Eveeet uzun bir aradan sonra geri geldim. Yazarken biraz tıkandığım için mola vermem gerekti bu yüzden farklı kurguyla açığımı kapamaya çalıştım. Yani bu kitabı unutmadım. İyi okumalarrr.❤️

---------------------------------------------------------

Eve geldiğimde biraz oturup kitap okuyup müzik dinledim. Kendimi kitaba kaptırıp iki saat okuduğumu acıktığımda fark ettim kalkıp kendime salata hazırlamaya karar verdim. Mutfağa geldiğimde telefonumu elime alıp hareketli bir müzik açıp geri yerine koydum. Kulaklığımıda iyice kafama sabitleyip malzemeleri almak üzere buzdolabına yöneldim.

Demir

Mutfağa kendime kahve yapmaya karar vermiştim kahvemin demlenmesini beklerken camdan bakmaya başladım. Karşı binanın açık camından birinin dans ettiğini gördüm.

Bir dakika bu Mira mıydı? Biraz daha dikkatli baktıktan sonra gerçekten Mira olduğunu gördüm altında gri bir eşofman vardı. Üstünde bayaz bir tişört ve tişörtünün üstüne giydiği gri hırkası. Kömür gibi olan simsiyah saçlarını dağınık topuz olacak şekilde toplamıştı. Kendine bir şeyler hazırlıyordu büyük ihtimalle onu ilk defa bu kada enerjik görmüştüm. Genelde gözleinde ağır bir hüzün olurdu.

"Oğlum iyi misin cama bakıp kaldın." Can' ın sesini duymamla arkamı döndüm. "İyiyim kanka öyle camdan bakıyodum sen içeri geç ben geliyorum." Normalde Canla ayrı evlerde kalıyorduk ama Can kendi evi yerine benim evimi kullanıyordu. Bende zaten kardeşim gibi olduğu için bir şey demiyordum. Zaten bende kalması iyi oluyordu onun sayesinde canım hiç sıkılmıyordu. Kahvemi alıp tekrar Mirayı izlemeye başladım. Nasıl bu kadar güzel olduğunu aklım almıyordu. Hayatımda gördüğüm en güzel varlık olabilir. Kiraz çiçeği gibi kırılgandı.

Çok güçlü bir kız ama çokta kırılgan. Açıkçası ben o kadar şey yaşasam dayanabilir miydim bilmiyorum. Kendimi affettirmem gerekiyor. Onu gerçekten çok kırmıştım. O sözü söylediğimde gözlerinde olan duvara bir vinçle girmiş gibi olmuştum. Dediğim şeyin ağırlığını çok geç fark ettiğim için kendime çok kızıyorum.

En sonunda hazırladığı şey bitince elinde kaseyle mutfaktan çıktı bende camdan ayrılıp Can' nın yanına gittim. Yanına oturduğumda konuşmaya başladı. "Kanka neden o kıza kendini affettirmeye çalışyorsun? Normalde insanlara diyeceğini dedikten sonra çekip gidersin." Can da beni zorba olmaya başladığımda bu işten döndürmeye çalışmıştı ama ben dönmemiştim. Bundan sonra yapmayacaktım bu zamana kadarda hangi akılla yaptığımı bilmiyorum. "Kanka söylediğim şey fazla ağırdı." "Neden ki?" Mira' nın annesiyle babasının öldüğünü bilmiyordu.

"Onun annesiyle babası öldü Can. Bir sene önce bir trafik kazasında." başka bir şey bilmiyordum. Bunu dediğim anda Canında gözlerine bir hüzün oturdu. "Kendini affettirmen gerek ve bende yardım edicem buna." "Teşekkürler kardeşim" dedikten sonra ona saıldım oda bana sarıldı.