Ama anlaşılan ölücektim.Gerçektende ölücektim.Aslında bir yandan da istiyordum.Bu tümör öldürücekti yada almaya çalışırken ölücektim.Son kez Emre'ye baktım.Ağzımı açmak istedim.Ama yapamıyordum.Emrenin gözlerinin dolduğunu fark ettim.Farkettormemeye çalışarak gözyaşlarını siliyordu.Oda anlamıştı öleceğimi.Ve elinden bir şey gelmiyordu.Ameliyatta yaşama oranım %5 bile değildi.Başarsalar bile felç kalma,körlük,konuşamama hatta sağır kalma ihtimalimde vardı.Emre bir yerden sonra engel olamadı göz yaşlarına.Çünkü herşey bitmem üzereydi.Çok yorgundum.Kolumu zor hareket ettiriyordum.Gözledim dahada bulanıklaşıyordu.Gözlerim kapanıyordu.Göz kapaklarım git gide ağırlaşırken Emre bir anda ağlamaya başladı.Bana sarıldı."Ekim...Başaramadım...Lütfen....Lütfen gitme...Ben nefes alamam...." ambulansın sesini az çok duyuyordum.Son gücümle elimi kaldırıp Emre'nin göz yaşlarını sildim.Yanağının kenarına elimi koydum.Ağzımı zar zor açarak "Üzülme.Ben mutlu olucam.Her şey için,bana yasattığın her şey için çok teşekkürler Emre.Teşekkürler." dedim ve elimin kaydığını,nefesimin kesildiğini hissettim.Emre son kez elimi tuttu ve öptü.Gözyaşlarını elimde hissettim."Elveda..Emre AKYILDIZ.." dedim ve gözlerimi kapadım."Elveda...Ekim AKYILDIZ..." Gözlerimi açtım.Sadece Emrenin sesini duydum.Ve birde beyaz bir ışık gördüm.Bir anda ışık söndü.Emre'nin yüzünü gördüm.Yine gözünde yaş vardı.Elimi sım sıkı tutuyordu.Gözlerinde endişe vardı.

"Ekim." dedive elimi öptü."İyimisin?Kendini nasıl hissediyorsun?" "Emre." "Ölücekmiyim?" "Hayır tabikide saçmalama!" "Emre!Ölücekmiyim?" "Hayır." "Emre!Sana bir şey soruyorum.Ölücekmiyim?" Emre gözlerini kaçırdı."Hayır.Sakın!" ağlamaya başladım."Ekim.Bana bak.Beraber atlatıcaz tamam mı?" "Ameliyat olursan.." "Ameliyat olmuyacam!Şimdi çıkın dışarı." "Doktor..." "Çıkın dedim." "Ekim" "ÇIK DEDİM!" "Bak.." yanımdaki ilaç kutusunu yere fırlattım."ÇIK DEDİM EMRE!HİÇ BİR ŞEY İSTEMİYORUM" Emre bir anda bana sarıldı."Tamam.Tamam.Buda geçecek.Güven bana." "Emre...Ölücem.Şu an içimde kademe kademe büyüyen ve beni öldüren bir tümör var.Ve ameliyat oranı %5 bile değil.Sen bana geçecek diyorsun" "Doktor." "Sakin ol artık" "Emre ölüyorum ölüyorum!" dedim ve daha çok ağladım."Ekim.Özür dilerim.Seni kurtaramadım.Yapamadım." dedi ve gözünden yaş geldi."Sakın ağlama.Ben ölünce...Sakın üzülme.Organlarımı bağışladım.En azından benden bir parça ile birileri sevdiklerine kavuşur." "Ekim.Sakın gitme.Tamam mı?Ölürrsen seni öldürürüm tamam mı?Duydun mu beni!"

Yeniden gözlerim kapandı.Muhtemelen son evreydi.Artık ölüyordum.Uyandım.Başımda bir şeyler hissettim."Ne oldu bana?" "Emre?" "Ekim!" "Bir an işe yaramadı sandım!" "Başımda be var?Ve ne oldu?" "Ameliyat oldun"

"Ne?" gözlerim doldu."Kompikasyon..Geliştimi?" Emre yüzünü düşürdü."Hayır" dedi ve güldü.Derin bir nefes verdim.Bende gülümsedim."Ama benim onayım olmadan nasıl yaptınız?" Fatih, "Emre hoca ile nişanlı olduğunuz için hem refakatçiniz hemde yakınınız.Yani siz bayılınca oda ameliyatı kabul etti.Hatta ameliyatınızı bizzat o yaptı."Ne?" "O mu yaptı?" "Ama nasıl hasta yakınları hastaya müdahale edemez." "Gerekirse eder dimi doktor?" gözümü devirdim."Siz çıkabilirsiniz." "Ben nişanlımla biraz yanlız kalmak istiyorum" "Emre!" "Tamam tamam." herkes çıkınca sandalyeden kalkıp yanıma oturdu."Emre kalk şurdan!" "Neden?" "Ya refakatçimsin diyede hemen şımardın ha." "Ne var?Şımaramazmıyım.Hem ben evleneceğim kişiyle oturamıyacaksam niye evleniyorum ki?" "Uyuyucam Emre!" "Tamam omzuma koyarsın kafanı" "Boynum tutulur" "Tabi tabi boynun tutulur aynen.Ya doktor sen bu söylediğine gerçekten inandınmı ya" kolunu omzuma attı arkadan.Kafamı omzuna koydum.Ada kafasını kafamın üzerine."Emre" "Efendim doktor" "Seni seviyorum" "Bende seni doktor.Bende seni.." "Aslında...Ya biz neden bu hallere düştük Ekim?" "Sana sürekli bir şeyler oluyor.Ve ben engel olamıyorum.Bir anda ellerimden kayıp gideceksin diye çok korkuyorum." elini sım sıkı tuttum."Ben senin elini asla bırakmıyacam.Kaysa bile yine tutacaksın biliyorum" Emre saçımı okşadı ve öptü."Ya benimde gücüm yemezse?" "İnan bana.Sen yinede beni tutarsın.Yada ben tutunurum."

"İyi uykular doktor" "İyi uykular Emre" sabah Emre uyanınca Ekim'i bulamadı."Ekim!Tuvalette misin?" "Ekim!" koşarak tuvalete gitti.Kapıyı açınca Ekim'i yerde gördü.Busluğun yanındaki rafta bir sürü saçma sapan ilaç gördü.Çoğunun kapağı açıktı."Ekim!" "Ekim uyan hadi!Ekim aç hadi şu okyanus mavisi gözlerini hadi!Ekim bana söz verdin!Beni bırakmayacaktın!Bırakmayacaksın hadi aç şü gözlerini hadi!" "Hemşire!" "Ekim hadi!" odaya bir anda Arda hoca geldi. "Ne oldu?" "Ekim!" "Abi.Ekim intihar ettmiş." "Ne?"