F1 :Giriş

"Anka,Panterler ben Yüzbaşı Asena teröristlerle aranızda ne kadar mesafe var?"

"Panter1,Asena sesinizi duyduğumuza çok sevindik Yüzbaşım.Yaklaşık " 1200 metre var."

"Asena,Panter1 anlaşıldı bir dakika sonra taaruzu başlatıyorum."

Telsiz hattını kesip maskemi yüzüme geçirdim.

"Anka taaruzu başlatıyor."

Gerilir zorlu bir yay

1150 metre

Oku fırlatmak için

1100 metre

Gece gökte doğar ay

1000 metre

Yükselip batmak için

950 metre

Mecnun inler, kanını

900 metre

Leyla'ya katmak için

850 metre

Cilve yapar sevgili

800 metre

Gönül kanatmak için

750 metre

Şair neden gam çeker?

700 metre

Şiir yaratmak için

650 metre

Dağda niçin bağrılır?

600 metre

Feleğe çatmak için

550 metre

Açılır tatlı güller

500 metre

Arılar tatmak için

450 metre

Göğse çiçek takılır

400 metre

solunca atmak için

350 metre

Tanrı kızlar yaratmış

300 metre

Erlere satmak için

250 metre

İnsan büyür beşikte

200 metre

Mezarda yatmak için

150 metre

Hızımı arttırdım

Ve

Kahramanlar can verir

Yurdu yaşatmak için...

Ellerimin arasındaki kırmızı düğmeye bastığımda yeryüzünde kocaman bir duman bulutu peyda oldu.

"Anka,taaruz başarılı."

"Panter1,Asena Komutanım iyi ki varsınız.Bu dağlarda yalnız olmadığımızı hissettirdiğiniz için teşekkür ederiz.Tamam."

"Asena,Panterler sizler de iyi ki varsınız.İhtiyacınız oldukça yukarı bakmanız yeterli.Allah'a emanet olun,görüşmek üzere."

"Anka yuvaya dönüyor."

Dağda teröristlerin arasında kalan bir timi tek parmağımla kurtarmanın vermiş olduğu mutluluk ve tatmin duygusuyla uçağın burnunu görev yaptığım filoya çevirdim.

Piste iniş yaptığımda beni karşılayan Ömer astsubay oldu. Uçakların bakımından o sorumluydu beni üzen kısımsa yakında emekli olacağıydı şakalaşabildiğim nadir insanlardandı.

Uçaktan inerken sağ eldivenimi çıkarıp tokalaştım.

"Yavru Anka sana emanet astsubayım."

"Bebeğim gibi bakacağından şüphen olmasın."

Filodan içeri girince gördüğüm kişiye şaşkın bakışlar gönderirken yanındaki Yavuz Komutana döndüm.

"Asena, biraz sonra odama gel."

"Emredersiniz."

selam durup yanlarından ayrıldım.

Beş dakika sonra Yavuz Komutanın odasına gidip kapısını çaldım.

"Emredin Komutanım."

"Gel Asena otur şöyle." eliyle masasının önündeki sandalyeyi gösterdi.

"Az önce Maria geldi."

kafa salladım.

"Gördüm."

"Neden geldi bilmiyorsun."

"Evet Komutanım."

Masasındaki bilgisayardan bir şeyler açıp ekranı bana çevirdi.

Gördüğüm şey ise onlarca tipte savaş uçağından oluşan bir hava üssüydü. Şaşırdığım kısımsa aslan gövdeli kartal başlı motiflerin tüm uçaklarda haddinden fazla büyüklükte olmasıydı. Bu bir simgeydi.

Sorgulayıcı gözlerle Yavuz Komutan'a baktım.

"Kendilerine Griffonlar diyorlar. İçlerinde birçok devletten pilot var.Yıllardır büyük bir hava saldırısı için hazırlanıyorlarmış.Maria uzun süredir yoktu işin detaylarını öğrenmek için. Bulduğu tek şey saldırı sahalarının oldukça geniş olduğu ve Ülkemizi de içine aldığı."

Gözleriyle ekranı işaret etti." Ve bu gördüğün donanmalarının onda biri bile değil."

"Öyleyse...

"Bizim uçak sayımız da donanmamız da kendimizi savunmamıza yetmez" diyerek beni tamamladı.

"Ne yapacağız peki?"

"Hava Kuvvetlerini ilgilendiren bir durum ancak sadece bizimle çözüme kavuşamaz.Kara ve Deniz Kuvvetlerinden de destek alacağız. İş uçaklara gelmeden çeteyi içten çökerteceğiz. Filo Komutanı olarak sen en iyi adamları topla."

Ben. 

Ben kim miydim?

Ülkenin en iyi pilotlarının bulunduğu üssün en iyi pilotuydum.

Kadından ne pilot ne de asker olur diyenlerin en net cevabıydım.

İmkansız diyenlere tüm imkanların olduğunu gösterendim.

Konuşmanın bittiğini anlayınca ayaklanıp selam verdim.Çıkarken

"Yarın operasyonu birlikte yürüteceğimiz timle toplantı olacak erken gel." dedi.

selam verip odadan çıktım.

GİZLİ NUMARA: Muvaffakiyetsizleştiricileştiriveremeyebileceklerimizdenmişsinizcesine

NE?!

BÖLÜM SONU