Akşam eve geldiğimde hâlâ olayın etkisinden çıkamıyordum. O beni öpmüştü. Kalbime bir şeyler oluyor benim. Bir saniye biz şu an neyiz sevgili? Arkadaş? Birader?

Allahım ben ne saçmalıyorum ya. Üstümü değiştirirdikten sonra koltuğa oturdum. Tam müzik açacakken telefonumun bildirim sesiyle yerimden sıçradım.

Cem: Nasılsın güzellik :))

Siz: İyiyim siz nasılsınız

Cem: İyiyiz bizde

Cem: Fotoğraf atsana

Siz: Yok ya atmayım

Cem: At at

Siz: Yok çok çirkinim

Cem: Atarsan bende atıcam

Siz: Tamam çok ısrar ettin

(Ballarım bu fotoğraflar sadece pozlarını göstermek için gerçek suratları böyle değiller sizin hayal gücünüze kalmış. Resim seçimim kötü olmuş olabilir idare edin artık)

Cem: Sen buna mı çirkin diyorsun

Cem: Çok güzelsin lan

Siz: Neyse sıra sende

Cem: Tamam

Siz: Nerdesin

Cem: Odamdayım

Siz: Anladım

Cem: Bir şey sorucam

Siz: Sor

Cem: Ben senin elini tutabilir miyim?

Cem: Dışarıda

Cem: Belki insanların bizi böyle görmesinden rahatsız olursun

Bir dakika biz sevgili olduk şu an. Bunun heyecanlıyla koltuktan düştüm telefonumla birlikte. Umursamadan kalktım demek isterdim ama kalçam çok fena yanıyordu. "Allah kahretsin uff çok acıdı" Kalçamı tutarak yerden kalktım. Tekrar koltuğa oturdum.

Siz: Tabii ki de tutabilirsin neden rahatsız olayım?

Cem: Bilmem olursun diye düşünmüştüm

Siz: Olmam

Cem: Neyse hadi git uyu geç oldu

Siz: Tamam

Siz: İyi geceler

Cem: İyi uykular benim güzelime