyor gibiydi.

Annemin yeni bir çığlığıyla hızlıca ayaklandım. Hazırlanıp aşağıya indim. Annem ve babam kahvaltı masasına oturmuştu bile.

"Günaayydııınn." diye bağırıp ikisinin de yanaklarına birer öpücük kondurup yerime oturdum. Tabağıma bir şeyler doldururken konuştum, "Eee, tatlı çiftimiz bugün nasılmış bakalım?"

"Vaktinde uyanıp sofraya otursan daha iyi olacağız." dedi babam bir gözü elindeki gazetedeyken.

"Eh, 21 yıldır vaktinde bir kere bile bir yerde bulunmadım açıkçası." Hafifçe gülerken babamın ciddiyetle bana baktığını görünce sustum. Abimler geleceği için o da gergindi ve belli oluyordu.

"Pekala pekala. Eee, sizden ne haber Bayan Park?"

Annem heyecanla bana döndü ve konuştu, "Kahvaltıdan sonra hiçbir yere kaçmıyorsun. Seninle işlerimiz var."

"Eee şey.. Arya'ya söz verdim anne. Birlikte kahve içeceğiz." Annemin yüzünün düştüğünü görünce tekrar konuştum, "Ama erken döneceğim. Ona evde beni bekleyen hayat memat meseleleri olduğunu söyleyip kaçacağım, emin olabilirsin." Annem kızsa da hafifçe güldü.

Babam gazeteyi katlayıp sertçe masanın üstüne koydu ve ayaklandı, "Aman ne önemli işler böyle. Her neyse, ben şirkete gidiyorum. Akşamki çok önemli Hoşgeldin Parti'nize katılmaktan daha önemli işlerim olabilir. Gecikebilirim yani."

"Ama çocuklar.." dedi annem fakat devamını getiremeden babam yeniden konuştu. "Daha önemli işlerim olduğunu söyledim."

Bunun üzerine annem hafifçe kafasını önüne eğdi. Babam hızlıca evden çıktı ve biz de annemle sessizce uzaklaşan arabasının sesini dinledik.

Annemin üzüldüğünü bildiğim için kalkıp yanına oturdum ve elini tutup konuştum, "Hey, merak etme gelecektir. Babamı biliyorsun, egosunu yenemiyor falan filan."

Gözleri dolan annem konuştu "Bu sefer biraz olsun konuşacaklarını düşünüyordum. 3 yıl oldu Adel, hâlâ neyin tartışmasını yapıyor bunlar?"

Elini daha sıkı kavradım. "Hey hey, halledeceğim anne. Babam erken gelecek, güven bana. Bana bir bak." ellerimle kendimi işaret ettim. "Bu harika kızın yine sizi toplayacak tamam mı? Ah ben de olmasam."

Annem gülerek bana sarıldı, "Teşekkür ederim birtanem."

Yanağına bir öpücük kondurup konuştum, "Vee şimdi Arya'nın yanına gidiyorum. Geri döndüğümde seninle tarçınlı kurabiye yapalım olur mu? Rosa bayılıyor." Annem onayla başını salladı ve ben de tekrar odama çıktım.

Eşyalarımı aldım ve annemle vedalaşıp kapıya çıktım. Kapıda arabayı çıkarıp çıkarmayacaklarını soran çalışanlara yürüyeceğimi söyledim ve yine geç kaldığım için hızlı hızlı yürümeye başladım. Yolun yarısında telefonum çaldı. Arayan tabii 1 saattir beni bekleyen Arya'ydı.

Telefonu açar açmaz kulağıma dolan Arya'nın çığlıklarıyla telefonu kulağımdan biraz uzaklaştırdım. Tüm ikna ediciliğimle, "Gerçekten çok çok az kaldı Arya, gelince her şeyi anlatacağım tam-" Sağımdan gelen arabanın korna sesiyle hızla oraya döndüm. Kulağımdaki telefonu unutup adama bağırmaya başladım.

"Burası yaya geçidi, görmüyor musun?! Bir de bana korna çalıyorsun!"

Ve sonra adam hışımla arabadan inip hızlıca yanıma geldi. Kim Taehyung.

​~İlk hikâyem, umarım beğenirsiniz.~

​​​