"Evet Eftelya hanım protokolde değişimler oldu" "Tabiki neden değişmesin ki her zaman değişiyor zaten" dedim "babamı görücektim" "Ha evet buyrun bu taraftan" dedi ve 5 nolu kabini gösterdi.Babamın kara gözlerini gördüm.El salladı.Yanına gittim."Kızım iyi misin?" "İ-iyiyim" "Bir şeyler var söyle hadi" "Yok bir şey" "Ee sen nasılsın" "Kızım bir şey var söylesene" "Ya baba yok bir şeyim gerçekten" "Söyle" "Off.Baba gerçekten canından olmakmı istiyorsun anlamıyorum sadece kararından vaz geçiceksin ve yaşayacaksın.Yoksa iki hafta sonra idam edileceksin" "Kızım.Bak.Bu yaşam meselesi değil.Gururda değil.Başkaları için gidecem ben" "Baba neden sen?Hem binlerce kişi öldürüldü sen mi değiştiriceksin?" "Her şey bir kişiyle baslar" "Baba boş felsefelerin bana sökmüyor biliyorsun"

"Bir şansımı deneyim dedim" dedi ve güldü."Baba benim sana ihtiyacım var.Hem sen öldükten sonra mezar bile yaptırtmayacaklar.Sadece yakıcaklar" "Olsun.Ben hep yanında olucam." "Ama ben canlı canlı olmanı istiyorum" "Bazı şeyler isteyimize kalmaz değilmi?" "Baba bu ihtiyaç.Ya binlerce kişi değiştiremedi sen mi değiştireceksin?Boşu boşuna öleceksin." "Belki değişir" "Ben belki için mi babamı feda edicem?" "Hayır.Senin baban milyonlarca insanı kurtarmaya gidecek" "Evet.Ama beni bırakıp" "Bak kızım" "Süreniz doldu!" dediler ve babamı iki kolundan tutup havaya kaldırdılar.Arkamı döndüm ve lobiye gittim.Emir'in sol gözü mordu ve her tarafında yara bere vardı.Duvara yaslanmış elleri bağlı bir şekilde beni bekliyordu.Koşarak gittim.

"Emir!Bu tüzünün hali ne?" "Yok bir sey düştüm" "Aynen düşmüşsün." "Emir!" "Off yok bir şey abartma" dedi ve gözünü başka tarafa çevirdi."Gidelim artık" "Bunu sonra sorucam" "Hem benim bir süprizin var sana" "Ne?" "Seviceğin bir şey" dedi ve hafifçe gülümsedi.Arabaya bindik."Ya burdan sola dönücez kordinat onu gösteriyor" "Ben hala anlamıyorum neden kordinat açtığını.Ben biliyorum bana güven" "Off Emir.Bak kaybolalım görücem ben seni" "Al geldik" ormanın kenarında bir açıklıktı.Hava hafif kararmıştı."Ne bekliyorsun insene." "Burası nere?" "Tanıştıriyim orman" "Neden buraya geldik?" "Sence?Bina dikicez o yüzden geldik sende bana yardım ediceksin" "Ne?" "Ya kızım kamp yapıcaz kamp!Hani çadır falan var marshmallow yapıyoruz ateşte o işte Allah Allah" "Ya şunu baştan söylesene ya" "Aptaar bile anlar" "Ama neyse" "Ne dedin sen!" "Yok bir şey.Ee şey sen çadırı kur ben ateş yakıyim" "Tamam da ben nasıl çadır kurulur ne biliyim?Hem iki tane çadırı nasıl kuriyim Emir?" Gözlerini devirdi."Bak şimdi kullanma kılavuzu diye bir şey icad edildi ya hani?" "Onu bizde biliyoz!" "O zaman bak bana niye soruyon" "Off Emir!" ortalama yarım saat geçmişti.Emir odunları toplamıştı.Ben ise hala bir tane çubuğu geçirmeye çalışıyordum.

"Ya olmuyor işte olmuyor geçiremiyorum!" "Neyi geçiremiyorsun" "Şu çubukları" "Geldim dur" dedi ve ayağa kalkıp yanıma geldi.Arkama geçti.Çumuğu tık diye geçirdi."Oldu işte" "Nasıl yaptın yarım saattir uğraşıyorum" "Asıl sen nasıl yapamıyordun" "Ben ateşi yakıcamda çakmağın varmı" "Ben sigara içmiyorum Emir" "İçme zaten" "Neden?" "Ee zararlı" "Bende soruyorum zaten" diye mırıldandım.Gözümü devirip devam ettim birleştirmeye."Ben bir arabaya bakıyim" dedi ve bagajı açtı."İşte buldum" Bir dakikalıkda olsa ona baktım.İçimden "Boyu ne kadar uzun.Herhalde 1,90 vardır." diye geçirdim.Emir bana dönmeden çakmağı yakmağa çalışarak hafif sırıtıp "Boyum 1,96." dedi

İçimden "Hadi bunuda bilsin bakalım.Yaşı...Yaşı..45" "Yaşım 41.Yine yaklaştın" dedi ve yüzündeki sırıtma büyüdü.Benim ise yüzümdeki gülümseme bir anda utanca dönüştü.O an keşke mikrodalgadaki tereyağ olsam dedim.Gözümü başka bir yere çevirdim."Yaktım." "Sonunda çakmak yandı" dedi ve çakmağa bakarak dikkatlice odunlara getirdi ve yaktı.Bir süre sonra ateş yandı.

Hava soğuktu.Yere devrilmiş kütüğe oturmuştuk. Üzerimdeki elbisenin kolları yoktu.Her zamanki dar kırmızı elbise.Kollarımı billeştirdim ve ellerimi kollarımı sıvarken. buldum.Emir bir anda ceketinin yarısını çıkartım eliyle birlikte omuzuma koyu.Kafamı omzuna koydum.Yavaşça gözlerimi kapadım.

İstemsizce bir süre sonra uyandım.Emir, "Baban kabul etmedi değil mi?" "Evet." "Şaşırmadık tabikide." dedi."Babanı idam gününde kaçırsak." dedi Emir."Ne!" "Evet kaçıralım." "Sen gerçekten delisin!" "Ben hiç bir zaman normal olmadım ki" "Evet sen ne zaman normaldin ki?" diye mırıldandım."Bir şey mi dedin?" "Hayır" "Ama...Eğer yakalanırsak ne yapıcaz?" "Yakalanmıyıcaz" "Peki yakalanırsak" "Kaçıcaz" "Nasıl orası çok büyük.Ezberleyemeyiz" "Evet ezberleyemeyiz.Zaten ezberimde." "Ne?" "Ömrümün yarısı orada geçti benim." "N-Nasıl yani?" "Yani hapiste." "Neden!" "Devletten 37 kişi öldürdüm diye" "NE!SEN ADAM MI ÖLDÜRDÜN!" "16 tanesi kadındı ama evet" "NE KADAR NORMAL SÖYLÜYORSUN"

"SEN BİR KATİLSİN" "Ama kırıcı oluyor söyliyim" "SEN YETERİNCE KIRMIŞSIN ZATEN!SEN KATİLSİN" "Ben öyle demezdim." "SENDEN NEFRET EDİYORUM" diye bağırarak ayağa kalktım."Ama iyi günlerdi ya.İkizim ve ben" "Bİir dakika Eftelya sen ne dedin?" "HA BİRDE İKİZİN VAR!" "Eftelya sen ne dedin?" "CEHENNEMİN DİBİNİ DEDİM!" dedim ve arabanın ön koltuğuna oturdum ve yıldızlara bakarak ağladım.Bir yerden sonra uyuya kalmışım.Sabah uyanınca odamdaydım.Garipsiyarek.Dikildim.Ellerim geride bir şekilde yatakta dik durdum."Ben niye evdeyim" solumdaki komidindeki nota gözüm gitti.Elime aldım.

Eftelya.Sen haklısın.Ben bir katilim.Evet ben çokça adam öldürdüm.Ama iyilik için.Başkaları yaşasın diye.Sen iki hafta sonra hiç bir şey yapma.Sadece izle...

                        -Emir