Çok kırılmış görünüyordu.

Ortalama bir hafta boyunca antrenmanlara gelmedi.Salı günü bana bir mesaj geldi."Gizem.Seninle konuşmam gereken bir şey var.Bu öğle tenefüsünde kantinde buluşalım." bende hemen adına baktım.Doruk'tu.Tenefüste yanına gittim."Gizem bir an gelemiyeceksin zannettim." "Geldim işte burdayım" "Ben kurstan aurıldım.Artık koruma olucam.Biliyorsun Üniversite bu yıl bitiyor.Bende pateni bırakıyorum.Artık eğitimimide aldığım için koruma olmak istiyorum." Bende ona hak veriyordum içten içe.Çünkü kurs ile hayatını ve maddi durumunu harcıyordu.

Bunu biraz düşündüm.Ve bende aynı şeyi yapmak istedim.Çünkü bir kursla hayatımı harcamamalıydım.Bende avukat olmak istiyordum.

Bundan ortalama 15 yıl geçti.Ben işimde gerçekten çok başarılıydım.Herkes beni överdi.Avukat denilince akla ilk gelen isim bendim.Alaz'la ayrılmıştık.Hayatıma bekar olarak devam ettim.Yeni bir sayfa açabilmek içinde ismimi değiştirdim.Yeni ismim Eftelya olmuştu.Ama bazen ünlü bir avukat olduğum için yine ismimi değiştirip bir şeyler yapmalıydım.

Ama yinede herkes bana Eftelya diyordu.Bende dahil.

Doruk'ta ismini değiştirdi.Oda ismini Turgut yaptı.Ve oda istediği mesleği yapıyor.Kendisi benim korumam.

Bir pazar akşamı benim için bir parti düzenlenmişti.Ben,Güz,Ufuk,Selin ve Turgut oturuyorduk.Daha doğrusu Turgut ayaktaydı.Yanımıza biri gelmişti.Yanıma bir sandalye çekip oturdu."Merhaba Eftelya Hanım.Bunların hepsini yaptığınız için teşekkürler.Bu partinin bizim için anlamı çok büyük.En az benim kadar yeteneklisiniz işinizde.İşinizin en iyilerinden birisiniz.Çete için yaptığınız herşey harikaydı.Devamını bekliyo'rum' "

Neden "rum" 'a vurgu yaptığını anlamamıştım.Çok klişe davranıyordu.Ve gerici bir şekilde bana bakıyordu.Bir anda belinde ceketinin altında gözüken silaha kitlendim.

Bir anda saatine baktığını fark ettim.Ve saatinde kırmızıyla işaretlenmiş bir yer vardı.12.21.17.Ve saat 12.16.28'idi.O saatte bir şey olacaktı.

Ama belliydi.Biri öldürülecekti.Ve buna 5 dakika 28 saniye kalmıştı.Bunu bir şekilde engellemem gerekiyordu.Ama bunu kimseye söyleyemezdim.Bu yüzen hissettirmemeye çalıştım.Ama sanırım Turgut anlamıştı.

"Senin neyin var?Seni yıllardır tanıyorum ama hiç bu kadar endiş

eli görmemiştim." 

Gözlerimle adamın belindeki silahı işaret ettim.Turgut arkama geçti.kulağıma eğildi."4 dakika 36 saniye" .Bir anda geriye doğru biri beni çekti.Baktığımda Alaz'ı gördüm.Sağ elindeki silahla adama doğruttu."A-Alaz!Sen beni neden kursardın?Biz seninle 10 yıldır ayrıyız!" Alaz sadece adama bakıyordu."Ama hala arkadaşız.Daha doğrusu öylemeiyiz?" Adam bir anda silahını çıkardı ve bir el ateş etti.Ben korkuyla gözlerimi kapadım.Turgut silahını çıkartıp adama doğrulttu."Turgut!Yapma" dedi Alaz.

Alaz'ın eli geriye doğru gitmişti.Hemen gözlerimi açtım.Alaz tam yanımdaydı.Biraz yana doğru baktım.Omzunda bir mermi izi vardı."Alaz!" diye bağırdım.

"Birdaha sık hadi!Yemiyomu?" dedi ve sırıttı."Alaz yapma!" "Noldu?Olmuyomu?" bir anda bir ses yükseldi.Bir şey saplanmıştı.Alaz'ın omzuna bir daha baktım.Yarısı kopmuştu.Nefesimin kesildiğini hissettim."Alaz!"

"Sadece bu mu?" diyerek hafifçe güldü.Bir kez daha aynı ses duyuldu.Gözüm yerdeki kana ilişti.Bir kaç salise sonra Alaz'ın kopmuş kolu düştü.Ve saniyeler sonra Alaz'da aynı şekilde yere düştü."A-Alaz!" Turgut'da bir anda adamlara iki el ateş etti.Ambulans geldiğinde kalbim duracak gibiydi.

Hastaneye varınca Alaz'ı ameliyata alındığı haberi geldi.Ertesi gün Alaz uyanmıştı."Alaz!Seni ben öldürücem bu sefer!" dedim ve satıldım.Alaz'ın kalbi çok hızlı atıyordu."Şuan bemde sana sarılmak istiyorum.Ama bilmediğim bir olaydan dolayı kelepçeliyim." daha sözünü bitiremeden "Neden?" "Ne neden?"

"Alaz bilmemezlikten gelme!" diye bağırdım.Derin bir nefes alıp sakince devam ettim."Neden.Neden bunun olacağını bile bile beni kurtardın?" "Çünkü seni hala seviyorum!Gizlim"

"Gizlim mi?Sen beni sadece gerçekten sevdiğinde söylerdin." "Evet.Ama artık söylemiyicem.Madem artık ismin değişmiş o zaman buda değişmeli." "Hayır.Değişmiyecek."

Ayağa kalktım.Gözüm Alaz'ın kesilmiş koluna takıldı."Üzülme.En azından protez takılır." Ben bile bu kadar üzülmüşken onu düşünemiyordum.Ama o halinden gayet mutlu gibiydi."Benim yüzümden" "Hayır!Hayır Gizlim.Öyle bir şey yok.Hem bak ben gayet mutluyum." "Ama ben değilim!Keşke ölseydim!Keşke sen geç kalsaydın!" dedim ve gözümde yaşlarla odadan çıktım.

Gözüm Turgut'u aradı.Doktorla konuşuyordu.Yanına gittim."Doktor bey.Alaz'ın koly iyileşecekmi?" "Alaz kim?" "Nasıl yani.300 numaralı odada yatan Alaz." "Ama o odada yatan hastanın adı Alaz değil.Emir" ben şoka girmiş bir şekilde geri doğru gidip duvarın altına çöktüm."Eftelya!Eftelya bana bak!Eftelya!Doktor bey bir yanlış anlaşılma olmuş.Biz 300 numaradaki,29 yaşında,hafif kumral,1.97 boyundaki Alaz'dan bahsediyoruz." "Tamam bende ondan bahsediyorum.Ama yanlış biliyorsunuz.Onun ismi Emir Tugay ÇETİNER."

Bir anda ayağa kalkıp Alaz'ın yanına gidip bir tokat attım."Neden söylemedin?" "Neyi söylemedim?" "Neyimi?Ben sana söyleyeyim mi ne olduğunu?" dedim ve dizinin üzerine hastane belgesini fırlattım."Aç bakalım ilk sayfada Ad-Soyad kısmında ne yazıyor?Emir Tugay ÇETİNER!" "İsmimi değiştirdim.Siz değiştiriyorsunuzda ben değiştirincemi sorun oluyor Eftelya ÇETİNER" "Ne demek şimdi bu?"

Kendi soyadını bana vermişti."Bu demek" dedi ve önüme zarfta bir mektup attı.Tereddüt ile zarfı aldım.Açıp açmamakta süpeciydim.Sesiz bir şekilde okumaya başladım

Alaz Çetiner.

Eftelya Akyılmaz ile evliliğinizi sürdürmeniz emrediliyor.

Aksi taktirde Eftelya AKYILMAZ'da dahil

olmak üzere tüm sevdikleriniz idam edilecektir.

Ayrıca L1,L2,L3 çeteleri ve başları rehin alınıp

Çoğu ise idam edilecektir.

ML

"Ne demek bu şimdi?Alaz!" "Daha ayrılmadık demek." "Na-Nasıl yani?" "Boşanama sahteymiş." "Biz hala.Evlimiyiz yani?" "Evet.Maral(Marel) bize oyun oynamış." bu lafı duyduktan sonra odadan çıktım.kapıyı kapatıp ağlamaya başladım.Her şey üst üste gelmişti.Bu olaydan sonra ortalama bir ay hastaneye gitmedim.Bu sürede Alaz'a yeni bir protez kol takıldı.

Nihayet yıl başı gelmişti.Bende Alaz'ın yanına gittim.Giderken bir aydır Alaz'a ördüğüm kazağı aldım.Gün boyunca akşam kar yağması için dua ettim.Tam 15 yıldır kar yağmamıştı.Tam yıl başına girdiğimizde kar yağsa havayi fişekler patlasa.Belki biri 31 Aralık'ın doğum günüm olduğunu hatırlayıp kutlardı.

Gece olduğunda tam yıl başına bir dakikadan az kalmıştı.Alaz'a hediyesini verdim.Hala hastanedeydi.Ama hiç şikayetçi değildi.Yeni yıla saniyeler kala "Cama bak" dedi.Bende baktım.Tam yeni yıla girince kar yağmaya ve havayi fişekler patlamaya başladı.Tam bu anda gözümden bir kaç yaş düştü.Alaz yaşımı sildi ve yanağıma bir öpücük kondurdu.

Bir kaç saniye sonra kapı açıldı.Tüm arkadaşlarım elinde bir pastayla geldiler.Biliyorum çok çocukça ama hayatımda sadece iki kere doğum günüm kutlandı.Alaz arkasından küşük bir kutu çıkardı.Paketi açtığımda kar küresini gördüm."Ben bir daha kar yağdıramam belki ama her yıl buna bakınca kalbine kar yağar." Alaz'a baktım ve sarıldım."Sıcak kar küresi.Üşümezsin gizlim." sözünü böldüm.Fısıldayarak "Teşekkür ederim.Çok teşekkür ederim."