O sabah başım çok dönüyordu.Kulağım çınlıyordu.Ağrı kesici içtim.Önemli bir ameliyatım vardı.Fatih ve Temmuz karşımdaydı."Arkadaşlar.Bu ameliyat benim için çok önemli.İlk..İlk" sözüm yarıda kesildi.kulağım çınlıyordu gözlerimi açamıyordum.Başım ağrıyor ve dönüyordu."Hocam!Hocam!Hocam iyi misiniz?" bayılıyor gibiydim."E...Evet iyiyim." cebimden ilaç kutusunu çıkardım ve arkamdan bir bardak alıp su doldurdum.

Ama ilaç kalmamıştı.Bir anda dengemi kaybettim.Yere düştüm."Hocam!" "Ekim Hocam" "İyiyim tamam".Başımda bir şeyler olduğuna emindim.Ama n e olduğunu öğrenmek istemiyordum.Çünkü kötü bir şey vardı.Yaklaşık bir ay geçti.Daha kötü oldum.Ancak en azından cesaretimi topladım.Emre'ye gidip söyliyecektim.Yanına gittim."Emre." "Ekim" "Sana bir şey söylemem gerek" "Ne oldu" yine aynı şekilde başım ağrıyordu,başım dönüyordu kulağım çınlıyordu.Yine dengebi kaybettim.Ancak Emre tuttu."Ekim!Ne oldu?İyi misin?" "Ben..Emre...Bir şey söylemem gerek.." "Sana emar çekicez tamam mı?İtraz istemiyorum." bir saat sonra gözlerim aralıklı kararıyordu.Emar çekilince hastane çıkışı için imza atıyordum.Bir anda gözlerim karardı,başım döndü,kulağım çınladı."Teşekkürler hocam" "Bir şey değil" dedim ve çıktım.Eve giderken yine başım döndü.

Ama yoluma devam ettim.Emre aradı."Ekim nerdesin!" sesi telaşlıydı."Ne oldu" "Ekim neredeysen hemen dur" "Noluyor Emre" "Sadece dur" "Yanına geliyorum" eve gelince durdum.Arabadan indim.Eve girdim koltuğa uzandım basım döndü.Gözlerim karardı.Yere düştüm.Uyanınca başımda Emre'yi gördüm."Ekim." "Hadi Ekim'im" "Bana bak" "Emre" "Ekim" "Ne oldu" "Bayılmıştın.Bilincin kapalıydı" "Sonuçlar ne" "Merak etme" Yeniden gözlerim kapandı.

Uyandığımda bu sefer hastanedeydim."Emre" "Nişanlım" nişanlanalı üç hafta olmuştu."Neyim var" "Yok bir şeyin" "Emre" "Neyim var?" "Hiç bir şey" "Emre!Neyim var?" "Svo" "Fel...Felç mi?" Emre gözleri dolmuş bir şekilde kafasını salladı hafifçe "Allah'ım.Felç miyim ben şimdi?" "Hayatım." "Çık dışarı!" "Ekim" "Çık dışarı dedim" "Ekim beni dinle" "Çık dışarı!" dedim ve yanımdaki müdahale masasını devirdim."Tamam" dedi ve çıktı.Bende ağlamaya başladım.

Nedensizce dosyamı aldım ve tehşis yerini okudum."Svo mu?" "Ama." "Bunda bir hata var" "Svo göz kararması yapmaz.Mide bulanmasıda.Bu zamana kadar yatalak olurdum." Emre gelince onla konuştum."Emre.Geçen gün bağırdığım için özür dilerim" "Önemli değil" "Okudum" "Neyi" "Dosyamı" bir anda ciddi bir yüze büründü "Ne" "Okudun mu" "Okudum" "Ama yanlış" gözlerini kaçırdı ve yutkundu."Bir daha bak" "Şu sonuçlara bak" "Kocaman bir kitle var" "Bu ne biliyor musun?" "Kocaman beni öldüren bir Tümör!" "Sana söylemeliydim" "Evet söylemeliydin" "Ölücek olmamı söylemeliydin" "Ölmeyiceksin" "Ameliyatı yapmayımı düşünüyorsun" "Evet" "Risk kaç?" "Yüzde..95" "En azından 2 haftam var" Emre elimin üzerine elini koydu. "Bak Ekim.Bu ameliyatı olmalısın" "Ölmek istemiyorum" "Ölmene izin vermicem" "Peki.Ölümden kötüsünü düşünelim.Felç.Koma.Beyin kanaması.Körlük.Bitkisel hayat."

"Ama yaşayabilirsin.En azından yüzde 5.Yani umut var" "Olmuyıcam" "Peki seni yanlız bırakıcam" Öğlen yürümek istedim.Bodrum kata indim.Bir adam vardı.Birden beni kolumdan tutup boğazıma neşter dayadı.Emre "Aç be şu telefonunu Ekim.Bir kerede aç." "Sakin ol Emre" "Neye sakin olayım Deniz" "Hastanede bomba var.Nişanlım ortalıkta yok" "Elbet bulucaz" "Arıyıcam" "Sakın burda kalmalısın" "Umrumda bile değil!" Zamanlayıcı sesi sürekli yükselirken önümüzdeki uzun koridorda Emre'yi gördüm."Ekim!" bir ses duyuldu ssdece gözlerimin kapandığını ve çığlık seslerin

i duydum.